عدالت میوه عمل صالح است

سلام دوستان احسان هستم مسافر سیگار. همان‌گونه که آقای مهندس دژاکام تعلیم داده‌اند، در مواجهه با هر موضوعی که آگاهی کاملی از آن نداریم، ضرورت دارد که آن را به صورت ریزبینانه مورد بررسی و تحلیل عمیق قرار دهیم. یکی از این مفاهیم بنیادین، واژه عدالت است که نیازمند تبیین دقیق و واژه‌به‌واژه می‌باشد.

در نگاه نخست، بسیاری از افراد، عدالت را به منزله برابری مطلق تلقی می‌کنند. به عنوان مثال، اگر فردی با خودرویی پیشرفته تردد کند و دیگری با دوچرخه یا موتورسیکلت، ممکن است این وضعیت را ناعادلانه قلمداد کنند. در گذشته نیز، تصور بر این بود که عدالت یعنی تقسیم یکباره و یکسان تمامی امکانات میان افراد؛ نظیر تقسیم یک زمین هزار متری به قطعات یک متری برای هر نفر. این رویکرد نادرست، منجر به برداشت‌های غلطی می‌شود که ممکن است ثروت افراد متمول را ناعادلانه دانسته و انگیزه‌ای برای مصادره و توزیع آن میان دیگران ایجاد کند.

کنگره ۶۰، بسیاری از مفاهیم را دگرگون ساخته و معنای تازه‌ای به آن‌ها بخشیده است، و عدالت نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این مکتب، درک ما از عدالت از برابری به قرار گرفتن هر چیز در جایگاه حقیقی خویش تغییر می‌یابد. این نگرش بدین معناست که اگر عدالت به منزله برابری مطلق تفسیر شود، خود منجر به بی‌عدالتی خواهد شد.

قرآن کریم نیز به این حقیقت اشاره دارد که آیا افراد بینا با نابینایان، یا دانایان با جاهلان برابرند؟ قطعاً خیر. بنابراین، یک تازه‌وارد (سفر اولی) که هنوز سختی‌های مسیر درمان را تجربه نکرده است، نمی‌تواند با یک راهنما که سالیان متمادی تجربه کسب کرده و مشقات بسیاری را متحمل شده است، برابر باشد.

هر چیزی در جایگاه حقیقی خویش قرار دارد. این اصل بدین مفهوم است که اگر فردی مسیر درمان را با جدیت طی کرده و به رهایی دست یافته و اکنون در جایگاه راهنمایی قرار گرفته است، اما دوست یا همسفر وی که همزمان با او آغاز به سفر کرده بود، به رهایی نرسیده یا راهنما نشده است، این وضعیت ناعادلانه نیست. بلکه عین عدالت است، چرا که فرد اول وظایف خود را به درستی انجام داده است.

اضلاع مثلث کنگره ۶۰ (عدالت، معرفت، عمل سالم):

 دانش و آگاهی از طریق اساتید، مربیان، والدین و نیروی برتر (خداوند) به ما منتقل می‌شود. ما در کسب معرفت، هیچ دخل و تصرفی نداریم. به عنوان مثال، دستور نوشتن سی‌دی در روز، دستوری است که از منبعی بالاتر صادر شده و ما در آن تغییری ایجاد نمی‌کنیم. 

عمل سالم، عملی است که به نفع خیر باشد و ما در آن نقش مستقیم و فعالی ایفا می‌کنیم. این مرحله‌ای است که ما تصمیم‌گیری و اقدام می‌کنیم. به عنوان مثال، اگر راهنما دستور دهد که روزانه سی‌دی نوشته شود، عمل سالم در انجام این کار، بدون کم و کاست، تجلی می‌یابد.

عدالت، میوه عمل صالح است که در پرتو معرفت به ثمر می‌نشیند. عدالت چیزی است که بر ما جاری می‌شود و ما در آن دخل و تصرفی نداریم. نتایج اعمال سالم و معرفتی که کسب کرده‌ایم، در قالب عدالت بر ما آشکار می‌گردد. به عنوان مثال، دو سفر اولی که هر دو معرفت یکسانی دریافت کرده‌اند و عمل صالح را به شیوه‌ای مشابه انجام داده‌اند، ممکن است تجربیات رهایی متفاوتی داشته باشند یا کیفیت زندگی‌شان متفاوت باشد. این وضعیت، عین عدالت است، چرا که هر یک از آن‌ها در لحظه‌لحظه‌های سفر خود، مشقات متفاوتی را متحمل شده‌اند.

در کنگره ۶۰، تمامی افراد با یکدیگر برابر نیستند. حتی دو سفر اولی نیز با هم برابر نیستند، چه رسد به یک سفر اولی در مقایسه با یک راهنما یا ایجنت. برابری در کنگره، تنها در صندلی‌های پلاستیکی و عدم وجود مرزبندی‌های ظاهری معنا می‌یابد. ما در کنگره ۶۰، صندلی چرخ‌دار برای مرزبان یا صندلی‌های متفاوتی برای جایگاه‌ها نداریم تا از ایجاد تمایزات ظاهری جلوگیری شود. جایگاه و مسئولیت هر فرد، بر اساس اعمال و ریاضت‌های او تعیین می‌شود و به نوع صندلی یا چهارپایه بستگی ندارد.

در گذشته، ریاضت به معنای تحمل سختی‌ها و مشقات فراوان بود، نظیر آنچه در برخی مکاتب همچون بودیسم مشاهده می‌شود. اما در کنگره ۶۰، ریاضت به معنای «ساختن» است. ساختن زندگی امروز و لحظه به لحظه. لحظاتی که با اختیار خود زندگی کرده‌ایم و در آن ریاضت کشیده‌ایم، آینده ما را شکل می‌دهد. ریاضت، به معنای جمع‌آوری لحظات مثبت و کاستن از لحظات منفی است. این یک معادله ریاضی است که تسلط بر آن ضروری است.

در نهایت، عدالت در کنگره ۶۰ زمانی برقرار می‌شود که هر فرد، وظایف خود را به درستی انجام دهد و نتیجه آن بر اساس اعمال و مشقات او جاری گردد. این عدالت، هر لحظه و هر ثانیه بر ما آشکار می‌شود. از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم. 

تهیه و تنظیم: گروه خدمتگزاران سایت شعبه دنا شهرضا