معرفت یعنی شناخت و آگاهی

دهمین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی امیر به استادی همسفر عاطفه، نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر فرانک با دستور جلسه « عدالت، آیا همه افراد با هم برابرند؟ » روز دوشنبه ۲۰ مرداد‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد؛

من به نوبه خود شاکر خداوند هستم که کنگره‌۶۰ بخشی از تقدیر من بود، به این‌جا بیایم تا با آموزش‌ها، جهانِ فکری و ذهنی من عوض بشود و همچنین از زحمات راهنمای خویش همسفر نجمه تشکر می‌کنم.

در مورد دستور جلسه که درباره عدالت است، من اول باید معنی لغوی عدالت را بدانم!
عدالت یعنی؛ در تعادل بودن و به معنای این است؛ هر چیزی سر جای خود باشد. یکی از ارکانی که به من کمک می‌کند به عدالت نزدیک بشوم، معرفت است و معرفت یعنی؛ شناخت و آگاهی.

من می‌توانم به عدالت از ۲ جنبه نگاه کنم. یک عدالت کلی: در جایگاه انسان و خداوند است، من در مسیر زندگی با یک‌سری مشکلات و سختی‌ها مواجه می‌شوم که گاهی اوقات امواج سهمگین می‌آید، اولین مسئله‌ای که به آن فکر می‌کنم و از خداوند می‌پرسم این است؛ که چرا من!؟ چرا این سختی‌ها برا من پیش آمده؟! چرا من به بیماری مبتلا شدم؟! چرا اعتیاد در زندگی‌ام آمد؟! در آخر به این تفکر برسم چرا یک فرد در آرامش و دیگری در رنج بسر می‌برد، شاید هم فکر کنیم خداوند عادل نیست.

من قبل از ورود به کنگره، در این جهانِ فکری بودم؛ ولی این را نمی‌دانستم قبل از این‌که چیزی را قضاوت کنم؛ باید بروم درباره آن موضوع اطلاعات کسب کنم. عدالت هم یکی از آن مسائل است که درباره آن معرفت بدست بیاورم؛ زیرا اگر من به تنهایی به قاضی بروم قطعاً راضی بر‌می‌گردم.

این را باید بدانم من قبل از این‌که به این جهان قدم بگذارم، در حلقه‌های قبلی خود یک عملکرد داشته‌ام و یک ماجرایی را پشت سر گذاشتم که الان به یاد ندارم و گاهی وقت‌ها آن چیزی که در سختی‌ها به سر من می‌آید، بر اثر عملکرد خود‌م بوده؛ اما این یک حکم کلی نیست که هر مشکلی برای من پیش آمده، مرتکب گناه شده باشم. بعضی اوقات سختی‌ها سُنت آموزش، گاهی سُنت تنبیه و گاهی سختی‌ها می‌آیند من را به جا‌یگاه بالا‌تری ارتقاء بدهند. با دانستن این موضوع که من همه چیز را نمی‌دانم، تقریباً دست از جنگ با خدا بر‌می‌دارم، با همه وجود با تمام مشکلات ایستادگی می‌کنم، به پذیرش می‌رسم و این‌که خداوند عادل نیست از جهان فکری من بیرون می‌رود.

از زاویه دیگری که می‌شود به عدالت نگاه کرد، کنگره و اعضایی هستند که به این مکان می‌آیند. وقتی همه ما در کنگره‌۶۰ حضور پیدا می‌کنیم یک اسم هستیم؛ چون درکنگره کاری به شغل، جایگاه و دارایی ما در بیرون ندارند و همه ما روی صندلی‌ها می‌نشینیم، از آموزش‌ها استفاده می‌کنیم، در این قسمت همه مثل هم می‌مانیم، این‌جا هستیم تا اعتیاد را درمان و برای خروج از تاریکی تلاش می‌کنیم؛ اما بعد از این‌که آموزش گرفتیم نمی‌توانیم بگوییم همه شبیه و برابر هستیم. بر مبنای کردار، رفتار و عملکرد خدمت خود یک جایگاه را پیدا می‌کنیم. جایگاه کسی که خدمت می‌کند و تولید دارد با جایگاه فردی که فقط مصرف‌کننده است و هیچ خدمتی ندارد فرق می‌کند. جایگاه راهنما با رهجو و جایگاه مرزبان با سفر دومی تفاوت دارد که این تفاوت بر اساس تلاش هر فرد است.

افراد در کنگره بر مبنای خدمت خویش درجه‌بندی می‌شوند که جایگاه هر فرد را معرفت آن شخص تعیین می‌کند، یعنی این‌که؛ نوع برخورد‌‌مان با دیگران که با روی خوش خدمت کنیم باعث تفاوت بین اعضاء می‌شود.
از توجه شما ممنونم.

مرزبان کشیک: همسفر اکرم و مسافر روح‌الله
تایپیست: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر نجمه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر محدثه رهجو راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) دبیر اول
عکاس و ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امیر اراک