وادی ششم ایستگاه خرد و آرامش است

وادی ششم؛ مسیری که قرار است قلب‌هایمان را با نور اندیشه روشن کند. این‌جا دیگر خبری از هیجان‌های کور و تصمیمات شتاب‌زده که محصولی جز پشیمانی ندارند، نیست. وادی ششم ایستگاه خرد و آرامش است. در این وادی هر قدمی، با تفکر برداشته می‌شود؛ گویی روح در آینه ذهن به تماشای خویش می‌نشیند. قبل از هر کلام و عملی غباری از تأمل بر جانمان می‌نشیند؛ تأملی که راه را برای نور حقیقت باز می‌کند و چه حقیقت بزرگی در این وادی نهفته است؛ شناخت صور پنهان انسان.

ما اغلب در زندگی روزمره به آن چیزی که قابل دیدن، شنیدن و لمس‌کردن است؛ یعنی صور آشکار توجه می‌کنیم؛ اما وادی ششم، ما را به سفری عمیق‌تر دعوت می‌کند؛ سفری به درون، به شناخت صور پنهان؛ همان بخش‌ غیر قابل روئیت مانند: عقل، نفس، روح، ذهن، و آرشیو. این وادی به ما می‌آموزد که برای درک و شناخت خود و جهان؛ باید چشمان خود را نه تنها به سمت بیرون؛ بلکه به سوی درون نیز باز کنیم. با تفکر، می‌توانیم پیوندهای درون و برون خود را کشف کنیم، علت‌ها را بیابیم و در نتیجه، انتخاب‌های آگاهانه‌تری داشته باشیم.

هدف نهایی از این شناخت عمیق چیست؟ اینجاست که  فرمان عقل برجستگی خود را نشان می‌دهد. وادی ششم نه تنها ما را به تفکر دعوت می‌کند؛ بلکه مسیر رسیدن به نقطه‌ای را هموار می‌سازد که در آن‌جا نفس ما حاکم نیست؛ بلکه عقل زمام امور را به دست می‌گیرد. تفکر در این وادی، ابزاری است برای تربیت نفس. نفسی که در ابتدای مسیر، سرکش و ناآگاه است؛ اما با نور تفکر و شناخت صور پنهان به‌تدریج آرام می‌گیرد و رام می‌شود، و  توانایی ما برای تشخیص بهترین راه زیاد می‌شود.

زمانی که این توانایی با تزکیه و پالایش همراه باشد ما به فرمان عقل می‌رسیم و این فرمان، ندای خرد و دانایی درونی ما ست، راهنمای حقیقی مسیر زندگی‌ ماست. چه زیباست این وادی! ما را به لحظه‌ای مکث دعوت می‌کند تا  به اعماق وجودمان بنگریم، به ریشه‌ دردها، به شکوفه‌های امید، به آنچه که هستیم و آنچه می‌خواهیم در آینده باشیم. تفکر؛ گوهری که در وجود ما نهادینه شده است، کلید گشایش قفل‌های درون ما است. قفل‌هایی که سال‌ها قلب و احساس ما را زندانی کرده است.

در این وادی نه شمشیر می‌زنیم، نه فریاد بلند می‌کشیم، تنها در سکوت ذهن به گفت‌وگو می‌نشینیم، گفت‌وگویی با خویش، با هستی، با نیروی برتر. در پناه این آرامش و تفکر راه‌ نمایان می‌شود، گره‌ها گشوده می‌شوند، و مسیر روشن‌تر از همیشه پیش روی ما قرار می‌گیرد؛ مسیری که در آن، عقل سکان‌دار کشتی جسم ماست.

وادی ششم به ما می‌آموزد که قبل از پرواز، بال‌های خود را با تفکر قدرتمند کنیم و قبل از سفر نقشه راه را با خرد، ترسیم کنیم و با شناخت صور پنهان و آشکار به فرمان عقل نزدیک شویم. با این امید که روزهای ما با  تفکر آغاز شود و هر قدمی که برمی‌داریم، گامی باشد به سوی دانایی و آرامش.

نویسنده: همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون تغذیه سالم)
ویرایش: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) دبیر اول
ارسال: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران باشگاه تیر‌اندازی با‌کمان کنگره‌۶۰