وادی پنجم؛ آغاز عمل از تفکر تا رسیدن

جلسه مجازی مسافران شعبه صائب تبریزی با استادی همسفر رضا با دستور جلسه «وادی پنجم و تاثیر آن روی من» روز شنبه 28 تیر ماه 1404 برگزار شد.

سخنان استاد:

وادی پنجم: "در جهان ما، تفکر قدرت مطلق حل نیست، بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌کند."
در ظاهر، این جمله شاید ساده به نظر برسد، اما وقتی به عمق آن وارد می‌شویم، همه‌چیز رنگ دیگری به خود می‌گیرد. در وادی پنجم، به جهان‌هایی اشاره می‌شود که انسان در آن‌ها زندگی می‌کند؛ مانند جهان فیزیکی، جهان خواب و جهان ذهنی. این جهان‌ها، حاصل تفکر هستند.
از وادی اول تا چهارم، سخن از تفکر، اندیشیدن و تأمل است؛ یعنی انسان ابتدا باید فکر کند، بسازد، و بیاموزد. تفکر در آغاز، در ذهن اتفاق می‌افتد؛ ذهنی که جهانی بی‌کران و آزاد است. در جهان تفکر، می‌توان بدون زحمت یا با کمترین تلاش، هر چیزی را ساخت یا تصور کرد.
مثلاً می‌توانم ساعت‌ها در خیال و ذهنم، هر آن‌چه را می‌خواهم خلق کنم؛ حتی در تصورم اعتیاد را یک‌باره و با حرکتی جسورانه درمان کنم و به انسانی رها و آزاد تبدیل شوم. اما آیا این ساختن‌ها می‌تواند به‌سادگی وارد جهان فیزیکی و مادی شود؟
وادی پنجم، وادی عمل است؛ وادی تبدیل آن‌چه در ذهن ساخته‌ایم به ظهور در جهان واقعی. یعنی باید اقدام کرد، زیرا بدون عمل، هیچ تفکری—even اگر بهترین باشد—در جهان فیزیکی به واقعیت تبدیل نمی‌شود.
هرچند لازمه‌ی عمل، تفکر درست است، اما برای رسیدن به نتیجه، باید حرکت و اقدام صورت گیرد. وادی پنجم، مرحله‌ی عملیاتی‌کردن اندیشه‌هاست؛ چه مثبت، چه منفی. در این وادی می‌آموزم که برای رسیدن به آرامش، باید ترس، اضطراب و مسائل منفی را کنار گذاشته و پاک‌سازی را از خودم آغاز کنم.
برای پاک‌سازی و سازندگی، وادی پنجم سه اصل بنیادین را پیشنهاد می‌دهد:
۱. پندار نیک
۲. گفتار نیک
۳. کردار نیک
اگر از وادی اول تا چهارم، یعنی در تفکراتم، مسئولیت‌پذیر باشم و عقلم در مسیر مثبت حرکت کند (یعنی پندارم نیک باشد)، بازتاب آن در زندگی فیزیکی‌ام مثبت خواهد شد. گفتاری که از این پندار نشأت می‌گیرد نیز نیک خواهد بود، و اگر این افکار را در وادی پنجم به عمل درآورم، نتیجه‌اش کردار سالم خواهد بود.
برای آن‌که از حالتی آشفته و به‌هم‌ریخته به انسانی متعادل تبدیل شوم، وادی پنجم پله‌هایی برای تزکیه و پالایش ارائه می‌دهد:
۱. برگشت از ضد ارزش‌ها
یعنی هر جا که هستم، اگر مسیرم به سوی تاریکی است، باید همان‌جا توقف کنم و مسیر را برگردانم؛ مانند فرد مصرف‌کننده‌ای که تصمیم می‌گیرد دیگر مصرف نکند و از همان نقطه، سفرش را به‌سوی نور آغاز نماید.
۲. خودداری
اگر درباره‌ی عملی که می‌خواهم انجام دهم تردید دارم و نمی‌دانم درست است یا نادرست، باید خودداری کنم تا شناخت لازم و زمان مناسب فرا برسد. (خود من در این مرحله اشتباهات زیادی داشتم، چون گاهی بدون شناخت کافی اقدام می‌کردم و متحمل خساراتی می‌شدم.)
۳. قناعت
قناعت الگویی برگرفته از طبیعت است؛ طبیعت هرگز اسراف نمی‌کند. من هم باید بیاموزم که درست استفاده کنم و قناعت پیشه نمایم، نه اسراف.
۴. صبر
گاهی صبر را با بی‌خیالی یا تنبلی اشتباه می‌گیریم، اما در کنگره آموختم که صبر یعنی تلاش با تمام وجود و در پایان، منتظر نتیجه بودن؛ یعنی همان تسلیم در برابر تقدیر الهی.
۵. تجسس، قضاوت، غیبت
این سه مورد از مهم‌ترین عوامل سقوط انسان به سمت نیروهای منفی هستند که باعث می‌شوند از مسیر نور دور شویم.
۶. پس‌انداز
جناب مهندس همیشه تأکید دارند که اعضا باید از نظر مالی، پس‌انداز داشته باشند. پس‌انداز رفتاری سالم و لازمه‌ی تعادل مالی است.
۷. توکل، رضا، تسلیم
این سه مرحله، آخرین مراحل هستند. زمانی که همه وظایف خود را انجام داده‌ام و دیگر کاری از دستم برنمی‌آید، باید تسلیم خداوند باشم، به آن‌چه برایم مقدر شده رضایت داشته باشم و با توکل، زندگی‌ام را پیش ببرم.

خدمتگزار سایت: همسفر مهران