لازمه قضاوت کردن، دانایی است

جلسه چهارم از دوره سی‌‌ودوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ملاصدرا با استادی راهنما همسفر آسیه، نگهبانی همسفر رحیمه و دبیری همسفر اکرم با دستور‌جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۶ تیر‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکر و سپاسگزار هستم که توفیق قرارگرفتن در مسیر کنگره و دریافت آموزش و خدمتگزاری به من داده و بابت آن از آقای مهندس، خانواده محترمشان و نیز راهنمایان خود قدردانی می‌کنم؛ همچنین از نگهبان محترم و گروه مرزبانی که به بنده فرصت خدمت در این جایگاه را دادند، تشکر می‌کنم.
دستورجلسه این هفته «قضاوت و جهالت» است. در ابتدا ممکن است این سؤال در ذهن ایجاد شود که ما به‌منظور درمان اعتیاد به کنگره می‌آییم؛ بنابراین رابطه چنین موضوعاتی با درمان اعتیاد چیست و به چه علت بایستی به بررسی این موارد بپردازیم! در پاسخ می‌توان چنین گفت: اعتیاد محصول ازدواج دو عامل انسان و موادمخدر است که به‌تبع آن ناگزیر هستیم عوامل به‌وجود آورنده این دو (انسان و موادمخدر) را بشناسیم.
ما با حضور در این مکان، کم‌وبیش با موادمخدر و تأثیرات مخرب آن آشنا هستیم؛ اما اطلاعات ما راجع‌به انسان بسیار اندک و محدود است؛ درصورتی که شناخت انسان از اهمیت بالایی برخوردار بوده و حضرت علی (ع) در این رابطه می‌فرمایند: «هرکس نفس خود را شناخت، خدا خود را شناخته است». کنگره۶۰ برای شناخت هرچه بیشتر اعتیاد، موضوع شناخت انسان را اولویت آموزش‌ها قرار داده که به همین منظور انسان را به دو بخش صورآشکار و صورپنهان تقسیم می‌کند. منظور از صورآشکار، بخش‌هایی مانند: دست، پا، صورت، قلب و کلیه است که با چشم فیزیکی قابل‌رؤیت هستند؛ اما بخش‌هایی مانند: عقل، نفس، روح، ذهن، تفکر، قالب مثالی و ضمیر ناخودآگاه با چشم ظاهر قابل‌دیدن نیستند، اما علائمی دارند که بر وجود آن‌ها صدق می‌کند.
تا زمانی‌که ما با این مفاهیم و تعاریف آن‌ها آشنا نشویم نمی‌توانیم راجع‌به انسان صحبت کنیم‌؛ بنابراین لازمه شناخت اعتیاد، شناخت انسان و لازمه شناخت انسان، آشنایی کامل با صورپنهان او است.
قدر مسلم کنار هم قرارگرفتن دو واژه قضاوت و جهالت، مفهوم خاصی را دنبال می‌کند. ریشه کلمه قضاوت، قاضی و به معنی صادر کردن حکم است. ما به‌عنوان یک انسان که خداوند قدرت اختیار را در وجودمان نهاده است، توانایی تجزیه، تحلیل و تصمیم‌گیری در بسیاری از مسائل روزمره را داریم. در کلام‌الله شریف آیه‌ای با این مضمون بیان‌شده که آقای مهندس نیز همواره به آن اشاره می‌کنند: «زمانی‌که نفس به مرحله میانه رسید، پس فجور و تقوا به او الهام می‌شود»؛ بر همین اساس انسان به سمت دوراهی انتخاب فجور و تقوی یا همان ضدارزش‌ها و ارزش‌ها هدایت‌شده است.
حال با توجه به این دستورجلسه می‌توانیم چنین برداشت کنیم که قضاوت امری لازم و ضروری در زندگی ما بوده اما گاهی ممکن است از این ابزار، در جهت منفی استفاده شود که در این صورت دچار اشتباه و گمراهی خواهیم شد.
در تمامی ادیان و فرهنگ‌ها تجسس در امور شخصی و قضاوت دیگران امری ضدارزش تلقی شده و در آموزش‌های کنگره۶۰ و نوشتارهای آن نیز به این مورد بسیار تأکید می‌شود؛ چراکه با تجسس در اموری که به ما مربوط نیست، عمل قضاوت و به دنبال آن اعمال ضدارزشی مانند دروغ، تهمت و غیبت، شکل‌گرفته و باعث تخریب درون خود ما می‌شود.
تجسس و قضاوت کردن در مورد سایر انسان‌ها، استفاده از انرژی و قدرتی است که بایستی صرف امورات، عملکرد و احوال خود ما شود تا به آرامش برسیم؛ چنان‌چه از این توان جهت اموراتی استفاده کنیم که برای ما نفعی ندارد، باعث تخریب خود شده و آرامش و حال خوش را از ما سلب می‌کند.
ناگفته نماند که در ساختارهای اداری افرادی متخصص در امر قضاوت با کسب دانش و تجربه در این زمینه، مجاز به تجسس و قضاوت هستند که نتیجه آن، تأمین امنیت و صلح برای عموم و جامعه خواهد بود.
آقای مهندس در سی‌دی «قضاوت و جهالت» می‌فرمایند: « لازمه قضاوت کردن، دانایی است، اما جهالت هیچ پیش‌نیازی ندارد. اضلاع مثلث جهالت ترس، منیت و ناامیدی هستند، اما این‌ها باعث به‌وجود آمدن جهالت نمی‌شوند؛ بلکه باوجود جهالت، این سه ضلع تشکیل یک مثلث را می‌دهند و تمامی صفات منفی و ضدارزشی نیز شکل می‌گیرند؛ به عبارتی شخص باید جاهل باشد تا اقدام به قضاوت و تجسس کند.
به‌هرحال، آموزش دریافتی از دستورجلسه قضاوت و جهالت این است که ما هرقدر به سمت دانایی حرکت کنیم توجه و تمرکزمان به خود ما معطوف خواهد شد؛ همچنین سعی کنیم افکار و اندیشه‌مان را بر پایه مثبت بنا کنیم تا از قضاوت دور شویم. در کنگره می‌گوییم دوربین را از دیگران برداشته و به سمت خودمان بگیریم؛ به‌خصوص در رابطه با همسفران سفر اول که باید تمام انرژی و زمان خود را صرف سفر خود کرده و به حرکت مسافر و چگونگی سفر او و نیز عملکرد سفر اولی‌های دیگر و حتی یک سفر دومی متمرکز نشوند تا بتوانند از انرژی خود، به‌جا و درست استفاده کنند. .

