از فرمان برداری تا فرماندهی

سلام دوستان حسین هستم مسافر 
برداشت من از دستور جلسه از فرمانبرداری تا فرماندهی

«از فرمان‌برداری تا فرماندهی» یعنی سفری که هر انسان باید در زندگی طی کند. هیچ فرمانده‌ای یک‌شبه به آن جایگاه نرسیده؛ او اول یاد گرفته گوش بدهد، یاد گرفته بیاموزد، و یاد گرفته پایبند باشد. ما آدم‌ها خیلی وقت‌ها دلمان می‌خواهد زود به نقطه‌ی قدرت برسیم، می‌خواهیم دیگران به حرفمان گوش بدهند، ولی واقعیت این است که اگر خودمان یاد نگیریم گوش بدهیم و فرمان ببریم، فرمان ما هم ارزش و قدرتی نخواهد داشت.
فرمان‌برداری به معنی ذلت و کوچکی نیست؛ برعکس، یک نوع تمرین و ریاضت است. وقتی می‌پذیری که یک راهنما یا یک قانون بالاتر از تو وجود دارد، در حقیقت داری ظرفیتت را برای رشد بیشتر آماده می‌کنی. مثل شاگردی که سال‌ها باید قواعد را بیاموزد تا روزی بتواند استاد شود.
در کنگره ۶۰ هم این موضوع به زیبایی جا افتاده است. کسی که رهجو است، اگر فرمان‌بردار نباشد، به رهایی نمی‌رسد. او باید یاد بگیرد مطیع باشد، گوش بدهد و عمل کند. وقتی عمل کرد و نتیجه گرفت، آرام‌آرام به جایگاهی می‌رسد که می‌تواند دیگران را هدایت کند. این همان مسیری است که از فرمان‌برداری آغاز می‌شود و به فرماندهی ختم می‌گردد.
فرمان‌برداری یعنی تواضع؛ یعنی بگویی من همه‌چیز را نمی‌دانم و لازم است از کسی که جلوتر از من است یاد بگیرم. این تواضع، بذر فرماندهی آینده است. چون کسی که خود را کامل بداند، هیچ وقت کامل نمی‌شود.
وقتی فرمان‌برداری می‌کنیم، در واقع خودمان را تربیت می‌کنیم. به ذهن و قلبمان می‌آموزیم که نظم، احترام و انضباط ارزشمندتر از خودسری و لجاجت است. و وقتی این درس‌ها جا بیفتد، آن‌گاه اگر به جایگاه فرماندهی هم برسیم، فرمان ما بوی عشق می‌دهد، نه بوی زورگویی.
فرمانده واقعی کسی است که خود طعم فرمان‌برداری را چشیده باشد. او می‌داند اطاعت کردن سخت است، می‌داند صبر می‌خواهد، می‌داند غرور را باید کنار گذاشت. برای همین وقتی فرمان می‌دهد، با عشق فرمان می‌دهد، نه از روی تکبر.
پس این جمله برای من یادآور این است که هیچ پله‌ای را نمی‌توان پرش زد. اول باید شاگرد بود، بعد استاد. اول باید مطیع بود، بعد رهبر. اول باید یاد گرفت به فرمان‌ها عمل کرد، بعد می‌توان فرمان داد.
این مسیر، مسیر رشد انسان است؛ هم در زندگی فردی، هم در جمع، و هم در کنگره. شاید راز بزرگی پشت این جمله این باشد که فرماندهی بدون فرمان‌برداری اصلاً معنا ندارد. مثل درختی که بدون ریشه نمی‌تواند میوه بدهد.

مرزبان خبری : مسافر صادق
تایپ : مسافر حسین
ارسال مسافر حسین