فاصله جهالت تا دانایی بسیار کم است

جلسه هشتم از دوره سی‌ و هشتم سری کارگاه‌های آموزشی، عمومی کنگره۶۰ نمایندگی شیخ‌بهایی اصفهان‌ با استادی راهنما مسافر حسین، نگهبانی مسافر ابوالفضل و دبیری مسافر فرزاد با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز پنجشنبه ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

• سلام دوستان حسین هستم یک مسافر
• در ابتدا خداوند را شاکرم که امروز در خدمتتان هستم. بعد از ده یا دوازده سال که در کنگره حضور دارم هنوز زمانی که در این جایگاه قرار می‌گیرم یا در جایگاه راهنمایی هستم، برایم بسیار ارزشمند است و همچنان برایم تازگی دارد. ان‌شاءالله تا زمانی که در کنگره حضور دارم این تازگی در تمام بخش‌های آن برایم باقی بماند.
• دستور جلسه امروز قضاوت و جهالت است. یادم آمد که سال گذشته نیز همین دستور جلسه استاد جلسه بودم و هیچ‌ کدام از اینها بی‌دلیل نیست.
• قضاوت و جهالت که آقای مهندس به آن اشاره می‌کنند، شامل دو واژه مستقل است: قضاوت و جهالت.
• جهالت یا جهل به معنی ندانستن چیزی است. فاصله آن با عالم بودن، فقط یک دانستن است.
• ممکن است من امروز نسبت به یک آدرس جاهل باشم و شما در چند ثانیه آن را به من بگویید و من نسبت به آن موضوع عالم شوم. بنابراین فاصله جهالت تا دانایی فاصله زیادی نیست. ما با شنیدن یا عمل‌کردن از جهل عبور کنیم و وارد حوزه علم شویم.
• اما در مورد قضاوت؛ باید قضاوت را به درستی بشناسیم. قضاوت را نباید در آسمان‌ها جست‌وجو کنیم. موضوعی پیچیده یا عجیب‌ و غریب نیست.
• همین حالا شاید بسیاری از ما از لحظه‌ای که من شروع به صحبت کردم، درباره کسی قضاوت کرده باشیم؛ مثلاً در گوش هم چیزی گفتیم یا نظری دادیم.
• موضوع مهمی که در قضاوت وجود دارد و به نظر من کمتر به آن اشاره می‌شود، اینکه قضاوت کردن به معنای درست یا نادرست بودن حرف ما نیست. ما ممکن است در جایگاه قضاوت نباشیم؛ اما درست بگوییم و همچنان قضاوت کرده باشیم یا ممکن است در جایگاه قضاوت باشیم، اشتباه بگوییم؛ اما همچنان کار درستی انجام داده باشیم.
• مثالی بزنم: زمانی بود که رهجوها تا چیزی می‌گفتم سریع پاسخ می‌دادند: قضاوت نکن! یا می‌گفتند: شما در حال قضاوت من هستید؛ بعد می‌گفتم: همان چیزی که من به تو یاد داده‌ام، حالا تو سعی می‌کنی به من یاد بدهی؟!
• در حالی که راهنما در مورد مسائل دارویی یا مواردی که مربوط به سفر رهجو است در جایگاه قضاوت قرار دارد و قضاوت او به مصلحت است. خیلی وقت‌ها این اتفاق برای ما می‌افتد. اگر مراقب خودمان نباشیم، همان چیزهایی که در کنگره یاد می‌گیریم، مانند تیغ دو لبه هستند یا زندگی‌مان را به بهترین شکل هدایت می‌کنند یا به بدترین شکل نیز عمل می‌کنند.
• دانایی که در کنگره ۶۰ در حال یادگیری هستیم، سی‌دی‌هایی که می‌نویسیم به نفع خودمان می‌باشد؛ باید از بخش‌هایی که به نفعمان نیست صرف‌ نظر کنیم. راهنما در مسند قضاوت است. ممکن است اشتباه کند؛ ولی در جایگاه درست است.
• قضاوت موضوعی بسیار پنهان است. برخی از گناهان یا خطاهایی که ما انجام می‌دهیم، آشکار هستند. کسی که هروئین مصرف می‌کند، مشخص است. مشروب خورده باشد از ظاهرش پیداست؛ اما قضاوت را ما در ذهن‌مان انجام می‌دهیم و خودمان متوجهش نیستیم. خیلی اوقات حواسمان نیست که در حال قضاوت درباره یک نفر هستیم.
• می‌خواهم بگویم افرادی که قضاوت می‌کنند، مشکل اصلی‌شان این است که جایگاه دیگران را درک نمی‌کنند.
• یکی از بزرگان دینی گفته است: نمی‌میرد کسی که قضاوت می‌کند، مگر آنکه همان چیزی را که درباره‌اش قضاوت کرده، در زندگی لمس کند.
• ما برای اینکه تاریکی و سیاهی گناه را بشناسیم، خداوند ما را به درون آن هدایت می‌کند و این موضوع بد نیست. بنده پس از گذشت سالها می‌دانم که انسان‌هایی که اشتباه می‌کنند، انسان‌های بدی نیستند. خداوند انسان را در تاریکی و ظلمت قرار می‌دهد تا چیزی را به او بیاموزد که نمی‌توانست به آسانی به او یاد بدهد.
• من در خانه همیشه از علمی که کنگره به من آموخت استفاده می‌کنم؛ اما یک بار همسرم در مورد کسی نکته‌ای بسیار کوچک را گفت و تمام بدنم لرزید. همان لحظه به همسرم گفتم توبه کن، چون وقتی یک عمل را کسی درست انجام نمی‌دهد و آنقدر زشت است که ما هم دچار آن می‌شویم در حالی که هیچ اطلاعی از آن نداریم.
• ان‌شاءالله که مراقب همین نکات در کنگره، خانواده و اجتماع باشیم. اجتماعی که قضاوت کردن در آن معمول و ساده شده است؛ وقتی وارد آن جامعه می‌شویم باید بدون تنش آنها را به سمت خودمان جذب کنیم.

• تایپ: مسافر محمد (لژیون۸)، مسافر خشایار (لژیون۲۱)، مسافر سینا (لژیون۵)
• ویراستار: مسافر مهدی (لژیون۱۶)، مسافر امیر (لژیون۱۰)
• سیستم صوتی و دیتا‌شو: همسفر کسری، مسافر محمد‌حسین (لژیون۱۹)
• مرزبان خبری: مسافر سینا
• تهیه و ارسال: مسافر حمزه