قضاوت یعنی داوری و ارزیابی

همسفر نیلوفر:

قضاوت به معنای داوری و ارزیابی درباره یک شخص، عمل یا موقعیت است. حال این ارزیابی می‌تواند بر اساس اطلاعات، تجربیات و یا باورهای فرد قضاوت‌کننده باشد و منجر به صدور حکم شود. در واقع قضاوت، فرآیندی است که طی آن افراد با توجه به اطلاعات و ادراک خود درباره خوبی یا بدی، درستی یا نادرستی و ارزش یک چیز یا یک شخص نظر می‌دهند. جهالت به معنای ندانستن، نادانی و نیز به معنی نادیده گرفتن یا بی‌اعتنایی عمدی نسبت به اطلاعات مهم و حقایق است. در قرآن کریم فرد جاهل به دلیل مقصر بودن در مسئله جهل و سفاهت، مذمت شده است. همچنین در قرآن در مورد تأثیرات جهل مطالبی بیان شده است. آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت فرمودند که برای جهالت به هیچ تلاش و هزینه‌ای نیاز نیست، اما قضاوت و عدالت هزینه دارد. زمانی که جهالت باشد ترس و ناامیدی و منیت و صفات منفی دیگر را نیز به دنبال خود به وجود می‌آورد. مصرف‌کنندگان مواد مخدر به علت جهالت به سمت مواد کشیده شده‌اند و با آموزش دیدن در رسیدن به دانایی، نه تنها مواد مخدر، بلکه سایر ضدارزش‌ها را نیز از خود دور کرده‌اند. اما انسان، موجودی است که گویی از ابتدا قاضی به دنیا آمده و مرتب در حال قضاوت کردن است. مشکل از جایی شروع می‌شود که در حیطه‌ای که به ما مربوط نیست وارد حوزه قضاوت می‌شویم و این‌جاست که مسئله جهالت نیز مطرح می‌گردد. زمانی که در مورد دیگران تجسس می‌کنیم و نظر می‌دهیم این به معنی جهالت است. همواره با آموزش‌های کنگره۶۰ می‌توان این ضدارزش‌ها را از خود دور کرد و به آرامش واقعی رسید.

همسفر نسرین:

قبل از این‌که در مورد قضاوت و جهالت و تأثیرات آن صحبت کنم، لازم است قدری راجع‌به قوانینی که در هستی هست توضیح بدهم. استاد امین می‌فرمایند: قوانینی که در علم فیزیک و ریاضی هست بر پایه‌ چهار نیرو است: نیروی جاذبه_ دافعه _ نیروی هستی قوی و نیروی هستی ضعیف ...  در جهان‌بینی نیرو معادل حس است. حس باعث می‌شود که موجود به حرکت دربیاید. اگر انسان حس نداشته باشد، هیچ حرکتی در او به وجود نمی‌آید. حالا کار نیروها این است یا کار جاذبه؛ یعنی جذب یا دافعه؛ یعنی دفع، مثل آهن‌ربا عمل می‌کند. پس حسی که شما احساس می‌کنید باید دو تا را داشته باشه هم حس خوب هم حس بد! این دو، مکمل همدیگر هستند. هم خوب هم بد! وقتی ویژگی در من باشد، اگر پیش شخصی قرار بگیرم؛ صفت آن شخص چه خوب و چه بد روی من تأثیر می‌گذارد. این حس در صور پنهان من قرار دارد. حالا قضاوت زمانی به وجود می‌آید که من از یک چیز بدم می‌آید و تنفر نسبت به آن چیز دارم. یا این‌که اخلاق یا رفتار یا کردار خاصی است. پس من در ذهن خود، آن را قضاوت می‌کنم. این قصاوت نسبت به رفتار شخص در ذهن من و در صور پنهان من انجام می‌گیرد. حالا این قضاوت در دراز مدت روی من تأثیر می‌‌گذارد و بعداً همین حس را که قبلاً نسبت به آن واکنش نشان دادم همین را من انجام می‌دهم؛ چون در صور پنهان من همین حس وجود داشته است و آن‌قدر پرورش داده‌ام که الآن همان رفتار را انجام می‌دهم. پس قضاوت کردن یک کار ضدارزشی است و اگر من در مورد کسی قضاوت کنم، بازخورد آن دوباره به خود من برمی‌گردد. ما باید در مسیر تزکیه و پالایش باشیم. این کار هم یک روز، سه روز و ماه‌ها نیست، شاید سال‌ها طول بکشد. ان‌شاءالله که در مسیر تزکیه و پالایش باشیم و قضاوت‌های نادرست نداشته باشیم.

همسفر فاطمه:

در یکی از سی‌دی‌های آقای مهندس دژاکام در کنگره۶۰، موضوع جهالت و قضاوت به‌طور عمیق بررسی می‌شود. مهندس دژاکام با بیان این‌که جهالت به معنای نداشتن آگاهی و دانش است، تأکید می‌کند که این عدم آگاهی می‌تواند منجر به قضاوت‌های نادرست و رفتارهای ناپسند شود. او به این نکته اشاره می‌کند که بسیاری از مشکلات اجتماعی و فردی ناشی از قضاوت‌های نادرست است که بر اساس اطلاعات ناقص یا نادرست شکل می‌گیرد. مهندس دژاکام به اهمیت آگاهی و دانش در زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید: با افزایش آگاهی، انسان‌ها می‌توانند قضاوت‌های بهتری داشته باشند. او بر این باور است که هر فردی باید تلاش کند تا از جهالت خود آگاه شود و به دنبال یادگیری و رشد باشد. این فرآیند نه‌تنها به بهبود روابط فردی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به ایجاد یک جامعه سالم‌تر و همدل‌تر منجر شود. در ادامه، مهندس دژاکام به تأثیر قضاوت‌های نادرست بر زندگی افراد اشاره می‌کند و می‌گوید: قضاوت‌های ناعادلانه می‌تواند به آسیب‌های روحی و اجتماعی منجر شود و افراد را از هم دور کند، بنابراین  ایشان بر لزوم همدلی و درک متقابل تأکید می‌کند و می‌گوید که باید سعی کنیم به جای قضاوت، به دیگران گوش دهیم و تلاش کنیم تا از دیدگاه آن‌ها آگاه شویم. درنهایت، مهندس دژاکام به این نکته می‌پردازد که برای مقابله با جهالت و قضاوت‌های نادرست، باید به یادگیری مداوم و رشد فردی اهمیت بدهیم. آقای مهندس ما را تشویق می‌کند که با افزایش آگاهی خود، نه‌تنها به بهبود زندگی خود کمک کنیم، بلکه به دیگران نیز یاری رسانیم و جامعه‌ای بهتر بسازیم. این مباحث می‌تواند به ما یادآوری کند که همیشه باید با دقت و آگاهی بیشتری به دیگران نگاه کنیم و سعی کنیم از قضاوت‌های سطحی دوری کنیم.

همسفر سمیرا:

در کنگره۶۰ یاد می‌گیریم که انگشت و دوربین ما به طرف خودمان باشد و به قضاوت خودمان بپردازیم تا بتوانیم عیب‌ها و ضعف‌های خودمان را رفع کنیم؛ چون اصولاً ما قضاوت را برای پنهان‌ کردن ضعف و ناتوانی خودمان انجام می‌دهیم. من باید بیاموزم که قضاوت را با من شروع کنم نه تو! قبل از ورود به کنگره، خیلی دیگران را قضاوت می‌کردم. از آن‌جایی که زمین گرد است، مورد قضاوت هم واقع می‌شدم. زمانی که انسان، مشغول تربیت نفس خود باشد و به کارهای خودش برسد و ایرادات خود را متوجه باشد، زمانی برای دیدن ایرادات و اشتباهات دیگران نخواهد داشت و اگر هم سراغش بیاید از آن عبور می‌کند. یک طفل نمی‌داند و دست در آتش می‌برد؛ چون نمی‌داند، اما در تلاش است برای دانستن و می‌خواهد بداند؛ درحالی که انسان‌هایی هستند که با تعصب خود می‌خواهند جهل خود را نگه دارند و یا نمی‌دانند که نمی‌دانند. چنین انسان‌هایی همیشه جلوی چشم‌های خود را بسته‌اند و در تاریکی زندانی می‌شوند. کدام تاریکی از جهل بالاتر؟ انسان جاهل در واقع چیزی درک نمی‌کند. درک نکردن؛ یعنی ندیدن! زمانی چشم ظاهر نمی‌بیند این هم ظلمت است، اما زمانی چشم عقلش نمی‌بیند که حجابی آمده و جلوی آن را گرفته؛ یعنی زمانی که ادراک درست نداشته باشد. ظلمت اندر ظلمت است. آن زمان هر چیزی هم ببیند فایده ندارد و به نوعی دنیا را وارونه می‌بیند (همانند یک مصرف‌کننده مواد مخدر).
آن زمان نه تنها در مورد خود نمی‌تواند قضاوت درست انجام بدهد، بلکه گرفتار قضاوت‌های مذموم در مورد دیگران و یا هستی و خداوند می‌شود. یک انسان جاهل به خود اجازه می‌دهد در مورد دیگران و اعمال آن‌ها قضاوت کند. به‌طور کلی جهالت باعث می‌شود که به دنبال آن خودخواهی، حب و بغض، کینه و نفرت، تعصب و خرافات، افراط و تفریط، ترس و منیت و ناامیدی و هزاران مشکل دیگر به وجود بیاید. وقتی جهالت باشد نتیجه آن عدم امنیت است و با رسیدن به آگاهی، امنیت خود را نمایان می‌سازد. ما هر کدام یک دایره و حریم داریم و ‌باید در دایره‌ خودمان حرکت کنیم. اگر از دایره و حریم خودمان پا را بیرون بگذاریم، برای ما مشکل‌ساز می‌شود. نباید به خودمان اجازه دهیم در مورد دیگران قضاوت کنیم و برای دیگران تصمیم بگیریم! ما چه کاره هستیم که برای فامیل‌‌، دوست، ‌برادر، خواهر و... تصمیم بگیریم و قضاوت کنیم؟ وقتی دخالت کنیم تجسس محسوب می‌شود؛ یعنی سرک کشیدن به زندگی دیگران. حتی در دادگاه، یک نفر را که به اعدام محکوم می‌کنند گرچه آن شخص، مجرم و آدمکش باشد، پرونده نزد چند قاضی و دیوان عدالت و اجرای احکام رفته و وکیل‌های پایه یک، ‌حکم صادر می‌کنند. آن‌ها همه با سواد و کار بلد هستند و همه‌ قوانین را می‌دانند ولی بعد از چند سال معلوم می‌شود حکمی که صادر کردند و قضاوت کردند، اشتباه بوده و کسی دیگر قاتل و آدم‌کش بوده، وقتی آن‌ها اشتباه می‌کنند وای به حال ما که بخواهیم برای دیگران تصمیم بگیریم و شخصیت دیگران را خراب کنیم در صورتی که ما شخصیت خود را زیر سوال برده‌ایم. وقتی انسان به دانایی برسد نیازی نیست در مورد دیگران قضاوت کند. 

رابط خبری: همسفر رباب رهجو راهنما همسفر سمیه(لژیون اول )
ویرایش: همسفر مریم دبیر سایت رهجو راهنما همسفر هدی(لژیون دوم )
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اسبیکو خرم‌آباد