سلام دوستان علی هستم یک مسافر.
در مواد مخدرهای سنتی میزان آمفتامین و دوپامین خیلی کمتر نسبت به مخدرهای شیمیایی است.
شیشه یک ماده مخدر است که در جنگ جهانی دوم اختراع شد و از آن توسط دولت آلمان حمایت شد و گسترش پیدا کرد.
در سال 1383 به ایران راه پیدا کرد و سال 1389 مصرف شیشه در ایران اوج گرفت. در ابتدای رواج این ماده خیلیها بر این باور بودند که شیشه اعتیاد ندارد. خیلی از افراد از شیشه برای لاغر شدن استفاده میکردند و مصرفکنندگان تریاک هم چون بر این باور بودند که مرفین ندارد، به مصرف شیشه گرایش پیدا کردند؛ اما این تمام ماجرا نبود...
وقتی انسان شاد میشود در مغز مادهای به نام دوپامین ترشح میشود، دوپامین به انسان هیجان میدهد.
شیشه و آمفتامین هم به این شکل عمل میکند اما با شدت چند برابر بیشتر، یعنی انسان چندبعدی به رویا پردازی میپردازد تمام مغز را تحت شعاع قرار میدهد درنتیجه انسان دچار توهم میشود.
تمام تصورات ذهن از قبیل صداها و تصورات آنقدر واقعی جلوه داده میشود که فرد آنها را باور میکند؛ فکر میکند به ایشان خیانت شده یا کسی در تعقیبش است. آنقدر اینها برای فرد سنگین است که گویی در درونش انفجاری رخ میدهد و فرد دست به اعمالی ناگوار میزند.
وقتی فرد با مصرفش طی چند سال این روند و انفجار را در درونش به وجود میآورد، درواقع خود را در زمان کوتاهی از پای درآورده و همهچیز را دیگر برای فرد وارونه تعبیر میکند.
اما خوشبختانه درمان شیشه در کنگره60 برعکس همهجا که میگویند درمان ندارد، بهراحتی انجام میگیرد و من هم بهعنوان فردی که روزی مصرفکننده شیشه بودهام از جناب مهندس و خانواده محترمشان ممنونم که در کنگره60 توانستم شیشه را درمان کنم. از خداوند ممنونم که راه کنگره60 را به من نشان داد.
مشارکت مکتوب: (مسافر علی لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: (مسافر سینا لژیون یکم)
تهیه و تنظیم: (گروه سایت نمایندگی محمدیپور قم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
21