در سکون، خبری از رشد نیست

نهمین جلسه از دور دوازدهم سری کارگاههای آموزش خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی گوجان با استادی مسافر روزبه ، نگهبانی مسافر ستار و دبیری مسافر فرشید با دستور جلسه «وادی پنجم و تاثیر آن روی من» روز یکشنبه  ۲9 تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود .

خلاصه سختان استاد:

در مورد دستور جلسه «وادی پنجم و تأثیر آن بر من» در جهان ما، تفکر به‌تنهایی قدرت مطلق در حل مسائل نیست، بلکه زمانی کامل می‌شود که با حرکت و تلاش همراه گردد. در وادی‌های اول تا سوم، ما با مفهوم تفکر آشنا شدیم و تمرکز بر اندیشه‌های خود را آغاز کردیم. در وادی چهارم، جایگاه خداوند برای ما روشن می‌گردد، اما پرسش اساسی این است که چرا باید حرکت کنیم؟ چرا تفکر به‌تنهایی کفایت نمی‌کند؟ چرا فقط اندیشیدن مسئله ما را حل نمی‌کند؟ اگر تنها به تفکر بسنده کنیم و حرکتی نداشته باشیم، بی‌شک دچار مشکل خواهیم شد. انسان، موجودی است پویا که برای رشد و رسیدن به مقصود، باید از سکون فاصله بگیرد.

ذهن ما مملو از افکاری است که گاه پریشان و مخدوش‌اند. این افکار را می‌توان با حرکت و اقدام به‌درستی سامان داد. همان‌گونه که یک مهندس پیش از ساخت یک سازه، ابتدا آن را در ذهن خود طراحی و سپس به مرحله اجرا می‌رساند، ما نیز باید از مرحله تصور عبور کنیم و وارد عرصه عمل شویم. در این مسیر، ما به‌عنوان یک مسافر، خصوصاً در سفر اول، در حال آموزش هستیم و تلاش می‌کنیم از تاریکی‌ها عبور کرده و به‌سوی روشنایی حرکت کنیم. این فرآیند نیازمند تلاش، کار و پشتکار است. اگر حرکت نکنیم، تلاش نداشته باشیم، بدون تردید به بن‌بست خواهیم رسید.
انسانی که آزاد است و در درون خود انرژی و ارتعاش دارد، چرا باید در سکون بماند؟ چرا باید بی‌تفاوت از کنار افکار خود عبور کند؟ برخی افراد افکار و آرزوهایی دارند اما هیچ تلاشی برای تحقق آن نمی‌کنند و آن افکار، مانند بادی گذرا از ذهنشان عبور می‌کند. در حالی که ما اینجا می‌آموزیم که باید حرکت کنیم، باید تلاش کنیم. انسانی که در این جهان خاکی زیست می‌کند، بی‌تردید برای ساختن آمده است؛ برای جبران آنچه پیش‌تر ویران کرده. این ساختن، بدون حرکت ممکن نیست.

وادی پنجم به ما می‌آموزد که تفکر خود را مهار کنیم و آن را به حرکت و عمل تبدیل نماییم تا بتوانیم به نقطه اوج و مقصد نهایی برسیم. هرگاه نتوانیم افکارمان را سازماندهی کنیم و از آن‌ها بهره ببریم، به مشکل برخواهیم خورد. هنگامی که به ذهنم می‌رسد بنایی بسازم یا پروژه‌ای را آغاز کنم، اگر تنها به فکر بسنده کرده و به اجرا نرسانم، آن طرح شکست خواهد خورد. این شکست، ناشی از ضعف در ساختار ذهنی و عدم حرکت است. ما در جهانی زندگی می‌کنیم که هزاران روح در انتظار فرصتی برای تولد در آن هستند. پس چرا ما که اکنون این فرصت را داریم، با عشق، مهر، استقامت و تلاش حرکت نکنیم و زندگی را آن‌گونه که شایسته است بسازیم؟ در سکون، هیچ زایش و پیشرفتی وجود ندارد.

امیدوارم همه ما تلاش کنیم تا به آن خواسته‌ها و اهدافی که برای آن‌ها پا به این جهان گذاشته‌ایم، دست یابیم. هر انسانی در هر جایگاهی که قرار دارد، باید حرکت کند. اگر در سکون باقی بماند، به ضد ارزش‌ها، تاریکی‌ها و خرابی‌های گذشته باز خواهد گشت. بنابراین، باید تصمیم بگیریم که بایست حرکت کنیم، تلاش کنیم، و به مقصد مطلوب خود برسیم. انسانی که قادر به حرکت است، نباید در سکون بماند. هر تفکر، هدف، یا اندیشه‌ای که در ذهن او شکل می‌گیرد، باید به ساختاری عملی منتهی شود. در غیر این صورت، بی‌ثمر خواهد بود. این حالت مانند انسانی است که هزاران سکه طلا در اختیار دارد، اما از شدت گرسنگی جان می‌سپارد؛ چرا که نتوانسته از آن سرمایه استفاده کند. چرا انسان باید در چنین وضعیت مبهمی باقی بماند و حرکتی نکند؟ پس آرزو می‌کنم که هر کس، هر فکری، هر هدفی، و هر آرزویی که در دل دارد، از آن پیروی کند و به آن جامه عمل بپوشاند. مسیر رسیدن به آرزوها با تفکر آغاز می‌شود، با ساختار ادامه می‌یابد، و با تلاش به نتیجه می‌رسد. امیدوارم هر فردی، با تلاش و کوشش، بتواند به مرحله اجرایی خواسته‌هایش برسد. ازین که به صحبت های من گوش دادید از شما سپاسگزارم،

نگارش سخنان استاد: همسفر حسین
تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر ابوالقاسم