عدالت یعنی عدل و تعادل

جلسه سوم از دوره سی و نهم سری کارگاه‌های آموزشی، خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی شیخ‌بهایی اصفهان با استادی راهنما مسافر سعید و نگهبانی مسافر رسول و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه «عدالت، آیا در کنگره ۶۰ همه با هم برابرند؟» در روز سه‌شنبه ۲۱ مرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

• سلام دوستان، سعید هستم یک مسافر
• خیلی خوشحالم که بعد از دو هفته تعطیلی، اینجا حضور دارم و چهره‌های شاد شما را می‌بینم. به نظرم جناب آقای مهندس در این چند سالی که این دو نوبت تعطیلی را در کنگره۶۰ قرار داده‌اند، علاوه بر اینکه در صور آشکار دلیل موجهی دارند (اینکه راهنماها به کارها و خانواده‌شان برسند) در صور پنهان نیز دلیلی دارند که به نظر من این از هوش بسیار زیاد ایشان نشئت می‌گیرد. ایشان خیلی به ریزه‌کاری‌ها توجه می‌کنند و نکته این است که ما قدر داشته‌هایمان را بیشتر بدانیم.
• در قرآن کریم نیز گفته شده است که انسان هم فراموش‌کار است و هم ناسپاس است. وقتی یک سری نعمت از اول در اختیار ما قرار داده شده است، ما به این نعمت‌ها به چشم بدیهی نگاه می‌کنیم؛ اینکه من یک بدن سالم دارم و هیچ توجهی به سلامتی خودم ندارم؛ اینکه من یک دست سالم دارم و فکر می‌کنم که باید داشته باشم و طبیعی است و اصلاً به نبودنش فکر نمی‌کنم. اگر اتفاقی برای من بیفتد، آن لحظه متوجه می‌شوم که چقدر شاد بودم و چقدر خوشحال بودم و اصلاً به این‌ها توجهی نمی‌کردم.
• اگر امروز حال خوبی دارم، اگر زندگی‌ام روی تعادل است و انرژی می‌دهم و انرژی می‌گیرم؛ یادم نرود که این به خاطر وجود کنگره۶۰، کلاس‌ها و جناب آقای مهندس حسین دژاکام است؛ چون ما فراموش‌کار هستیم و خود من هم شاید یادم برود و فکر کنم که الان خیلی حال خوبی دارم و زندگی‌ام رو به راه است و دیگر نیازی به کنگره ندارم؛ ولی این دو هفته خیلی به ما کمک می‌کند. همه راهنماها در جلسه قبلی اذعان داشتند که این دو هفته خیلی سخت و خیلی طولانی گذشت و امیدوارم که دوستان سفر اولی و تازه‌واردین هم قدر این صندلی‌هایی که روی آن نشسته‌اند را بدانند.
• من قبلاً هم گفته بودم، شماها انتخاب شده‌اید که روی این صندلی‌ها نشسته‌اید؛ ولی ماندنتان روی این صندلی‌ها انتخاب خودتان است. این دقیقاً مصداق همین دستور جلسه‌ای است که امروز داریم؛ اینکه شما انتخاب شده‌اید، حتماً شماها کاری کرده‌اید که خداوند شما را لایق دانسته که روی این صندلی بنشینید؛ البته اینکه این لیاقت و شایستگی در شماها ادامه‌دار باشد، این دیگر دست خداوند نیست و دقیقاً دست خود شماهاست که بتوانید از این موقعیت استفاده کنید.
• دستور جلسه می‌گوید: عدالت. آیا تمامی افراد در کنگره ۶۰ با هم برابر هستند؟
