ما قدر چیزهایی را که داریم نمی‌دانیم

هفتمین جلسه از دوره بیست و پنجم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی اسبیکو، با استادی راهنمای تازه‌واردین مسافر ساسان، نگهبانی مسافر مراد و دبیری مسافر همایون با دستورجلسه "از فرمانبرداری تا فرماندهی" پنجشنبه ۱۳ شهریور ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان ساسان هستم یک مسافر.
از نگهبان جلسه آقا مراد متشکرم که به من اجازه دادند تا در این جایگاه قرار بگیرم. امیدوارم حال همه دوستان خوب باشد و تا این لحظه روز خوبی را سپری کرده باشند رهایی‌های شعبه را به همه دوستان تبریک می‌گویم و یک تبریک ویژه می‌گویم به کسانی که شال راهنمایی دریافت نمودند انشالله که خدمتگزاران خوبی برای کنگره ۶۰ باشد.

عنوان دستور جلسه از فرمانبرداری تا فرماندهی است. به نظرم این دستور جلسه داستان زندگی انسان را  از روز الست تا بدین لحظه می‌گوید. ما قدر چیزهایی را که داریم نمی‌دانیم و آنها را راحت از دست می‌دهیم انسان با نقض فرمان از روشنایی وارد تاریکی می‌شود. یک مصرف کننده مواد مخدر قبل از وارد شدن به اعتیاد فرمانده جسم خود می‌باشد.

اما زمانی که نقض فرمان انجام می‌دهد و مواد مصرف می‌کند وارد دنیای تاریکی می‌شود و جالب اینجاست که در آن تاریکی متوجه می‌شود که خداوند چه نعمت‌هایی به انسان داده است مثلاً اینکه انسان یک خواب راحت داشته باشد، یا اینکه بتواند ببیند. انسان مصرف کننده شاید چشم‌هایش باز باشد ولی نمی‌تواند ببیند، حس شنوایی و لامسه‌اش کار نمی‌کند و در آن تاریکی متوجه می‌شود که این نعمت‌ها را از دست داده است.

طبق فرمان در آن تاریکی قرار می‌گیرد تا اینکه شخص بیاید و وارد کنگره شود و سفر خودش را شروع کند سفرش حدود ۱۰ ماه طول می‌کشد و در طول این سفر باید از ۱۴ وادی عبور کند تا آن نیروهای خفته در درونش را بیدار کند و آن نعمت‌هایی را که از دست داده دوباره بتواند به دست بیاورد تا بتواند دوباره فرماندهی جسم خود را به دست آورد.

در پایان این سفر و در وادی عشق، انسان به خیلی چیزها می‌رسد مثلاً اینکه انسان دیگر عشق خاص ندارد و عشق عام دارد خودش را با کائنات می‌داند و می‌داند که اگر هر کاری کند به خودش برمی‌گردد و آن عشق و محبت جایگزین نفرت می‌شود.

من یادم هست که در سفر اولم حس لامسه‌ام کار نمی‌کرد حدود ۶ ماه سفر که بودم زمانی خودکار را در دست گرفتم فهمیدم که حس لامسه یعنی چه.

در آخر تشکر می‌کنم از جناب مهندس به خاطر لطف بزرگشان که در این دنیای آشفته که معلوم نیست چه کسی راست می‌گوید و چه کسی دروغ می‌گوید بین این همه دانشمند و استاد، علم راستین را در اختیار ما قراردادند و واقعا از جناب مهندس تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند تا بیایم و در کنگره ۶۰ سفر کنم و بتوانم خدمتگزار خوبی برای کنگره ۶۰ باشم از همه دوستان ممنونم.

تایپ و ارسال: مسافر امیر لژیون ششم