قضاوت نشانه جهالت

جلسه یازدهم از دوره پنجاه وششم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی سمنان، با استادی راهنمای محترم مسافر مجید، نگهبانی مسافر محمدعلی و دبیری مسافر مهدی، با دستورجلسه «قضاوت و جهالت» در روز پنج‌شنبه ۱9 تیر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مجید هستم یک مسافر. خداوند را شاکرم و از نگهبان محترم آقا محمدعلی تشکر می‌کنم که فرصت این خدمت را به من دادند تا خدمت کنم. دستور جلسه در مورد قضاوت و جهالت هست. سی دی های استاد امین خودش یک پکیج کامل است که چرا نباید قضاوت کنیم و چرایی این کار را کاملاً توضیح داده‌اند. به نظر من کسی که قضاوت می‌کند کلاً آدم جاهلی است چون نمی‌داند که نباید این کار را انجام دهد و اگر می‌دانست، این کار را انجام نمی‌داد. این از جهل و ناآگاهی ما است، اگر می‌دانستیم که نمی‌بایست بدون داشتن اطلاعات در مورد افراد، آن‌ها را مورد قضاوت قرار دهیم.انسان یک موجود تک‌بعدی نیست و دارای صور پنهان و آشکار می‌باشد و ظاهرش با باطنش بسیار متفاوت می‌باشد شاید در ظاهر فردی شاد باشد ولی در درون خودش با مشکلات و درگیری‌هایی که دارد مشغول است.

حتی راهنما هم بااینکه سعی می‌کند که همیشه در حالت تعادل قرار داشته باشد بازهم بعضی مواقع آن انتظاری که رهجو از او دارد را از خود نشان نمی‌دهد پس نمی‌توان از روی ظاهر افراد درون آن‌ها را مورد قضاوت قرار داد. ما باید مسئولیت و وظیفه‌ای که به ما داده می‌شود را به‌درستی انجام دهیم زیرا وقتی‌که وظایف به‌درستی و به‌موقع انجام بشود قضاوت‌ها به کنار می‌رود. با انجام کار صحیح و درست به دیگران اجازه نمی‌دهیم که ما را قضاوت کنند، این ما هستیم که با رفتار و اعمالمان به دیگران اجازه می‌دهیم که به قضاوت ما بپردازند. باوجوداینکه افراد جاهل زیادی در اطراف ما وجود دارند، چکار کنیم که مورد قضاوت قرار نگیریم؟ تنها راهش این است که مسئولیتی که در خانواده و جامعه به ما محول شده است را به نحو احسن انجام دهیم، وقتی این کار را کردیم، دیگر نیازی به پاسخگویی به مقام بالاتر نداریم.

قاضی همیشه باید با توجه به صحت اطلاعاتی که به او داده می‌شود حکم را صادر کند اگر بدون توجه حکم را صادر کند، خودش در جایگاه مجرم قرار می‌گیرد ولی اگر با توجه به تحقیقات و اطلاعات درست حکمی را صادر کند، می‌تواند در این جایگاه قضاوت خود را به‌درستی انجام داده باشد. کار قضاوت بسیار کار دشواری است آن‌هم اگر بخواهیم از روی ظاهر افراد آن‌ها را قضاوت کنیم، مثلاً فردی که در جلسه چرت میزند را بگوییم که این از نشئگی و یا خماری زیاد می‌باشد، درصورتی‌که شاید از خستگی سرکار یا شیفت شبی که بوده است باشد.ما باید اول سعی کنیم که از قضاوت کردن دیگران بپرهیزیم تا مورد قضاوت واقع نشویم اگر کسی در مورد ما اشتباهی را انجام می‌دهد، ما باید این اشتباه فرد را از جهالت او بدانیم. سخنی از آقا کورش را به یاد دارم که می‌گفت همان‌طور که چشم کارش دیدن است، پنجاه‌درصد آن نیز ندیدن است و همین‌طور در مورد شنیدن و سخن گفتن نیز که پنجاه‌درصد نشنیدن و نگفتن چیزهایی است که اطلاعاتی در مورد آن نداریم. ممنونم که به صحبت‌های من توجه نمودید.

عکاس: مسافر مجید لژیون یازدهم
نگارش متن: مسافر هاشم لژیون هشتم
ارسال مطلب: مسافر میلاد لژیون چهارم

مرزبان خبری: مسافر رامین