وادی‌ها زنجیره‌وار به هم متصل هستند

جلسه نهم از دوره سی‌ام کارگاه آموزش خصوصی همسفران گنگره‌۶۰ شعبه نیمایوشیج بهشهر با استادی همسفر مریم، نگهبانی همسفر ملیحه و دبیری همسفر فرشته با دستور جلسه: «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۲ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به‌کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

آن‌‌چه باور است محبت است و آن‌چه نیست ظروف تهی‌ست.دوستان تنها پیوند محبت ما‌را به‌هم متصل نگه می‌دارد. سلام دوستان مریم هستم، یک همسفر. من هم خدا را شاکر هستم که اذن ورود به کنگره را برایم صادر کرده است. ازجناب مهندس و خانواده محترم‌شان بابت فراهم کردن این بستر سپاسگزارم و هم‌چنین راهنمای تازه واردین خودم همسفر حدیث که با مشاوره‌هایشان من را جذب کنگره کرده است؛ از راهنمای درمان خودم همسفر فاطمه که حال خوش امروزم را مدیون تک‌تک لحظاتی هستم که در کنار ایشان آموزش گرفته‌ام و هم‌چنین از راهنمای جونز خودم همسفر زینب که با آموزش‌های ایشان توانسته‌ام به وزن ایده‌آلم برسم. از ایجنت شعبه همسفر فرشته و گروه مرزبانی و تک‌تک خدمت‌گزارانی که در شعبه فعالیت می‌کنند کمال تقدیر‌ وتشکر را دارم.

دستورجلسه وادی چهارم وتاثیر آن روی من. در وادی چهارم به ما می‌گوید: در مسائل حیاتی! به خداوند مسئولیت سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. همان‌طورکه می‌دانیم وادی‌ها زنجیره‌وار به‌هم متصل هستند. وادی اول که جایگاه تفکر را به ما آموزش می‌دهد. وادی دوم می‌گوید؛ پوچی و ناامیدی از عوامل بازدارنده است و وادی سوم به ما می‌گوید؛ باید بدانم هیچ‌کس به اندازه خود من به فکرمن نیست اینجا‌ست که ناخودآگاه فکرمان به سمت خداوند می‌رود و می‌گوییم خداوندا حالا که کسی به فکر من نیست و من تنها تو را دارم پس لطفاً کمکم کن. در واقع این‌گونه است که به خداوند می‌گوییم فلان مشکل مالی من را حل کن یا فلان بیماری من را درمان کن یا اعتیاد من را درست کن و اگر تو این کار را برای من انجام داده‌ای من قول می‌دهم از این به بعد بنده خوبی باشم. در واقع با خدا که خالق ماست معامله می‌کنیم و در این مرحله وادی چهارم مطرح می‌شود و می‌گوید: در مسائل حیاتی! مسئولیت سپردن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن و این قانون در این وادی به انسان گفته می‌شودکه باید عهده‌دار تمام مسئولیت‌ها، اعمال و رفتار خودم باشم چه خوب چه بد؛ چون خداوند تمام ابزار و توانایی و اختیارات لازم را به من انسان داده است؛ پس در اینجا خداوند مسئولیتی ندارد؛ چون خداوند کارش را به بهترین شکل انجام داده است. خداوند پس از خلقت انسان او را بر سر دو‌راهی قرار داده است: یک راه فسق وفجور و یک راه صلح وتقوا. من هستم که با جهل و نادانی خودم راه ضد‌ارزش‌ها را انتخاب می‌کنم و با شکست مواجه می‌شوم و آنجا دیگر مقصرش خداوند یا اطرافیان من نیستند و خودم مقصر هستم؛ چون خداوند بهترین انرژی را صرف خلقت من کرده است. من هستم که با کارهای ضد‌ارزشی انرژی صرف شده را به باتلاق می‌ریزم. حالا به‌نظر شما مقصر من هستم یا خداوند؟

مرزبانان کشیک: همسفر اکرم و مسافر کاظم
نویسنده: همسفر منیژه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر صدیق رهجوی راهنما همسفر الهام ( لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه ( نگهبان سایت)
نمایندگی همسفران نیما‌یوشیج بهشهر