• ما حالا قبل از همه چیز، عدالت را معنی کنیم. عدالت از کلمه عدل و تعادل می‌آید. عدل یعنی قرار گرفتن هر چیزی در جایگاهی که شایستگی آن را دارد، که به اصطلاح رفتار با دیگران به گونه‌ای که آن شخص لیاقتش را داشته باشد و حقی از او ضایع نشود. این در عدل الهی است که خداوند انسان را در جایگاهی قرار می‌دهد که لیاقتش را دارد. به عنوان عدل تکریمی، یک عدل اجتماعی و جامعه‌شناسی هم داریم؛ مثل وضع قوانین به صورتی که تمامی افراد به یکسان از مواهب استفاده بکنند.
• جناب مهندس می‌‌فرمایند: «آیا همه افراد برابر هستند؟» یک شخص که وارد کنگره ۶۰ می‌شود، تازه‌وارد است. از همان اول هیچ سوالی در مورد اینکه وضع مالی چطور است، دینش، مذهبش، کارش، شکلش، تیپش، آیا می‌تواند کمک کند، آیا می‌تواند راهنما بشود، هیچ سوالی را نمی‌پرسیم. تنها سوالی که دوستان مشاور و راهنمای محترم تازه‌وارد می‌پرسند، این است که می‌خواهی که اعتیادت را درمان بکنی؟ اگر این جواب مثبت باشد، کاملاً به او سرویس می‌دهند. یعنی آنجا سه جلسه تازه‌وارد می‌آید، راهنما انتخاب می‌کند، وارد لژیون می‌شود، بدون هیچ هزینه‌ایو اینجا همه مساوی‌اند. 
• وقتی روی این صندلی می‌نشینی، تفاوت آغاز می‌شود. یک نفر می‌نشیند روی این صندلی و ده ماه از این صندلی استفاده می‌کند؛ مرتب و منظم سی‌دی می‌نویسد، به حرف راهنمایش گوش می‌کند، خدمت می‌کند، جمعه‌ها پارک می‌آید. بعد از ده ماه یازده ماه، یک رهایی بسیار باکیفیت می‌گیرد. بعد خدمتش را ادامه می‌دهد و مدارج را یکی‌یکی طی می‌کند. برای این مدارج هم باز ما هیچ استثنائی نداریم. یعنی جناب مهندس برای شرایط دیده‌بان شدن نگفتند: شما حتماً باید پول بدهی تا دیده‌بان بشوی، شما حتماً باید دکترا داشته باشی تا دیده‌بان بشوی؛ یعنی آن تازه‌وارد، شرایط رسیدن به آن مرحله را دارد و به اصطلاح امروزی توپ در زمین رهجو است. اینجا آقای مهندس می‌فرمایند: «وقتی یک دیده‌بان وارد سالن می‌شود، همه به احترامش بلند می‌شوند و دوست دارند صحبت‌هایش را بشنوند و از او آموزش بگیرند». این شخص یک فرد مثل ما است؛ ولی عملکردش خیلی متفاوت است. آن کاری که انجام داده، باعث شده نسبت به بقیه متمایز شود. یعنی اگر من به فرض سی درصد از وقتم را معطوف به کنگره ۶۰ می‌کنم، ایشان صد درصد این کار را انجام می‌دهد و به همین خاطر این تفاوت‌ها را احساس می‌کنیم و هرکس مزد کاری را می‌گیرد که انجام می‌دهد. در کنگره ۶۰، مزدها روحی است و مادی نیست؛ یعنی آنقدر از همدیگر انرژی می‌گیریم که حتی حاضر می‌شویم پول هم پرداخت کنیم.
• در نهایت اینکه هرکسی جایگاه خودش را خودش تعریف می‌کند با تلاش و کوششی که انجام می‌دهد و می‌تواند به خواسته خودش برسد.

• تایپ: مسافر محمد (لژیون۸)، مسافر سینا (لژیون۵)، مسافر مهدی (لژیون۲۰)
• ویراستار: مسافر حسین (لژیون۲۳)
• سیستم صوتی و دیتا‌شو: مسافر مهران (لژیون۴)، مسافر محمد‌حسین (لژیون۱۹)
• مرزبان خبری: مسافر سینا
• تهیه و ارسال: مسافر حمزه