جهالت ریشه بسیاری از رنج‌ها و مشکلات بشر است

خداوند در آیه 57 سوره انعام می‌فرمایند: "إِنَ الْحُکْمُ إِلَّا لِلَّهِ یَقُصُّ الْحَقَّ وَ هُوَ خَیْرُ الْفَاصِلِینَ" در معنی این‌ آیه‌ گفته می‌شود که داوری و فرمان، تنها از آن خدا است، او حق را از باطل جدا می‌کند و بهترین جدا‌کننده حق از باطل است. این آیه به صراحت قاضی بودن خداوند را بیان می‌کند. خداوند اَحکَم‌ُ الحاکِمین است؛ یعنی داورترین داوران خداوند است که حکم مخصوص او و قضاوت کردن هم فقط در شا‌ن و مقام خداوند است و من بنده‌ای در بندگی او هستم؛ یعنی من انسان با یک‌سری بایدها و نبایدها خلق شدم که همیشه در همه حال باید فرمانبردار او باشم. قضاوت کردن هم یکی از این نبایدها است که اگر نزدیک آن شوم، آتش قضاوت اول دامن‌گیر خودم خواهد شد؛ چرا که خداوند همه انسان‌ها را به فرموده آقای مهندس از یک نفس واحده خلق کرده و همان‌طور که روح انسان‌ها با هم خلق شده است؛ پس درد را با هم احساس می‌کنند، قضاوت کردن هم درد دارد و انرژی را به‌ کل از انسان می‌گیرد.

من همسفر دوست ندارم دیگران قضاوتم کنند، پشت سر من حرف بزنند، بدگویی و غیبت کنند؛ پس باید خودم را جای دیگران قرار بدهم و بگویم دیگران خود من هستم؛ پس حق اهانت و قضاوت کردن در مورد آن‌ها را ندارم. ما در کنگره یاد گرفتیم که قضاوت کردن از جهل و ناآگاهی ما و جهالت فقدان دانش و آگاهی است؛ یعنی تاریکی مطلقی که انسان را در چنگال نا‌آگاهی و گمراهی اسیر می‌کند، در این تاریکی قدرت تشخیص از بین می‌رود و انسان در باتلاق خرافات و باورهای نادرست غرق می‌شود. به باور آقای مهندس دژاکام جهالت ریشه بسیاری از رنج‌ها و مشکلات بشر است و تکرار آن باعث می‌شود که انسان مسیر زندگی خود را به تباهی بکشاند؛ وقتی جهالت وجود داشته باشد ترس، ناامیدی و منیت را با خود به همراه می‌آورد؛ اگر جاهل و خرافاتی باشیم نتیجه‌ آن نداشتن امنیت، حرص، بخل و خودخواهی است که همه زاییده جهالت هستند و در واقع قضاوت منفی ما میوه جهالت است.

قضاوت کردن چه با حق و چه ناحق از روی جهل ما است که در مورد رفتار دیگران از همه مهمتر در مورد مسافران خودمان صورت می‌گیرد. مثلاً چرا مسافر من زیاد می‌خوابد؟ حتماً مواد مخدر مصرف نکرده! چرا او زیاد بیدار می‌ماند؟ شاید زیاد مصرف کرده! چرا شربت خودش را به موقع مصرف نکرد و هزاران چراهای دیگر که ناشی از جهالت ما است و باید این را بدانیم که از رفتار یک مصرف‌کننده آگاهی نداریم که کم و زیاد شدن داروی آن‌ها در هر پله چه تاثیراتی ممکن است بر روی جسم و روان آن‌ها داشته باشد به همین دلیل زود قضاوت می‌کنیم. جهل و نادانی این نیست که ما شعور نداریم؛ بلکه نادانی به معنی نداشتن آگاهی از این موضوع است. ما وقتی به جایگاه قضاوت می‌رسیم که دانایی‌های خود را به دانایی‌های موثر تبدیل کنیم و آن‌ها را از قوه به فعل در‌ آوریم.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی پرند