قضاوت رابطه مستقیم با جهالت دارد، قضاوت کردن بسیار دشوار است. هر کسی نمیتواند قضاوت کند کسی میتواند قضاوت کند و حکم صادر کند، که علم و دانش آن را داشته باشد. درس قضاوت خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد. هرچه سطح دانایی بالا باشد قضاوت راجع به دیگران پایینتر است. انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت میکند و در هر کاری دخالت میکند. برای اینکه عقل آدمی بتواند به درستی قضاوت کند بایستی بداند، گویی قدرت عقل به میزان دانایی اوست.
هرچه دانایی انسانها در بستر آموزش، تجربه و تفکر افزایش یابد به همان نسبت قدرت تشخیص افزایش مییابد. در کنگره۶۰ یاد میگیریم که انگشت و دوربینمان به طرف خودمان باشد و به قضاوت خودمان بپردازیم تا بتوانیم عیب ها، ضعفهای خودمان را رفع کنیم چون اصولاً ما قضاوت را برای نهان کردن ضعف و توانایی خودمان انجام میدهیم.
من باید بیاموزم که قضاوت نکنم ، قبل از ورود به کنگره خیلی دیگران را قضاوت میکردم از آنجایی که زمین گرد است، مورد قضاوت هم واقع میشدم. آقای مهندس میگویند: حتی همان قاضی که این همه علم دارد، ممکن است در قضاوت خود اشتباه کند حال پرسش اینجاست که چگونه ما قضاوت میکنیم و حکمی را به سرعت اجرا مینماییم؟ هر انسان برای خود حریمی دارد، ما نباید به حریم دیگران تجاوز کنیم.
قضاوت از تجسس کردن در زندگی دیگران میآید، قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم. که ضرب المثل معروف هست که میگوید: اگر میخواهی درباره راه رفتن کسی قضاوت کنی کمی با کفشهای او راه بروید. کسانی که دائماً در مورد دیگران قضاوت میکنند، در زندگی شخصی خود هدف و برنامه مشخصی ندارند و به آسایش، آرامش نمیرسند.
نویسنده : همسفر زهرا (م) رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفرزهرا (لژیون دوم)
ویراستار : همسفر زهرا (خ)رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم )
ارسال :همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول )
همسفران نمایندگی زاهدان
- تعداد بازدید از این مطلب :
46