شیشه جایگاه حواس را تغییر می‌دهد

همسفر هاجر (راهنما لژیون دوازدهم):

شیشه یا کریستال یکی از مواد محرک و بسیار مخرب است که ترکیب اصلی آن آمفتامین است، ظاهر آن شبیه خرده‌‌شیشه یا دانه‌‌‌های یخ است؛ این ماده با افزایش شدید دوپامین تا یازده برابر، در مغز به‌ویژه نواحی کنترل احساسات و نیروی جنسی، تخریب جدی ایجاد می‌کند.

توهم، بدبینی شدید، احساس تحت‌نظر بودن و رفتارهای خطرناک از جمله آثار مصرف شیشه است، افراد تحت‌تأثیر آن ممکن است به نزدیک‌‌‌ترین اعضا خانواده خود آسیب برسانند یا مرتکب جنایت شوند؛ توهم‌‌‌های ناشی از شیشه گاه به حدی شدید است که مصرف‌‌کننده خود را عاقل‌‌تر از دیگران می‌‌داند و اعتیاد خود را انکار می‌کند.

آقای مهندس در سال ۱۳۸۶ هشدار «سونامی شیشه» را مطرح کردند و بعدها این بحران با افزایش اخبار جنایت‌‌های مرتبط با مصرف شیشه نمایان شد، ایشان شیشه را نه فقط یک ماده مخدر، بلکه یک ماده مخرب می‌‌دانند.

عوارض جسمی مصرف بلند‌‌مدت شیشه شامل: آسیب به کبد، دستگاه گوارش، بروز جوش‌‌های پوستی و اختلال در عملکرد پروستات است؛ در این حالت، ادرار و اسپرم با هم دفع می‌‌شوند.

هم‌‌اکنون مواد مخدر جدیدی مانند کیمی‌کال، کتامین و فنتانیل وارد بازار شده‌‌اند که ترکیبات بسیار خطرناکی دارند و هنوز ابعاد کامل تخریب آن‌‌‌ها مشخص نشده است. کنگره ۶۰ بر این باور است که انواع اعتیاد به شیشه و مواد جدید، با متد DST و داروی OT به ‌طور کامل قابل‌درمان هستند.

همسفر زهره:

شیشه یکی از مواد مخدر است که ما در کنگره ۶۰ آن را «محرک» می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامیم؛ زیرا علاوه بر جسم، بر روح و روان انسان‌ها نیز تأثیر منفی می‌‌گذارد. افرادی که شیشه مصرف می‌کنند در ذهن خود دچار توهم می‌‌شوند که از نظر ما توهم است، اما از نظر آن‌‌ها کاملاً واقعی و مانند روز روشن است. فرد مصرف‌‌کننده هنگام مصرف شیشه، ممکن است تا سه روز نخوابد، درعین‌حال انرژی داشته باشد و حتی بیش از حد معمول بتواند به برسد.

مصرف‌‌کننده شیشه در ابتدا مصرف، از این ماده انرژی می‌‌‌گیرد، اما پس از مدتی که به آن وابسته می‌شود، دیگر انرژی دریافت نمی‌‌کند و تنها برای انجام کارهای روزمره مجبور به مصرف آن است. در این مرحله، توهم شدید به سراغ او می‌‌آیند، به‌طوری‌که نسبت به همسر خود دچار سوءظن شدید می‌شود و او را مورد آزار و اذیت قرار می‌‌دهد.

مدتی پیش، هر جا صحبت از مصرف‌‌کننده شیشه می‌‌شد، مردم می‌‌گفتند شیشه درمان ندارد؛ اما آقای مهندس دژاکام، روش درمان را بر روی مصرف‌‌کنندگان شیشه نیز اجرا کردند و در نتیجه درمان شیشه ممکن شد.

همسفر زینب:

شیشه نوعی محرک است که چند سالی است وارد بازار شده و افراد زیادی به آن معتاد شده‌‌‌اند.در ابتدا، به دلیل اینکه شیشه میزان دوپامین بدن را تا ۱۱ برابر افزایش می‌‌‌دهد و ماندگاری بالایی (حدود ۱۲ ساعت) دارد، افراد به سمت آن جذب می‌‌شوند؛ گاهی برخی افراد به‌‌ دلیل باورهای نادرست، مانند تأثیر شیشه در کاهش وزن، به آن روی می‌‌آورند و در نهایت دچار اعتیاد می‌‌شوند.

مصرف‌‌‌‌کنندگان تفننی، معتادان آینده هستند، مصرف شیشه، فرد را دچار توهم شدید می‌کند و این توهم‌‌ها، تخریب‌‌‌های جبران‌‌ناپذیری در پی‌دارند؛ گاهی مصرف‌‌‌کننده شیشه مرتکب جنایت می‌شود، آسیب‌‌های جدی به خود و اطرافیان وارد می‌کند و در مواقعی قتل یا چاقو‌‌‌کشی نیز دیده شده است.

