مهمترین ماده اصلی شیشه آمفتامین و یک محرک است

تعدادی از همسفران نمایندگی پرند مطالبی را در خصوص دستور جلسه «تخریب‌های شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متد DST» در قالب مشارکت مکتوب ارائه کردند که تقدیم شما می‌گردد.

مشارکت همسفر آتوسا (لژیون سوم):
شیشه یا آمفتامین از جمله مواد مخدر صنعتی است که چند سال از ورود آن به بازار می‌گذرد و خیلی ماده خطرناکی است که فرد با مصرف آن دچار توهم می‌شود. این ماده مخدر خیلی از افراد را به کام مرگ می‌کشاند. شیشه بر روی مکانیسم مغز به صورت مستقیم تداخل و مثل مواد مخدر دیگر از سد خونی مغز عبور می‌کند. به همین دلیل شخص به آن اعتیاد پیدا می‌کند و همین‌طور بر روی روان شخص نیز تاثیر می‌گذارد. مصرف شیشه جریان متداول خون را که به قسمت‌های مختلف بدن متصل می‌شود تحت تاثیر قرار می‌دهد و از دیگر عوارض آن افسردگی، بی‌خوابی، کاهش شدید حافظه، اختلال در دریچه پروستات که معمولا ادرار و اسپرم با هم دفع می‌شوند، جوش‌های صورت، آسیب‌های کبدی، عفونت در دستگاه گوارش، تضعیف قوای جنسی و خیلی از موارد دیگر است.

اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؛ چون مواد مخدر بیرونی جایگزین سیستم‌های شبه‌افیونی درون بدن شخص می‌شود و دیگر سیستم داخلی جسم، مواد مخدر طبیعی ترشح نمی‌کند؛ حتی تفکر فرد مصرف‌کننده هم افیونی می‌شود و نمی‌تواند تصمیمات درستی بگیرند. ما با ورود به کنگره یاد گرفتیم که فرد مصرف‌کننده باید در 3 قسمت جسم، روان و جهان‌بینی به درمان و آگاهی برسد و متوجه شود که مواد مخدر خانمان‌سوز است و مصرف‌کنندگان در تاریکی فرو رفته‌اند. افراد در کنگره60 با متد DST و شربت OT می‌توانند سفر کنند و در کنار آن با آموزش جهان‌بینی به دانایی برسند و دانایی خود را به دانایی موثر تبدیل کنند. افراد می‌توانند با فرمانبرداری و گوش به فرمان بودن از راهنما به حال‌خوش برسند.

مشارکت همسفر فاطمه (لژیون سوم):
شیشه یک ماده مخدر قوی، خطرناک و مخرب است که با مواد مخدر‌‌‌‌‌‌های دیگر فرق دارد؛ زیرا از نوع روان‌گردان، بسیار مخرب و مهمترین ماده اصلی شیشه آمفتامین و یک محرک است. در کنگره‌60 می‌گویند شیشه بمب اتمی مواد مخدر است؛ چون مصرف آن از سد خونی مغز عبور و از هر نوع ماده مخدر دیگر بیشتر در مغز تخریب ایجاد می‌کند. از تخریب‌های مصرف شیشه می‌توان به پوسیدگی دندان‌ها، اختلال در دریچه پروستات، عرق بسیار زیاد بدن، بد بین بودن به اطرافیان و خیلی از تخریب‌های دیگر برای مصرف‌کننده‌های این ماده مخدر اشاره کرد. درمان شیشه در کنگره60 با متد DST انجام می‌شود که پایه دارویی آن داروی OT است که شخص به مدت 10 الی 11 ماه سفر می‌کند و در این مدت با آموزش‌های جهان‌بینی روح و روان خود را نیز تزکیه و پالایش می‌کند تا به درمان قطعی برسد.

مشارکت همسفر مرضیه (لژیون دوم):
تاریخچه شیشه برمی‌گردد به قبل از جنگ جهانی دوم که برای سرحال شدن و شادابی سربازان ساخته شد. مهمترین ترکیب این ماده مخدر امفتامین است که 11 برابر دوپامین مغز را بالا می‌برد. آقای مهندس دژاکام راجع به شیشه می‌گویند که این ماده مخدر جزو موادهای مخدر بسیار خطرناک و مخرب  است. در طی این سال‌ها شاهد بودیم یا شنیدیم کسانی که مصرف‌کننده شیشه بوده‌اند گاهی در اثر مصرف بسیار زیاد دچار توهم می‌شوند از جمله این‌که فرزند، همسر و اطرافیان خود را شبیه به یک حیوان می‌بینند، به راحتی دست به جنایت می‌زنند و وقتی اثرات مصرف شیشه در آن‌ها از بین برود به یاد نمی‌آورند که دست به چه کارهایی زده‌اند و این موضوع بسیار دردناک است.

خدا را شکر می‌کنم که آقای مهندس دژاکام در کنگره‌60 مصرف‌کنندگان شیشه را با متد DST و شربت OT مثل مواد مخدر دیگر درمان کردند که این افراد بعد از درمان به هیچ عنوان وسوسه مصرف این ماده خطرناک را ندارند. شیشه از مواد شیمیایی بسیار خطرناک در آزمایشگاه‌ها یا در آشپزخانه‌ها به راحتی ساخته می‌شود و در دسترس دختران و پسران قرار می‌گیرد؛ حتی در جامعه شاهد این هستیم که در آرایشگاه‌های زنان چقدر این مواد بسیار خطرناک به دست مشتریان برای کاهش وزن داده می‌شود. مواد مخدر دیگری که از شیشه درست شد قرص اکستازی بود که توهمات بسیار بالا و خطرناکی دارد که ممکن است فرد با یک بار مصرف دچار ایست قلبی، مغزی و در نهایت منجر به مرگ شود.

مصرف شیشه 11 برابر دوپامین مغز را بالا می‌برد و مستقیم روی مغز اثر می‌گذارد به همین دلیل است که فرد دچار توهمات بسیار خطرناک می‌شود؛ ولی مواد مخدر طبیعی مثل تریاک 4 برابر دوپامین را در مغز بالا می‌برد به همین دلیل توهم‌زا نیست یا حرکات غیر طبیعی به فرد مصرف‌کننده دست نمی‌دهد. یکی از مهمترین عوارض در مصرف شیشه دفع اسپرم با ادرار، آسیب کلیه‌ها و کبد، بی‌خوابی، خشکی دهان، تعرق بیش از حد و حواس پرتی است. این افراد بعد از قطع مواد از گذشته خودشان چیزی را به یاد نمی‌آورند؛ زیرا مصرف شیشه مستقیم روی مغز آن‌ها اثر می‌گذارد. این ماده مخدر بسیار شفاف، بی‌رنگ و بی‌بو است که به راحتی در مایعات ترکیب می‌شود.

با مصرف شیشه فرد دچار بدبینی و بدگمانی می‌شود و این افراد مدام در توهمات هستند؛ حتی در بعضی مواقع بعد از مصرف احساس می‌کنند روی پوست یا زیر پوست خودشان جانوری مثل مورچه حرکت می‌کند و به پوست خود آسیب می‌رسانند. خدا را شکر می‌کنم در این مکان بسیار عظیم و مقدس قرار گرفتیم و افرادی که مصرف‌کنندگان شیشه بودند در این مکان با متد DST که توسط آقای مهندس دژاکام کشف شد به درمان رسیدند. واژه ترک در کنگره60 معنایی ندارد و درمان اتفاق می‌افتد. بعد از درمان قطعی در این مکان افراد در جایگاه راهنما، مرزبان، ایجنت و جایگاه‌های مختلف خدمت می‌کنند و هیچ وسوسه‌ای ندارند. خدا را شکر شکر شکر بابت این جایگاه عظیم و به امید روزی که شاهد جهانی شدن کنگره60 باشیم.

مشارکت همسفر ثریا (لژیون سوم):
مواد مخدر شیشه محرک است و تخریب زیادی روی سیستم جسم مصرف‌کننده ایجاد می‌کند. افرادی که شیشه مصرف می‌کنند دچار توهم می‌شود؛ زیرا مصرف مواد مخدر باعث می‌شود حس‌های صور آشکار از کار بیفتد و حس‌های خارج از جسم فعال شوند. از لحاظ روانی هم مصرف شیشه تخریب فراوانی به فرد وارد می‌کند. عوارضی در فرد بعد از مصرف شیشه ایجاد می‌شود که شامل: بدبینی، وسواس و متوجه نبودن کلام خود در هنگام صحبت کردن است. تنها مکانی که فرد مصرف‌کننده شیشه به درمان کامل می‌رسد کنگره60 است.

درمان اعتیاد غیر اصولی باعث ایجاد افسردگی شدید، خستگی، تمایل به خودکشی و خواب طولانی مدت می‌شود. آقای مهندس دژاکام توانستند روشی را ابداع کنند که برای درمان تمام مواد مخدر صنعتی و سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که نام روش ایشان DST است. در این متد D مخفف دژاکام، S به معنی پله‌های 21 روزه و T مدت زمان درمان است. در این روش درمان فرد مصرف‌کننده در طول زمان 10 الی 11 ماه در پله‌های 21 روزه انجام می‌شود. این روش یکی از بهترین روش‌ها برای ترک اعتیاد شیشه یا هر نوع مواد مخدر دیگری است.

دلایلی که این روش را از سایر روش‌ها متمایز می‌کند این است که در کوتاه مدت درمان اتفاق نمی‌افتد و فرد بیمار در طی سفر 10 الی 11 ماه این فرصت را دارد تا علاوه بر جسم بر روی روان و جهان‌بینی خود نیز کار کند. با متد DST در کنگره فرد مصرف‌کننده بدون تحمل عوارض جسمی و ناراحت‌کننده می‌تواند اعتیاد خودش را درمان کند و در طی درمان سیستم‌های تولیدکننده مواد شبه‌افیونی بدن به تدریج بیدار و فعال می‌شوند و در انتهای درمان معمولاً بیش از 90 درصد هورمون‌‌های مخدر بدن به صورت طبیعی تولید می‌شود و فرد بیمار می‌تواند مانند افراد سالم به زندگی بدون اعتیاد برگردد.

ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند