کنکره60، امید دوباره زندگی

سلام ای مکان مقدس، ای امید دوباره‌ی زندگی.
ما در کارهایمان باید به خداوند توکل کنیم و از او کمک بخواهیم؛ ولی باید خودمان هم حرکت و تلاش کنیم. خداوند مسئولیت‌هایش را پذیرفته است پس ما هم باید بپذیریم.
همه‌ی ما باید قدر این جای مقدس را بدانیم. همه‌ی کسانی که به ما خدمت می‌کنند و برای ما زحمت ‌می‌کشند، از نگهبان تا مرزبانان و دیده‌بانان و راهنماها، همه و همه را باید سپاس‌گزار و قدردان باشیم.
اولین روز که به کنگره آمدیم را خوب به یاد بیاورید که چه بودیم و الان چه هستیم.
بار اول که به کنگره آمدم خیلی حال من خراب بود. وقتی که به من گفتند: بایست و بگو من فاطمه هستم یک تازه‌وارد، من واقعا خیلی ناراحت بودم و حالم آشوب بود.
وقتی که راهنما به من می‌گفت: سی‌دی بنویس، من می‌گفتم من نمی‌توانم، من سواد ندارم. فکر می‌کردم چه اشتباهی می‌کردم خواندن و نوشتن یاد گرفتم.
راهنمایان عزیز برای ما زحمت می‌کشند و ما باید به حرف‌هایشان گوش کنیم، قدردان باشیم و احترام بگذاریم. هر چه گفت بگوییم چشم حتما. به تمام راهنماهای عزیز، مخصوصاً راهنمای خودم، خانم الهام دوست‌داشتنی که همیشه به یاد ماست خدا قوت می‌گویم. اجرتان باخدا، ان‌شالله موفق باشید‌.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر آیدا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران