شاید تا به حال حتی برای یک‌بار هم که شده هر یک از ما نام کمونیسم را شنیده باشیم. کمونیسم یک ایدئولوژی و جنبش فلسفی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است که هدف نهایی از ایجاد آن جامعه‌ای فاقد مالکیت خصوصی و بدون طبقه است. در این نظام افراد همه کار می‌کنند، دارایی‌هایشان را وسط می‌ریزند و در نهایت همه از یک میزان مساوی بهره‌مند خواهند شد. این نظام در تمام جوامع محکوم به شکست و نابودی است؛ زیرا با قوانین جاری در هستی و فرمان خلقت الهی انسان کاملا در تضاد است؛ در نتیجه اختیار انسان‌ها را صلب کرده و باعث از بین رفتن انگیزه افراد برای تلاش بیشتر می‌شود.
جهانی که بر اساس اضداد آفریده شده است و وجود این تضادها خود سبب ایجاد شور و شوق زندگی است را نمی‌توان به سمتی مخالف آن سوق داد. ما انسان‌ها همه در جوهره و ذات یکسانیم و با اختیار خود انتخاب کرده‌ایم که در قالب جسمیت به جهان ماده بیاییم، زندگی و تلاش کنیم تا طعم موفقیت را بچشیم، از نعمت‌های بی‌انتهای خداوند استفاده کنیم و در نهایت زندگی را زندگی کنیم. پس در ابتدا باید انسان باشیم و در ادامه با گنجینه درونی محبت به انسان‌های دیگر نیز کمک کنیم تا راه را بیابند. آیه صریح قرآن شاهدی بر این مدعاست که خداوند فرموده‌اند: «و ان لیس للانسان الا ما سعی» ما انسان‌ها هیچ نیستیم مگر آنچه تلاش می‌کنیم. (آیه ۳۹ سوره نجم)
دستور‌جلسه این هفته بیانگر همین قانون بی‌بدیل هستی است که نشان می‌دهد کنگره۶۰ بخشی از این نظام قدرتمند، دقیق و حساب شده می‌باشد و بر همین اصول پیش رفته و همه موفقیت‌هایش به دلیل همراهی با آن‌هاست. کنگره نمونه یک جامعه کوچک است که با هدف ابتدایی درمان اعتیاد تشکیل شده و در ادامه دارای اهدافی بزرگ و وسیع‌تر شده است. اهدافی به این عظمت و سیستمی که بر مبنای محبت، عقل و ایمان کار می‌کند باید عدالت در آن کاملا جریان داشته باشد؛ اما نه آن عدالتی که ما به اشتباه می‌شناسیم. معنای دقیق عدالت؛ یعنی هر چیز و هر کس در نهایت دقت الان همان‌جا که باید باشد هست و هیچ شکی در این نیست.
افراد در کنگره از هر جنس، نژاد و قومیتی که باشند تنها با نام کوچک شناخته و با روی گشاده پذیرایی و استقبال می‌شوند؛ اما در ادامه خود افراد و تلاش آن‌ها سبب قرار گرفتن آن‌ها در موقعیت‌ها و جایگاه‌ها می‌شود. دید محدود ما به انسان‌ها آن هم در این بعد هستی، آن هم نه به طور کامل و قرار گرفتن در مقام قضاوت سبب می‌شود که عدالت را نشناسیم و گاهی به آن مشکوک شویم. در صورتی که چه نظام کل هستی و چه جوامع کوچک‌تر همواره باید بر مبنای عدالت حرکت کنند؛ وگرنه نتیجه آن‌ها قطعا شکست است. چگونه ممکن است نظام کائنات فردی را که سراسر وجودش عشق، آگاهی و تلاش برای زندگی بهتر است با فردی که جز تخریب، تحقیر و ضرر نتیجه‌ای را ندارد یکسان ببیند؟ اگر این‌گونه باشی عدالت خدشه‌دار می‌شود. کنگره هم همین است. هر کس در راستای پیشبرد اهداف آن تلاش بیشتری بنماید قطعا از حال خوش برخوردار می‌شود و برکات خدمت را در زندگی‌اش می‌بیند.
کنگره۶۰ بر مبنای عدالت، معرفت و عمل سالم استوار است و در این‌جا خبری از مادیات در قبال خدمت نیست و این خود وجه تمایز آن است. در این مکان هر کس با تلاش خود و برمبنای خواست، تقدیر و فرمان الهی پیش می‌رود و هرگز همه افراد با هم برابر نیستند. کسی که حرمت را رعایت نمی‌کند؛ قطعا با کسی که اصول و حرمت را میشناسد و رعایت می‌کند یکسان نیست. افرادی که در کنگره عشق به همنوع را با عصاره جانشان معنی می‌کنند، آیا با دیگرانی که عشقی در وجودشان ندارند یکسانند؟ البته که این سیستم با کمک نیروهای مافوق و هدایت قدرت مطلق پیش رفته و می‌رود تا خدمات ارزشمند خود را به سایر انسان‌ها نیز برساند و آنانی که در این دایره ماندگارند یقینا آنی دارند و عدالت همواره تنها داروی بدون مشابه است که دستچین می‌کند و بهای تلاشت را می‌پردازد. امیدوارم من و همه ما که در این سیستم پذیرفته شده‌ایم قدردان آن بمانیم.
نویسنده: راهنما همسفر فروغ (لژیون سوم)
ویراستاری: همسفر سوده رهجوی راهنما همسفر عذری (لژیون دهم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
120