در اینجا لازم می‌دانم به موضوعی اشاره‌کنم که بدون‌شک با این دستورجلسه، ابهامی در ذهن بسیاری از ما که عضو کنگره هستیم ایجاد می‌کند. طبق این دستورجلسه و آموزه‌های کنگره۶۰، قضاوت کردن کار عاقلانه‌ای نیست؛

اما استاد امین در سی‌دی «کج» می‌فرمایند: «معلم یا راهنما باید در مورد شاگرد قضاوت کند تا بتواند برنامه صحیح ارائه داده و مسیر درست را به او نشان دهد. شاگرد نیز بایستی قدرشناس باشد؛ زیرا معلم چندین ماه برای او زحمت کشیده و وقت گذاشته تا از تاریکی‌ها خارج شود؛ حال اگر کلامی برخلاف میل شاگرد بیان کرده دلیل نمی‌شود تمام آموزش‌های معلم را نادیده بگیرد؛ زیرا در این صورت، هم معلم و هم آموزش‌ها از شاگرد گرفته خواهد شد.»
ان‌شاءالله بتوانیم در هر جایگاهی که هستیم، دانش و آگاهی خود را افزایش داده و تفکر مثبت داشته باشیم تا نه‌تنها نسبت به نعمت‌هایی که در اختیارمان است شاکر و سپاسگزار بوده، بلکه سعی کنیم اشتباهات دیگران را کمتر و خطاهای خود را بیشتر ببینیم تا مرتکب عمل قضاوت نشویم. در ادامه از مشارکت‌های شما آموزش بیشتری دریافت خواهم کرد.

مرزبان کشیک: همسفر مرضیه و مسافر فتح‌الله
تایپ: خدمتگزاران سایت
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ویرایش و ویراستار: راهنما همسفر آسیه (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)