هر عملی از تفکر ما نشأت می‌گیرد

قطره‌های کوچک آب، اقیانوس بزرگ را می‌سازند، دانه‌های کوچک شن، ساحل زیبا را و لحظه‌های کوتاه شاید بی‌ارزش به نظر برسند؛ اما زندگی را می‌سازند. تیتر وادی پنجم بیان می‌کند: «در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید.» آموزه‌های این وادی به ما می‌گوید: برای انجام هر عملی، قدم اول تفکر و در پرتو آن حرکت کردن است؛ زیرا با حرکت راه برای ما نمایان می‌شود و در رکود هیچ‌چیز به‌وجود نمی‌آید؛ زیرا تمام هستی در حرکت پدیدار می‌شود، تفکرات ما را از تصاویر ذهنی به تصاویر واقعی در دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم تبدیل می‌کند و ما را به هدفمان نزدیک خواهد کرد.

انسان زمانی‌که شروع به حرکت می‌کند، بایستی برای طی کردن مسیر صحیح از اصول و قوانینی پیروی کند تا بتواند به سرمقصود خود برسد؛ زیرا برای تبدیل شدن انسانی بی‌تعادل و کاملاً به‌هم‌ریخته به انسانی باتعادل و موجه، تنها یک راه وجود دارد و آن مسیر تزکیه و پالایش انسان به‌معنی دوری از ضد‌ارزش‌ها و رفتن به سمت ارزش‌ها است. وادی پنجم پله‌هایی را برای خروج از تاریکی‌ها و صعود به سمت روشنایی‌ها و ارزش‌ها معرفی می‌کند که اولین پله دوری از ضد‌ارزش‌ها بوده، یعنی انسان مسیر اشتباهی را که طی کرده است، بایستی پله‌پله دوباره بازگردد. دومین پله خودداری می‌باشد که بنده درگذشته و در مسیر زندگی، بین انتخاب راه درست و نادرست به‌شدت درمانده می‌شدم و باوجود بررسی‌های بسیار، نمی‌دانستم کدام مسیر درست و کدامین مسیر اشتباه است؛ اما در این وادی آموختم که هرگاه انسان در زندگی با توجه به آموزش‌هایی که دریافت می‌کند نتوانست تصمیم بگیرد که آن عمل را انجام بدهد یا ندهد، باید از انجام آن خودداری کند که درواقع این پله در زندگی بسیار تا بسیار به من کمک کرده است.
پله سوم قناعت است که انسان‌ها می‌توانند از کمترین امکانات بهترین بهره‌ها را بگیرند. آقای مهندس حسین دژاکام بسیار زیبا می‌فرمایند: گاهی‌اوقات ممکن است شخصی بر روی کارتن بخوابد؛ اما در آرامش باشد و گاهی نیز فردی در خانه‌ای مجلل با بهترین زیراندازها می‌خوابد و در اضطراب به‌سر می‌برد. پله چهارم صبر بوده که راه رسیدن به کمالات و یکی از مؤلفه‌های ضروری در تمامی مراحل زندگی انسان‌ها محسوب می‌شود؛ چراکه ما باید در مقابل مسائل و مشکلات صبر را پیشه کنیم.
پله پنجم تجسس، قضاوت و غیبت‌کردن می‌باشد که هیچ‌یک از ما انسان‌ها اجازه نداریم در زندگی دیگران تجسس و جست‌وجو کنیم، سپس آن‌ها را مورد قضاوت قرار دهیم، درنهایت بر کرسی غیبت بنشینیم و حکم صادر کنیم؛ زیرا انسان در انجام این عمل، اولین آسیب را به خود و سپس به دیگران وارد می‌کند که این رفتار نشأت گرفته از جهل و نادانی ما می‌باشد. پله ششم پس‌انداز کردن است که در زندگی تک‌تک ما نقش مفید و کاربردی‌ای را ایفا می‌کند؛ زیرا انسان برای کمک کردن یا بخشیدن به دیگران باید دارا باشد؛ چراکه انسانی که نداشته باشد نمی‌تواند کمک یا بخششی را انجام دهد. آقای مهندس بسیار زیبا بیان می‌کنند که پس‌انداز کردن به‌نوعی دارای حکمت و معجزه است و تا زمانی‌که به آن دست نیابیم، متوجه قدرت و برکت آن نخواهیم شد.
پله هفتم نیز توکل، رضا و تسلیم است که انسان‌ها باید همیشه در زندگی توکل کرده، راضی به رضا خداوند باشند و در مقابل فرمان‌های او سر تسلیم فرود آورند. اکنون هر یک از این پله‌ها آموزش مربوط به خود را می‌طلبد و ما باید بدانیم که زندگی هر انسانی باتوجه به چگونگی تفکر او شکل می‌گیرد؛ بنابراین بایستی هر کدام از این‌ پله‌ها را به‌خوبی اجرا کرده تا در ادامه زندگی سالم همراه با آرامش و آسایشی را تجربه کنیم. گاهی‌اوقات مشکل یا مسئله‌ای در زندگی ما به‌وجود می‌آید که هر اندازه نیز تلاش و کوشش می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را برطرف کنیم؛ بنابراین باید دانست که وجود این مشکل یا مسئله برای زندگی من لازم بوده تا راه حل مشکل را پیدا کنم؛ چراکه مشکلات برای ساختگی، پخته شدن و تکامل من می‌باشند که روزی به ضرورت آن‌ها پی خواهم برد.

ما در سیستم آموزشی کنگره۶۰ برای هر مشکل یا مسئله‌ای ابزار حل آن را پیدا می‌کنیم که اگر با اندیشه درست و منطقی در زندگی به هر موضوعی نگاه کنیم، باوجود مسائلی که وجود دارند از آن‌ها لذت خواهیم برد؛ به‌عنوان مثال: اگر شخصی بخواهد در موردش غیبت نکنند، نباید پشت سر دیگران غیبت کند؛ زیرا هر عملی از تفکر ما نشأت می‌گیرد و در ادامه باید پارامتر زمان را طی کند تا از آن نتیجه مطلوبی به‌دست بیاید.

منابع: سی‌دی‌های وادی پنجم از آقای مهندس حسین دژاکام و تجربه‌های شخصی 
تایپ: راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ویرایش و رابط خبری: همسفر مرضیه، مرزبان خبری
ارسال: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون هشتم)، دبیر سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)