جهل و نادانی هیچ آموزشی ندارد.

تعدادی از رهجویان لژیون شانزده از نمایندگی رودکی در باب دستور جلسه《قضاوت و جهالت》چنین نوشتند: 

سلام دوستان زهرا هستم همسفر

قبل از هر چیزی خدا را شاکر و سپاسگزارم که باز هم درهای رحمت الهی به روی ما باز شد و در مکتب عشق، یعنی کنگره ۶۰ مشغول آموزش گرفتن و خدمت کردن شدیم؛ اما در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت که یکی از مهم‌ترین مسئله‌ها است که در درمان اعتیاد و آموزش جهان‌بینی با آن برخورد می‌کنیم. قضاوت به معنای صدور حکم و قاضی بودن و جهالت به معنی جهل و نادانی است. هر زمانی ما شخصی یا سیستم یا مجموعه را قضاوت می‌کنیم در واقع در مورد آن شخص یا آن مجموعه حکمی را صادر می‌کنیم که می‌تواند دارای عواقب و نتایجی باشد و به آن شخص یا مجموعه صفتی را می‌دهیم که این صفت در ما یک حسی را به وجود می‌آورد که به راحتی باعث می‌شود ما عمل قضاوت که کار بسیار سخت و تخصصی است را بدون هیچ گونه جایگاه و تخصص خاصی انجام دهیم و خودمان هم قاضی و هم صادر کننده حکم می‌شویم و با یک سری اطلاعات غلط و نادرست، شخصی یا سیستمی را محکوم به گناه می‌کنیم و این امر به جهل و نادانی ما بر می‌گردد که نمی‌دانیم، طبق گفته خداوند اگر ما کسی را قضاوت کنیم از دنیا نمی‌رویم تا مورد قضاوت همان موضوع قرار نگیریم و آن روز است که درد و رنج حاصل از این عمل ضد ارزشی خودمان را درک می‌کنیم.‌ من در کنگره ۶۰ آموخته‌ام که برای رسیدن به آرامش و تعادل باید دوربین را رو به سمت خودم بچرخانم و از قضاوت کردن دیگران و پرداختن به حاشیه پرهیز کنم و لازمه عملی کردن این موضوع رسیدن به دانایی است که باید مثلث آن یعنی تفکر، تجربه و آموزش را به خوبی در خودم پرورش دهم و سعی کنم با کاربردی کردن آموخته‌هایم آن‌ها را به دانایی موثر تبدیل کنم. در آخر هم اعتراف می‌کنم که من از خودم چیزی نداشتم هرچه هست از دانش آقای مهندس و خانواده محترم ایشان و راهنمای عزیزم خانم عفت است که به من آموختن تا بتوانم راحتر زندگی کنم قدردان و سپاسگزار تک تک خدمتگزاران با عشق کنگره ۶۰ هستم.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر 

جناب مهندس در سی دی قضاوت و جهالت فرمودند: قضاوت به پیش نیازهایی احتیاج دارد که باید شخص قضاوت کننده داشته باشد؛ باید آموزش دیده باشد، علم، آگاهی، ایمان، تقوا، صبر و دانایی لازم را داشته باشد، با یک گروه تجسس هماهنگ باشد تا بتواند قضاوت کند. در بعضی موارد باز هم امکان خطا هست ولی جهالت پیش نیازی ندارد و به معنای عدم آگاهی است. جهالت هیچ هزینه‌ای ندارد و زمانی که جهالت باشد، ترس، ناامیدی، منیت، نیز به دنبالش می‌آید صفات منفی مانند حسد، بخل، حرص، خودخواهی و خرافات میوه‌های جهالت هستند. مصرف‌کنندگان مواد، به علت جهالت به دنبال مواد رفتند و با آموزش‌های کنگره آموزش می‌گیرند و به دانایی می‌رسند و نه تنها مواد بلکه ضدارزش‌های دیگر را نیز کنار می‌گذارند. خدا وقتی انسان را خلق کرد به انسان گفت از روح خودم در تو دمیدم و از ابزارها و ویژگی‌های خود به تو دادم، حالا خودت تعیین کن که چه می‌خواهی، راه فسق و فجور یا راه تقوا؟ وقتی انسان به میانه راه رسید به دوراهی می‌رسد یکی الهام تقوا، یکی الهام فجور، هر دو تا تعیین می‌کند که به انسان اختیار قضاوت داده شد؛ اما فقط در مورد خودش که مرتب در حال قضاوت باشد، این غذا را بخورم یا نخورم، این کار را انجام بدهم یا ندهم، این پول را خرج بکنم یا نکنم فقط در مورد خودش اختیار داده شده است؛ حالا این دوراهی‌ها ممکن است هزار شاخه بشود، هم در فسق و فجور هزار شاخه بشود هم در راه تقوا؛ چون سرنوشت ما دست خودمان است این حق را خدا به ما داده است. همراه این قضاوت یک شعبده‌ بازی هم به کار برده، گنج وجودی ما را جایی گذاشته که آن را پیدا کنیم، این شعبده این است که وقتی بخواهد قضاوت بکند یک راه مثل گلستان یا آب، یک راه مثل آتش یا خار و کویر؛ حالا شعبده اینجاست وقتی پای خود را در کویر می‌گذاری وارد گلستان می‌شوی، وقتی در گلستان می‌گذاری وارد کویر می‌شوی، تا جایی که برا خودمان قضاوت کنيم خوب است؛ ولی در مورد دیگران هیچ حقی نداریم قضاوت کنیم؛ حتی ظن و گمان بد هم نداشته باشیم. وارد مرحله تجسس می‌شویم، وقتی تجسس کردیم وارد مرحله سرزنش می‌شویم و قاضی می‌شویم. اینجا پرونده به جهالت می‌خورد؛ پس فقط قاضی حق قضاوت دارد، آن هم با یک گروه خاص تجسس که با هزاران مو شکافی تازه باز هم گاهی اشتباه حکم صادر می‌کنند؛ پس به طور کلی ما در کارهایی که به ما مربوط نیست دخالت نکنیم. ما خیلی توانایی قضاوت داریم، فقط دوربین را به سمت خودمان بگیریم و حواسمان به اعمال خودمان باشد.

سلام دوستان لیلی هستم یک همسفر

 موضوعی که مهندس مطرح کردن راجع به قضاوت و جهالت بود، برداشت من‌ از این مطلب این بود که اگر انسان‌ها خودشان را در راس قرار بدهند و انگشت اشاره را به سمت خودشان بگیرند این باعث می‌شود که قضاوت در مورد دیگران نداشته باشند، مهندس فرمودند: جهل و نادانی هیچ آموزشی ندارد و خیلی راحت شما می‌توانید با ترس، ناامیدی منیت، بخل و کینه، حسد، خرافات، این‌ها همه میوه‌های جهل و نادانی هستند و اصلا نیاز به آموزش هم ندارد. اما برای قضاوت آموزش لازم است داشتن صبر و بردباری، ایمان، خودشناسی، عدالت و غیره که برای هر کدام از این‌ها کلی آموزش نیاز است. خداوند انسان‌ها را مختار خلق کرده و راه نیک و بد را به آن‌ها نشان داده و این خود ما هستیم که تصمیم می‌گیریم در کدام مسیر در حرکت باشیم. گاهی برای قضاوت راجع به یک پرونده چندین کارشناس و آگاه با هم مشارکت می‌کنند در مورد یک پرونده ماه‌ها تلاش صورت می‌گیرد؛ اما در نتیجه امکان اشتباه هست، حال این سوال پیش می‌آید که ما چطور به خودمان اجازه می‌دهیم که در مورد دیگران قضاوت کنیم.

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر عفت 《لژیون شانزده》

ویرایش، تنظیم و ارسال مطلب: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر لیلا 《لژیون چهارده》دبیر سایت 

نمایندگی همسفران رودکی