همیشه بایستی شکرگزار خداوند باشم

چهارمین جلسه از دوره یکم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی ارم به استادی راهنما همسفر ناهید، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر طاهره با  دستور جلسه: «عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» روز دوشنبه ۲۰ مرداد‌ ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

امیدوارم که تعطیلات خوش گذشته باشد و تجربیات خوبی را کسب نموده باشید. حکمت این تعطیلات در واقع این است که دوری از کنگره را حس نماییم و از اهمیت آن که در چه مکانی هستیم و برای چه موضوعی آمده‌ایم آگاه شویم، این موضوع بسیار ما را مشتاق‌تر می‌کند که باقدرت و استحکام بیشتری در کنگره حرکت نماییم. دستور جلسه امروز؛ عدالت، آیا همه اعضا در کنگره یکسان هستند؟ زمانی که صحبت از عدالت می‌شود در ذهن من یک ترازوی قدیمی نقش می‌بندد و این ترازو این را برای من تداعی می‌کند که عدالت یعنی مساوات و برابری ولی زمانی که به کنگره آمدم و با آموزش‌های آن آشنا شدم دریافتم که چنین چیزی نیست. من همیشه زمانی که می‌خواهم مطالب برایم باز شوند برای خودم مثال‌هایی می‌زنم. برای مثال شما ترازویی را در نظر بگیرید که در یک کفه آن یک کیلو گوجه‌فرنگی و در کفه دیگر آن یک کیلو زعفران است بعدازاین مثال، سؤالات زیادی مطرح می‌شود اینکه در هر دو کفه ترازو یک کیلو وزن قرار دارد؛ ولی آیا ارزش آنها با هم برابر است؟ خیر، یک کیلو زعفران را شاید یک خانواده ایرانی که ثروتمند هم هستند خریداری کنند ولی نمی‌توانند همه آن را استفاده نمایند مگر اینکه هدیه بدهند.اما یک کیلو گوجه‌فرنگی را شاید در طی یک روز و یا حتی مقدار بیشتری مصرف نمایند.

ولی بااین‌حال نمی‌توانیم بگوییم که ارزش یک کیلو زعفران بیشتر است و یا یک کیلو گوجه‌فرنگی، زیرا طرز کاشت و برداشت زعفران و نحوه جداسازی زعفران از گل‌های آن و سختی که دارد از کاشت و برداشت و کشاورزی گوجه‌فرنگی بیشتر است  بااین‌وجود نمی‌توان گفت کدام یک در این جهان مؤثرترند، زعفران و گوجه‌فرنگی هر دو مؤثرند. انسان هم به همین‌گونه است، انسان زمانی که وارد کنگره می‌شود و در صراط مستقیم قرار می‌گیرد و آموزش‌ها را دریافت می‌کند و گوش‌به‌فرمان راهنمایش است و سی دی می‌نویسد درحالی‌که در زندگی‌اش مشکلاتی هم دارد؛ اما روش حل مشکلات خود را در این مکان می‌آموزد، در مقابل همسفر و مسافرانی به کنگره وارد می‌شوند و ما می‌گوییم زمانش نشده است و یک مدت می‌آیند می‌روند و به درمان نمی‌رسند. آیا این دو فرد با هم برابر هستند؟ مسلماً برابر نیستند. فردی که در جهت خواسته‌های خود تلاش و کوشش می‌کند قطعاً نتیجه بهتری دریافت می‌نمایند در مقابل کسی که زحمتی به خود نمی‌دهد و شاید زمان او نیست، ما می‌گوییم زمانش نشده؛ اما اگر انسان خواسته داشته باشد خداوند راه صراط مستقیم را برای او می‌گشاید. پس این دو با هم برابر نیستند. همه ما یک پیشینه‌ای  داریم که از آن بی‌خبر هستیم.

به عبارتی ما با یک پیشینه و یک تقدیری که مسبب آن بوده‌ایم و آن را زندگی کرده‌ایم همراه هستیم و هر آنچه که هست و برای ما رقم می‌خورد اعمال و رفتاری است که چه در جهان کنونی و چه در جهان‌های دیگر برای خود اندوخته‌ایم در واقع مسائلی که برای من پیش می‌آید دقیقاً همان اندوخته و همان پیشینهٔ من است. اگر فرزند من دچار اعتیاد می‌شود و همسر من اعتیاد دارد و یا خود من اعتیاد دارم در واقع این مسیر را طی نموده‌ام که باید به این نقطه منتهی می‌شد و خِیر است یعنی شاید ما به این دنیا می‌آییم تا یک سری از مسائل خود را حل کنیم و به یک نتایجی برسیم و به‌مرورزمان به  آن مشکلاتمان پی ببریم و آنها را درستش کنیم و زمانی که ما به این موضوع پی می‌بریم آن وقت دیگر شاکی نمی‌شویم . درحالی‌که در جامعه امروزی هر کجا که می‌روی همه در حال غرزدن و نق‌زدن هستند؛ ولی ما یاد گرفتیم هر کجا که هستیم و در هر جایگاهی که قرار داریم و فرزند و همسرم هر کسی که هستند عین عدالت است و بر اساس آن پیشینه‌ای که من داشتم عدالت در مورد من اجرا شده و مانند تیری است که از چله کمان رها شده است، این تیر با شتاب می‌رود و به مقصد هم می‌خورد. ولی اعمال من در طول این مسیر ممکن است آن هدف را تغییر دهد.

برای مثال ممکن است هدف تیر، قلب باشد و باعث مرگ شود؛ ولی شما با اعمالی که در صراط مستقیم داشته‌اید هدف آن را تغییر داده و به پا اصابت می‌کند اگر این موضوع را دریابی آن وقت دیگر غر نمی‌زنی و در آن زمان خدای خودت را شکر می‌کنی که شاید اتفاق بدتر از این می‌افتاد. زمانی که ما در صراط مستقیم قرار می‌گیریم و می‌خواهیم بهترین کار را انجام دهیم آن تقدیری که برای ما نوشته شده است ممکن است تغییر نماید. انسان زمانی که این موضوع را متوجه می‌شود بسیار آرام‌تر می‌شود و می‌داند هر آنچه که برای او پیش می‌آید و در آینده پیش خواهد آمد در آن مؤثر است و می‌تواند شکرگزار باشد. به قول استاد امین که می‌گویند: آدم بودن یعنی شکرگزار بودن. من همیشه بایستی شکرگزار خداوند باشم که خداوند من را از درگاه خود نراند و به نظر من هیچ‌چیزی برابر این موضوع در دنیا نیست که ما بتوانیم مسیری را طی کنیم که قطعاً مشکلات و بالا و پایین دارد و من در آن مسیر زمین می‌خورم و زخمی می‌شوم؛ اما بلند می‌شوم و باز هم شکرگزار هستم. بنابراین، این موضوع بالاتر از آموزش‌هایی که ما در کنگره دریافت می‌کنیم و به معنی واقعی آنها پی می‌بریم است؛ اما ما به آنها توجهی نداریم و زمانی که مشکلی برای ما پیش می‌آید انگشتمان به‌سوی خداوند، کائنات و مردمان دیگر است. ولی زمانی که در این جایگاه قرار می‌گیریم و متوجه آن می‌شویم که عدالت در مورد ما اجرا شده است به آرامش می‌رسیم و سعی می‌کنیم که راه‌حل مشکلات و مسائل خود را پیدا کنیم و بتوانیم خدمتگزار و بنده خوبی برای خداوند باشیم.

و در ادامه جلسه امروز مراسم اهدای شال مرزبانان دوره اول مرزبانی شعبه ارم با حضور اسیستانت مرزبانی همسفر شیما برگزار شد. ضمن عرض تبریک خدمت مزبانان شعبه ارم، برایشان دوره خدمتی پرباری را از خداوند مهربان خواستاریم.

مرزبان کشیک: همسفر طاهره و مسافر علی
تایپیست: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون نوزدهم)
عکاس: همسفر بیتا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج