مسئولیت پذیری؛ چراغ راه درمان من در سفر وادی چهارم

نهمین جلسه از دوره یازدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی مرزبان مسافر جمشید، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر مجید، با دستورجلسه : " وادی چهارم و تاثیر آن بر روی من"، در روز چهارشنبه ۴ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان جمشید هستم یک مسافر؛ پیش از هر چیز، از نگهبان جلسه، گروه مرزبانی، راهنمای سفر گرانقدرم که این فرصت را برای حضورم در جلسه فراهم کردند، سپاسگزارم. همچنین از ایجنت محترم و تمام خدمتگزاران این کنگره که در این مسیر یاری‌ام نمودند، قدردانی می‌کنم.  

امروز می‌خواهم درباره وادی چهارم و تأثیر آن بر سفر درمان خود صحبت کنم. ما وادی‌های یکم (تفکر)، دوم (وادی امید) و سوم را پشت سر گذاشته‌ایم. همان‌طور که در وادی سوم آموختیم: «هیچ‌کس اندازه خودت به فکر خودت نیست». اما وادی چهارم نگرش مرا دگرگون ساخت: این وادی به من آموخت که سلب مسئولیت از خداوند و انتظار حل مشکلات از سوی او، کار درستی نیست. خداوند با بخشیدن اختیار، به ما توانایی انتخاب مسیر زندگی در جامعه را داده است.  

سال‌ها در چرخه بیماری اعتیاد با این باور زندگی می‌کردم که: «خدا مرا آفریده، پس باید مشکلات مادی و معنوی مرا حل کند!». همواره می‌پرسیدم: «چرا خدا مرا معتاد آفرید؟ چرا دستگیرم نمی‌شود؟». اما از زمانی که پا به کنگره 60 گذاشتم و در لژیون مستقر شدم، حقیقتی را درک کردم: «هیچ‌کس جز خود رهجو نمی‌تواند درمانگر خود باشد». راهنمای سفر، مسیر را نشان می‌دهد، اما این من هستم که باید انتخاب کنم: آیا دستورات و سی‌دی‌های آموزشی را با جان می‌پذیرم و جذب می‌کنم، یا تنها تماشاگری گذرا خواهم بود؟  

خداوند زمانی یاری‌مان می‌کند که در راه مستقیم گام برداریم؛ هنگامی که از ضدارزش‌ها دوری کنیم و برای ساختن زندگی خود و اطرافیان‌مان بکوشیم. مسئولیت‌پذیری، ستون استحکام خانواده و جامعه است: در خانواده بدون مسئولیت‌پذیری، هرج‌ومرج حاکم می‌شود. در جامعه، نهادهای غیرمسئول هرگز خدمت‌گزار واقعی مردم نخواهند بود.  

حضور دیده‌بان محترم آقای صدیقی در نمایندگی دلیجان 

وادی‌ها، ستون‌های جهان‌بینی کنگره 60 هستند؛ قوانین جاری بر جهان هستی. هرجا مسئولیت را بپذیریم، نشاط و آرامش در آنجا جاری می‌شود. همان‌طور که جناب آقای مهندس اشاره کردند، نبرد نفس‌های سه‌گانه نیز بر این اصل استوار است: نفس امّاره: ما را به سوی زشتی‌ها می‌کشاند. نفس لوّامه: از خطاها بازمان می‌دارد. نفس مطمئنه: مقصد نهایی آرامش درونی. در پایان دستور جلسه، از عزیزانی که با سکوت احترام‌آمیز خود به سخنانم گوش دادند، سپاسگزارم.

عکس، تایپ، ویرایش و ارسال خبر: همسفر مسعود لژیون یکم 

نمایندگی دلیجان