دگرگونی صورت ها

در مسیر شگفت‌انگیز زندگی همه‌ی ما شاگردانی هستیم که برای خدمت کردن آموزش می‌بینیم و این یک چرخه پیوسته و زیباست؛ هرگاه چیزی را به دیگری می‌آموزیم در حقیقت خودمان نیز در عمق وجودمان درسی تازه می‌آموزیم. این بده‌بستان دانش، تنها یک انتقال یک‌طرفه نیست بلکه تبادلی ژرف است که به هر دو سو غنا می‌بخشد.

چالش از جایی آغاز می‌شود که گاه مسئولیت‌ها، نقابی بر چهره‌ی اصیل ما می‌زنند. گاهی پیش می‌آید که فردی با رفتاری معقول، دوست‌داشتنی و سرشار از احترام پیش از پذیرش یک مسئولیت مهم، درخششی خاص دارد اما همین که وارد آن جایگاه می‌شود گویی باد تغییر بر او می‌وزد و رفتارش دگرگون می‌شود. برخی به غلط می‌پندارند که این تغییر به معنای دست کشیدن از شوخی یا تکرار عادات پیشین است حال آن‌که اگر هیچ دگرگونی در پی نیاید این خود خیانتی بزرگ به آن جایگاه و اعتمادی است که به او شده و نشان دهنده این است که آن موقعیت برای فرد ارزش واقعی نداشته است.

در حقیقت تغییر جایگاه باید با تغییر در ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری همراه باشد تغییری که سازنده باشد نه ویرانگر و مخرب! این تحول باید ما را به سمت ساختن و بالندگی رهنمون سازد نه بهم ریختن خویشتن یا دیگران، اینجاست که ظرفیت نقشی حیاتی ایفا می‌کند.

هرگاه ظرفیت درونی فرد با وسعت جایگاهی که به او سپرده می‌شود همخوانی نداشته باشد با پذیرش مسئولیت، انرژی عظیمی به سمت او سرازیر می‌شود، این انرژی هم می‌تواند درونی باشد و هم از نیروهای بیرونی نشأت بگیرد که گاهی به شکل نامطلوبی بروز می‌کند در چنین شرایطی ممکن است رفتار فرد به شکلی غیرمعمول، تند و آمرانه شود؛ برخوردی از بالا به پایین که سرشار از دستور و نهی است این تندی و صلابت ناخواسته نه تنها جاذبه‌ای ایجاد نمی‌کند بلکه باعث رنجش و دافعه می‌شود و فاصله‌ها را بیشتر می‌کند در حالی که در محیط‌های آموزشی و گروه‌های حمایتی مانند لژیون ضمن ایجاد فضایی برای رشد، گاهی لازم است قهر سازنده، تنبیه منطقی و در عین حال جذبه‌ای محکم وجود داشته باشد تا انضباط و مسیر صحیح حفظ شود.

مسئولیت موهبتی است که به انسان قدرت و اعتماد به نفس می‌بخشد. این اعتماد به نفس می‌تواند همچون ابزاری قدرتمند ما را در مسیر ساختن و رشد یاری کند. در یک کلام، برای دستیابی به رشد و تکامل واقعی چاره‌ای جز پذیرش مسئولیت نداریم. مسئولیت‌ها بستری فراهم می‌آورند تا آموخته‌هایمان را از قالب تئوری به عمل درآوریم و با فعل کردن آنها به دانایی مؤثر دست یابیم.

همیشه باید پیش از هر عملی تفکری عمیق وجود داشته باشد لیک اینجاست که اندیشه به عمل تبدیل می‌شود، صورت‌ها دگرگون می‌گردند و ساختاری نو و بالنده شکل می‌گیرد پس بیایید با آغوش باز مسئولیت‌ها را بپذیریم چرا که هر مسئولیت پله‌ای است برای رسیدن به نسخه‌ای بهتر و کامل‌تر از خودمان و زیباتر ساختن دنیای درونمان.
 

منبع: سی دی تغییر
نویسنده و رابط خبری: همسفر پروین رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر