روان انسان با پرهیز از ضدارزش‌ها به تعادل می‌رسد

وادی پنجم می‌گوید: در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید. این وادی عظمت و شأن انسان را بیان می‌کند. انسان در جهان‌های متعددی به حیات خود ادامه می‌دهد مانند جهان فیزیکی، جهان خواب و جهان ذهن. جهان فیزیکی جهانی است که انسان به طور آگاهانه در آن زندگی می‌کند و از منابع سرشار آن بهره‌مند می‌شود.

جهان ذهن، جهان قدرتمندی است همراه با ابزارهای بسیار قوی که اطلاعات را جمع‌آوری و آن‌ها را پردازش می‌کند، جهان ذهن تمامی شنیده‌ها و دیده‌ها را برنامه‌ریزی کرده و به تصویر می‌کشد و آن‌ها را در جهان فیزیکی جرایی و عملی می‌کند و جهانی بسیار عظیم است که همه چیز را به خود جذب می‌کند مانند شمشیر دو لبه است که اگر در صراط‌مستقیم از آن استفاده شود انسان را به بالاترین درجه سوق می‌دهد و اگر در مسیر تاریکی و جهل از آن استفاده شود انسان را به عمق دره‌های تباهی و نابودی پرتاب می‌کند.

جهان خواب، جهانی شبیه به مرگ یا خواب است با این تفاوت که ارتباط بین جسم و نفس قطع نمی‌شود. در جهان خواب اشخاصی دیده و یا لمس می‌شوند که از لحاظ اندازه، فرم و ابعاد با جهان فیزیکی یکسان هستند؛ اما از نظر ماهیت با آن تفاوت دارند. در این وادی می‌آموزیم که برای به اجرا درآوردن تفکراتی که منطقی هستند باید از نکات منفی پرهیز کرد؛ زیرا زمانی‌ روان انسان به تعادل و آرامش می‌رسد که از ضدارزش‌ها برگشت نموده و پرهیز کند و باید سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم را الگوی زندگی قرار دهد و آن‌ها را اجرایی کند.

در این وادی برای برگشت از ضدارزش‌ها باید گام‌هایی برداشت که عبارتند از: قناعت، صبر، تجسس، پس‌انداز، توکل، رضا و تسلیم که باید در تمام ابعاد زندگی به اجرا درآید مانند قناعت در صحبت کردن، شنیدن، تفکر و در نهایت در استفاده بهینه از زمان و انرژی. در صبر می‌آموزیم که برای رسیدن به اهداف و خواسته‌ها باید مشکلات را با تفکر و تلاش پشت سر بگذاریم. تجسس: تجسس به ما می‌آموزد که برای رسیدن به خود در سفر دوم بایستی تمام تمرکز خود را معطوف کرده و از اتلاف زمان و انرژی خودداری کرده و سه پارامتر تجسس، قضاوت و غیبت را که در سرنوشت ما تاثیرگذار نیستند و ما را از مسیر دور می‌کنند و ما را در زندگی به بیراهه می‌کشند حذف و از خود دور کنیم.

پس‌انداز: انسان همواره در زندگی بر سر دو راهی قرار می‌گیرد که می‌بایست با اختیار خود یکی از این دو راه را انتخاب و در آن مسیر حرکت کند و در هر مسیری که قدم بگذارد با مشکلات روبرو خواهد شد که نیاز به توشه راه چه معنوی و چه مادی دارد تا در شرایط سخت بتواند بقای خود را حفظ کند، پس‌انداز یعنی هر لحظه انسان آمادگی مقابله با حوادث پیش‌بینی نشده را داشته باشد. توکل: توکل در جمع صورت می‌گیرد و در زندگی اجتماعی انسان‌ها ضعف یکدیگر را جبران می‌کنند آدمی زمانی‌که توانایی حل مشکلات بزرگ را ندارد از نیروی برتر و داناتر به عنوان وکیل استفاده می‌کند و اختیار خود را در حل آن مسئله به وکیل واگذار می‌کند که در جهان معنوی بهترین وکیل انسان خداوند است.

رضا: در مقام رضا انسان در مرحله معنوی خواسته دارد و به سمت خواسته‌اش حرکت می‌کند؛ اما نتیجه را به خداوند واگذار می‌کند و در پایان هر اتفاقی که بیفتد از نتیجه آن راضی است مانند راضی بودن رهجو در قبال راهنمای خود. تسلیم: مرحله تسلیم که فوق‌العاده دشوار و سخت است؛ اما وقتی که فردی شرایط لازم را پیدا کرد، وارد این مرحله می‌شود و هرچه هست خواسته خالق یا رب و مربی اوست.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر گلناز رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی کاشمر