سهم من برابر است با عملکرد و انتخاب‌هایم

در ابتدا از نگهبان سایت و خدمتگزاران سایت، ممنونم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند، که در مورد این دستور جلسه بیشتر فکر کنم و آموزش بگیرم.‌ در مورد دستور جلسه عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ وقتی این دستور جلسه را در ذهن خود ترسیم می‌کنم اول از همه به این نتیجه می‌رسم، که آیا منظور دیدگاهی است که در کنگره دارم یا در ابعاد بزرگتر و کلی‌تر به عنوان یک تفکر و دیدگاه در خانواده، جامعه، هستی و کائنات باید در نظر بگیرم؟ آیا عدالت است که همه افراد و اجزا با هم برابر باشند؟ طبق آموزش‌هایی که در کنگره یاد گرفتم امروز می‌دانم؛ در هر نقطه، در جایی از زندگی می‌ایستم که قبل از آن، در گذشته تفکر و انتخاب کرده‌ام و برای نگهداری آن منظور، تلاش کرده‌ام.

امروز می‌دانم در زمینی باید منتظر محصول خوب بمانم که قبلا شرایط و جو آن را مساعد کرده باشم و دانه‌ آن چیزی را که انتظار برداشت آن را دارم و خواهان آن هستم را بکارم و آن را رها نکنم و تلاش به نگهداری کنم؛ تا در نهایت به ثمر بشیند. امروز می‌دانم که چه بسا با تمام خواستن‌ها ممکن است در این راه متحمل آفت‌ها و مشکلاتی هم باشم و نتیجه مطلوب را برایم نداشته باشد؛ اما راهی که کنگره به من یاد می‌دهد همواره این است که به نتیجه فکر نکنم و حداکثر تلاشم را انجام دهم. یک جایی، چیزی را باید ببخشم تا متحمل رنج از دست دادنش نشوم؛ از عصاره جان، از زمان، شاید از مکان، از مال و از راحتی که برای عادات خود فراهم کردم، از حوصله‌ای که باید به خرج دهم تا دانشی به دست بیاورم پرداخت بها است؛ که باور من را عملی می‌کند، بهایی که سخت پرداخت شود قرار است باور من را تبدیل به عمل کند. شاید در دایره راحتی‌ها، عادات قبلی، تبدیل باور به عمل، کارایی کمتری داشته باشد و زمان بیشتری ببرد.

در کنگره افراد زیادی هستند، که در جایگاه‌های مختلف خدمت می‌کنند و بهای چیزی را می‌دهند که خیلی بیشتر و قبلا به آن‌ها پرداخت شده و قیمت بالا و با ارزشی دارد. بی‌تفاوت نرفتن و ماندن و حال خوش را دریافت کردن و انتقال دادند؛ پس حضور داشتند و تلاش خود را کرده‌اند. در زندگی خیلی وقت‌ها تلاش‌هایی کردم که به نتیجه نرسیدن و کمتر از آن‌چیزی که می‌خواستم برداشت کردم و بعضی وقت‌ها هم برعکس، خیلی بیشتر از تصورم در زندگی برداشت کردم. امروز دیدگاهی که همیشه به خاطر آن مدیون کنگره می‌مانم این است که؛ هر چیزی صور پنهانی دارد و همه آنچه که در ظاهر هست تمام مسائل را در پی نمی‌گیرد و این یک بخش کوچکی است از آن‌چه که وجود دارد. ندیدن خیلی از واقعیت‌ها دلیل به نبودنشان نیست، چه بسا این مطلب و این تفکر در‌جا خیلی از چراها و پرسش‌ها را در ذهنم خاموش می‌کند و حس‌های منفی مثل حسادت و قیاس و قضاوت را ناخودآگاه کمتر سر راهم قرار می‌دهد و در نهایت باعث آرامش بیشتر من می‌شود.  پس عدالتی که در کنگره می‌بینم باعث می‌شود این دیدگاه را نسبت به دنیای بیرون از کنگره هم داشته باشم. در این نقطه پذیرش و سازگاری پیدا می‌کنم و دیگر برای آنچه که ندارم غصه نمی‌خورم و تلاشم را بیشتر می‌کنم. سهم من برابر است به عملکرد خودم، به تفکرم و گذشته‌ام و به انتخاب‌هایم، به تمام مسائل؛ حتی زندگی‌های گذشته من بستگی دارد و به این شکل عدالت در ذهنم معنی پیدا می‌کند و رنگ می‌گیرد.

نویسنده: مرزبان همسفر فروغ
ویراستاری و ارسال: همسفر ملیکا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دانیال اهواز