جاری‌شدن عدالت براساس نظام هستی و عملکرد ما

هفتمین جلسه از چهل و یکمین دوره کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ شعبه نیما یوشیج بهشهر به استادی مسافر محمد جواد، نگهبانی مسافر سلیمان و دبیری مسافر محمدرضا با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» در روز سه‌شنبه مورخ ۱۴۰۴/۰۵/۲۱ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محمد جواد هستم یک مسافر. شاکر خداوند هستم که در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم، امیدوارم که در کنار یکدیگر جلسه خوبی داشته باشیم. سپاسگزار بنیان کنگره ۶۰ هستم که این بستر را فراهم کردند تا ما به درمان برسیم، همینطور از تمامی خدمتگزاران کنگره و راهنمای سفرم آقا رضا صمیمانه تشکر می‌کنم و پیوسته قدردان ایشان خواهم بود. به گروه جدید مرزبانی تبریک می‌گویم و خدا قوت عرض می‌کنم به گروه مرزبانی سابق و امیدوارم خدماتی که داشتند اثر وضعی مفیدی بر زندگی‌شان داشته و نوری باشد در زندگی آن‌ها. در مورد دستور جلسه امروز: عدالت، آیا همه‌ی افراد در کنگره با هم برابرند؟ این دستور جلسه با تمامی شاخه‌های آموزش کنگره ۶۰ ارتباط دارد، چرا که اصل کار کنگره بر اساس معرفت، عمل سالم و در نهایت عدالت استوار است. ارتباط این اضلاع به نظر و درک من به این صورت است که معرفت، شناخت، دانش و درک ما از جهان اطراف ما و ارتباط آن با جهان درون ما و درک و شناختی که ما از آن دریافت می‌کنیم به صورتی است که با ارتقا دانش و معرفت آنچه که در جهان ذهنی ما خلق می‌شود تصویری مجازی خواهد بود که با رشد فکری ما در جهان بیرون می‌توانیم به عمل سالم و سالم‌تر تبدیلش کنیم، هر چه سطح این دانش و آگاهی من از جهان اطرافم و درونم بالاتر باشد در نوع عملکرد من تأثیر خواهد گذاشت و عملکرد من سالم‌تر خواهد بود و در نهایت بر اساس نظام هستی و عملکرد ما، عدالت جاری خواهد شد و به من داده خواهد شد. در قرآن هم اشاره شده «ان الانسان الا ما سعی» همانا انسان چیزی نیست جز سعی و تلاش خودش، پس به ما آنچه داده می‌شود که شایسته‌ی آن باشیم و این همان میزان و ملاک عدالت است. یکی از مسائلی که در کنگره 60 مطرح است موضوع درمان اعتیاد است که عدالت در آن به خوبی اجرا می‌شود، چرا که ما برای رسیدن به درمان به عدالت درونی نیاز داریم. حال این عدالت چطور اتفاق می‌افتد؟ به طور مثال برهم خوردن تعادل در فیزیولوژی، روان و جهان‌بینی، بی‌نظمی در شهر وجودی ما ایجاد می‌کند و با تعادل رسیدن و همان عدالت نسبی در کنگره می‌توانیم همه‌ی این مشکلات را برطرف کنیم، در واقع نگاهی نوین به عدالت و برخورداری از آن در کنگره را مشاهده می‌کنیم.

هرچه از آموزش‌ها و پازل‌های درمان به مطلوب‌ترین شکل ممکن برخوردار شویم به همان نسبت عدالت در حق ما اجرا می‌شود، در واقع ما به‌عنوان مصرف‌کننده بخش بزرگی از نیروهای خود را صرف حالات ناشی از خماری یا نشئگی می‌کنیم و این عدم تعادل ما قدرت تشخیص در ماهیت هر خواسته‌ای اعم از معقول و غیرمعقول را از ما می‌گیرد و این عدم تشخیص راه اشتباه و انتخاب‌های بد را برای ما رقم می‌زند در نتیجه کیفیت عدالتی که برای ما محقق می‌شود به همان نسبت خواهد بود، در واقع به هر شخصی به اندازه شایستگی که دارد داده می‌شود و این همان نظام پاداش و جزای الهی است که صراحت دارد بر این امر که به اندازه سعی خود دریافت می‌کنید.

نکته حائز اهمیت در این دستور جلسه که مرتبط با کنگره می‌باشد خدمت کردن است. آیا می‌توان گفت جایگاه یک راهنما با سفر اولی یکسان و برابر است، یا جایگاه مرزبان و ایجنت با یک سفر دومی تازه رها شده؟ بدون شک جایگاهی که به شخص داده می‌شود براساس تلاش و استحقاق اوست و این عین عدالت در کنگره است. آنان که می‌دانند با آنان که نمی‌دانند برابر نیستند و مصداق واقعی این جمله همان خدمتگزاران کنگره‌اند که نمود واقعی در جهت وقوع این عدالت هستند و این می‌شود که هر چیزی در جای درست و حقیقی خودش قرار می‌گیرد و تعریف درستی است که از عدالت محقق می‌شود. ممنونم از اینکه با سکوت خود به صحبت‌های من گوش کردید.

 عکس و تایپ: مسافر علی، لژیون سوم

بارگزاری: مسافر ابراهیم (مرزبان خبری)