در سطح جهانی، بسیاری از صاحب‌‌‌نظران بر این باور بودند که درمان مصرف‌‌کنندگان شیشه ممکن نیست. اما جناب آقای مهندس با استفاده از روش DST و داروی OT، توانستند مصرف‌‌‌‌کنندگان انواع مواد، از جمله شیشه و کوکائین را درمان کنند. به‌گونه‌ای که بسیاری از آن‌‌ها اکنون خود راهنما و درمانگر دیگران هستند.

به امید روزی که تمام مصرف‌‌‌کنندگان، راه کنگره را پیدا کنند و به درمان، آرامش و زندگی سالم دست یابند.

همسفر فرزانه:

ماده شیشه در سال ۱۳۸۲ وارد ایران شد، در ابتدا برای لاغری مورداستفاده قرار می‌‌‌گرفت و به‌تدریج در میان افراد رایج شد. در آن زمان، بسیاری معتقد بودند که شیشه حاوی مورفین نیست و خاصیت اعتیاد‌‌‌‌آور ندارد، اما از نظر آقای مهندس، هر ماده‌‌ای که انسان را از تعادل طبیعی خارج کند، یک ماده مخدر به شمار می‌‌‌آید.

در سال ۱۳۸۶ آقای مهندس اعلام کردند: «سونامی شیشه در راه است.» بسیاری از انسان‌ها دچار بحران شدند، با تلاش فراوان، ایشان راه درمان این ماده را که همان روش DST است، در اختیار افراد خواهان رهایی قرار دادند.

این افراد که جزو تیم‌‌های ورزشی بودند، با امید و پشتکار موفق شدند تا رهایی را تجربه کنند. شیشه جایگاه حواس را تغییر می‌‌دهد، فرد مصرف‌‌کننده چیزهایی را می‌‌بیند که از نظر ما غیرواقعی هستند؛ ما نباید آنچه آن‌‌ها می‌‌گویند یا می‌‌بینند را به ‌طور کامل انکار کنیم.

من در کنگره آموختم که هر نوع ماده مخدر قابل‌درمان است، به شرطی که راه درمان آن را بدانیم، و آن راه، همان روش DST است. پس از مصرف شیشه، فرد وارد فاز‌‌‌‌های گوناگون و معنوی می‌شود. برخی ساعت‌‌‌ها به یک نقطه خیره می‌‌مانند و در سکوت فرومی‌روند.

تخریب ناشی از مصرف موادی مانند تریاک و هروئین شبیه به یک نارنجک است، اما شیشه مانند بمب اتم در درون انسان، تخریب به وجود می‌‌آورد.

با آرزوی اینکه کنگره ۶۰ در سراسر دنیا گسترش یابد و تمام انسان‌‌‌هایی که در بند مواد هستند، به رهایی برسند. خدا را شکر می‌کنم که آقای مهندس بهترین روش و بهترین دارو یعنی OT را کشف کردند تا بتوانیم با یاری خودمان و قدرت مطلق، آزاد و رها شویم.

همسفر صدیقه:

شیشه ماده مخدر است که از آمفتامین تشکیل شده است، در فردی که شیشه مصرف می‌کند، میزان دوپامین مغز چندین برابر افزایش می‌یابد؛ در نتیجه، به‌مرورزمان تولید طبیعی دوپامین در مغز متوقف می‌شود و شخص مجبور است برای جبران آن، به ‌طور مداوم از شیشه استفاده کند.

شیشه ماده‌‌‌ای بسیار خطرناک است و افرادی که آن را مصرف می‌کنند، به‌‌تدریج دچار رفتارهای پرخطر و حالات توهمی می‌‌شوند؛ زمانی که مواد به بدن آنها نمی‌‌رسد، حالت جنون پیدا می‌کنند و ممکن است دست به کارهای بسیار خطرناک بزنند. گاهی حتی به مادر، خواهر یا همسر خود تهمت می‌زنند.

مصرف‌‌کنندگان شیشه همواره در جست‌وجوی مکانی برای ادامه مصرف خود هستند. شیشه بو ندارد، به همین دلیل تشخیص مصرف آن برای اطرافیان بسیار دشوار است.

من فردی را می‌‌‌شناسم که مصرف‌‌‌‌کننده شیشه بود و دختری ۵ساله داشت، زمانی که دخترش خواب بود، گوشواره‌‌های او را از گوشش کشیده بود و باعث پارگی گوش‌‌‌ها‌‌یش شده بود؛ زیرا مصرف‌‌کننده شیشه از مواد دستور می‌‌‌گیرد.

مشارکت گروهی لژیون دوازدهم
رابط خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر هاجر (لژیون دوازدهم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون دهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر شهلا رهجوی همسفر لیلا (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین