عدالت در کنگره یعنی هر چیزی سر جای خودش قرار گرفته باشد

جلسه‌ دوازدهم از دوره بیست و هشتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی اروند آبادان، با استادی مسافر مرتضی، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر امین با دستور جلسه « عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ برابرند؟» سه‌شنبه ۲۱ مرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان مرتضی هستم یک مسافر

دستور جلسه امروز درباره عدالت است: «آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» دستور جلساتی که به صورت پرسشی مطرح می‌شود، این پیام را برای من دارد که بیشتر روی این موضوع متمرکز شوم و فکر کنم؛ چون قرار است دریچه‌ای از شناخت را به رویم باز کند.  

اگر خوب نگاه کنیم، می‌بینیم جناب مهندس، استادِ برگرداندن تعاریف به اصل و بنیانشان هستند. پس از بیان درست تعاریف، راهِ درست هم باز می‌شود. مثلاً در بحث درمان اعتیاد، «صورت مسئله اعتیاد» را مطرح کردند و فرمودند: «اعتیاد جایگزینی مواد مخدر بیرونی با مواد مخدر درونی است». وقتی مواد مخدر بیرونی با صرف زمان و تکرار، وارد سیستم جسم می‌شوند و از سد خونی مغز عبور می‌کنند، اعتیاد شکل می‌گیرد. با همین تعریف بود که دریچه‌ای به‌سوی شناخت و درمان اعتیاد گشوده شد. حالا برای تعریف انسان، عقل، روح، نفس، حقیقت و دیگر موضوعات در کنگره، از همین مبنا استفاده می‌شود تا شناخت و آگاهی من افزایش یابد و مسیر درست را انتخاب کنم.  

در مورد عدالت هم این اتفاق افتاده است: «عدالت در کنگره یعنی هر چیزی سر جای خودش قرار گرفته باشد؛ این عین عدالت است». روز اولی که این جمله را شنیدم، مدتها با خودم کلنجار رفتم: «مگر می‌شود چنین چیزی؟!» چون از بدو تولد تا لحظه اعتیاد، همواره ناراضی بودم و فریاد می‌زدم: «عدالتت کجاست، خدایا؟! چرا یکی در بهترین منطقه به‌دنیا می‌آید و یکی در جنگ؟ چرا یکی مصرف‌کننده است و یکی سالم؟» اما وقتی وارد کنگره شدم، پاسخ بسیاری از پرسش‌هایم را یافتم. حالا فهمیده‌ام آن شرایطی که از بی‌عدالتی گله می‌کردم، عین عدالت بود!  

جناب مهندس می‌فرمایند: «هر چیزی اگر سر جای خودش باشد، عین عدالت است». این جمله، آیه قرآن را یادآوری می‌کند که می‌گوید: «انسان جز حاصل تلاش خودش نیست». میزانِ عدالت در کنگره، به تلاش و اعمال من بستگی دارد. اینجا می‌آموزم هر چیزی را باید در جای درست خود قرار دهم تا عدالتِ حاکم، تعادل را برایم به ارمغان آورد.  

اصلاً کجا باید باشم تا بهترین نتیجه را بگیرم؟ در دوران اعتیاد، هیچ چیز سر جای خودش نبود!  

من همواره دستور جلسه را از نگاه یک سفر اولی می‌نگرم: اگر سفر اولی به‌موقع در جلسه حاضر شود، مشارکت کند، سی‌دی بنویسد، خدمت کند و چهل سی‌دی‌اش را کامل کند، با این تلاش، از حیثیت درمانش دفاع کرده است. او می‌آموزد هر چیزی را سر جای درستش بگذارد تا عدالت در زندگی‌اش جاری شود و نتیجه آن رهایی از بند مواد باشد.  

اما عکس این قضیه هم وجود دارد: کسانی سال‌ها در کنگره می‌آیند و می‌روند، ولی نصیبی نمی‌برند؛ چون در روشناییِ کنگره به دنبال تاریکی‌اند و در خوابِ غفلت به سر می‌برند. نتیجه هر دو مسیر، عین عدالت است؛ این دو با هم برابر نیستند و نباید باشند، چون قانون جهان این است. اما وقتی نتیجه به نفع من نیست، فریاد می‌زنم: «عدالت نیست!» چرا؟ چون قدرت تشخیص ندارم!  

«معرفت» یکی از اضلاع لگوی کنگره ۶۰ است. از مسیر معرفت، شناخت و آگاهیِ درست، و به‌کارگیری آن در گذر زمان، به «عمل سالم» می‌رسیم و آن‌گاه عدالت در وجودمان جاری می‌شود. حالا من که یک‌دو سال در تاریکی مواد سیر کردم و مصرف‌کننده شدم، عدالت این قضیه چیست؟ پاسخش می‌شود: «اعتیاد من!»  

در دوران مصرف، فکر می‌کردم اعتیادم بی‌عدالتی است؛ اما عین عدالت بود، هرچند به نفعم نبود. البته این‌ها را الان دارم درک می‌کنم. اگر بخواهم هر چیزی را سر جای خود بگذارم، نیاز به آموزش دارم. آگاهی‌ام باید افزایش یابد و قدرت تشخیص پیدا کنم. در کنگره این اتفاق رخ داده است: رهاشدگان آموخته‌اند هر چیزی را در جای خود بگذارند. اگر تمکن مالی دارند، در لژیون سردار می‌بخشند؛ اگر توانایی دارند، خدمتگزار می‌شوند؛ اگر از سی‌دی‌ها برداشتی دارند، مشارکت می‌کنند. آن‌ها آموخته‌اند بی‌حرمتی، بی‌نظمی و نافرمانی در کنگره جایی ندارد. از این بستر آموزشی – که به لطف خداوند و جناب مهندس فراهم شده – برای رسیدن به آرامش در زندگی بهره می‌گیرند.  

داروی «اوپیوم» و «اوتی» را در نظر بگیرید. زمانی سر جای خود قرار گرفتند که شناخته شدند و موضوع «اندازه‌ها» مطرح شد. آنچه باعث شد اوتی امروز در درمان اعتیاد استفاده شود، تفکر جناب مهندس بود: کشف متد DST، تعیین پروتکل درمانی و مشخص کردن میزان و اندازه دارو، راه رهایی مصرف‌کنندگان را هموار کرد. عدالت در داروی اوتی زمانی محقق شد که نحوه استفاده صحیح از آن آموزش داده شد. در آینده نیز شاهد درمان بیماری‌های دیگر با این روش خواهیم بود. خوشبختانه تحقیقات گسترده‌ای در حال انجام است و ان‌شاالله درهای شناخت و درمان بیماری‌های دیگر نیز گشوده خواهد شد.

پس منِ سفر اولی نمی‌توانم برای ۴۰ هزار میلیارد سلول بدنم، یک روز ساعت ۷ صبح دارو بدهم و روز دیگر ۹ صبح! یک شب ساعت ۱۲ بخوابم و شب دیگر ۲ بامداد! اگر اندازه‌ها را رعایت نکنم، این بی‌تعادلی در وجودم باقی می‌ماند. هرچند وانمود کنم حالم خوب است، اما بی‌تعادلی درونی، سرانجام در زندگی بیرونی‌ام آشکار می‌شود و عدالت در قبال اعمالم اجرا خواهد شد.  

در سفر اول باید اندازه‌ها را رعایت کنم، فرامین راهنما را اجرا نمایم و حرمت‌ها را حفظ کنم تا به رهایی برسم. آن‌گاه در سفر دوم، با آگاهی و شناخت بیشتر، در مسیر آموزشِ جهان‌بینی کاربردی کنگره و خدمت گام خواهم گذاشت تا عدالتی خوشایند در زندگی‌ام رقم بخورد. چنان‌که استاد جناب مهندس می‌فرمایند: عدالت پیوسته در حال میزان کردن ترازوی خویش است.

گروه سایت نمایندگی اروند آبادان 

تایپ مطلب: مسافر رضا لژیون پنجم، مسافر امید لژیون یازدهم 

ویرایش مطلب: مسافر امین لژیون یازدهم 

ارسال مطلب: مرزبان خبری