English Version
This Site Is Available In English

قضاوت نیاز به تخصص، آگاهی و علم دارد و مانند روش DST زمان نیاز دارد

قضاوت نیاز به تخصص، آگاهی و علم دارد و مانند روش DST زمان نیاز دارد

دوازدهمین جلسه از دوره ششم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی رضوی ویژهٔ مسافران و همسفران با استادی مسافر علی و نگهبانی مسافر ابراهیم و دبیری مسافر علی با دستور جلسهٔ (قضاوت و جهالت) در روز پنجشنبه نوزدهم تیرماه سال هزار چهارصد و چهار ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم یک مسافر.
از باب ادب و احترام، تشکر قدردانی می‌کنم از ایجنت، گروه مرزبانی و نگهبان محترم و همچنین خداقوت و تبریک عرض می‌کنم به ایجنت عزیز، راهنمای محترم مسافر حسن و راهنمای محترم مسافر احسان، ان‌شاءالله که شاهد بر حضور عزیزان در جایگاه‌های بالاتر باشیم.

قضاوت و جهالت از جملهٔ کلماتی است که از قدیم و دوران مدرسه معنی آن را می‌دانیم. معنی ساده و عامیانهٔ قضاوت داوری کردن است که در عمل تخصص ویژه‌ای می‌طلبد. جهالت نیز از ریشهٔ جهل می‌آید و هم‌خانوادهٔ مجهول است، به معنی ناآگاهی. اولین دعا در کنگره نیز پناه بردن به قدرت مطلق است آن هم از بابت نیرومندترین دشمن خودمان که جهل می‌باشد. علت نیرومندتر بودن این دشمن نسبت به سایرین، پیوندهای نامبارکی است که درون و بیرون من وجود دارد. بخل، حسد، کینه، منیت و ترس همگی ریشه در جهالت دارند.
یک مثال ساده را تصور کنید:
مواد مخدر و مصرف آن به پول احتیاج داشت، هزینهٔ بالا و مکان مصرف برای لذت و مسیر کوتاه؛ اما روش DST، مسيری طولانی و از دیدگاه بعضی افراد سخت؛ اما پاداش آن دائم و ماندگار.
قضاوت نیاز به تخصص، آگاهی و علم دارد و مانند روش DST زمان نیاز دارد، در خالی که جهل همانند مصرف موادمخدر سریع، کوتاه به همراه تاوانی سنگین می‌باشد.
نکتهٔ مهمی که در قضاوت وجود دارد، دور شدن از آن است، بخش اصلی را دیده‌بان محترم عرض کردند که منبع ناسالم، ماحصل ناسالم را در پی دارد. بخل ، حسد و کینه جز منابع ناسالم برای کسب انرژی محسوب می‌شوند.
دستور جلسات کنگره بین وادی‌ها می‌چرخد، در وادی پنجم گفته می‌شود که خودداری کنیم، هنگامی که در جمعی قرار می‌گیریم و کمبود اعتماد به نفس داریم یا در سفر اول هستیم، بحث یا موضوعی می‌شود که ما اطلاع و آگاهی در مورد آن موضوع نداریم، برای اینکه جمع را به سمت خودم جذب کنیم، به اشتباه یک جمله یا حکمی می‌دهیم که اعتماد به نفس کاذب و منیت را در ما ایجاد می‌کند، از جایی که منیت ریشه در جهالت دارد، زمینه را برای صدور احکام مهیا می‌کند. اگر قضاوت درستی هم انجام شود، به علت نداشتن ظرفیت لازم من را دچار منیت می‌کند. به عبارتی چون قضاوت درست کردم، پس  جایگاه من اینجاست، این باعث می‌شود بدون قرار گرفتن در جایگاه راهنمایی به رهجویی مشاوره دهم که روی ۱.۵ سی سی حالت بهتر می‌شود، شاید در واقع این اتفاق رخ دهد؛ ولی من را با منیت درگیر خواهد کرد.
استاد امین می‌گویند: وقتی مطلبی را نمی‌دانی، جمع را ترک کن، تجسس اولین پلهٔ ورود به قضاوت است، اگر از آن عبور نکنیم، به قضاوت هم نمی‌رسیم.
در نظر داشته باشید، چنانچه موضوعی از ذهن می‌گذرد و مسئله‌ای ارزیابی می‌شود، چنانچه بر زبان جاری نشود، قضاوت محسوب نمی‌شود، پس بار قضاوت را بر دوش نکشید. با نوشتن سی‌دی و کسب دانایی می‌توانید به قدرت تشخیص برسید.
حافظ می‌گوید:
من اگر نیکم و گر بد /
تو برو خود را باش
از تمام دوستان متشکر و سپاسگزارم.



تصویربردار: مسافر علیرضا لژیون هشتم
تایپ: مسافر حسن لژیون
ویرایش: مسافر ایمان لژیون پانزدهم
ارسال خبر: مسافر حسن
مرزبان خبری: مسافر مصطفی
نمایندگی رضوی مشهد

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .