از سیدی «غیب» آموختم که نباید در سکون باشم و باید حرکت کنم تا از سختیها عبور کنم؛ در غیر این صورت، در ذهن و افکار من آشوب و پریشانی بیشتر میشود و به سمت تاریکیها میروم. باید بدانم برای رسیدن به اهداف و خواستههای من، هیچکس نمیتواند بهجای من حرکت کند و فقط خودم باید با تلاش و کوشش حرکت کنم تا به خواستههای خود برسم؛ همچنین برای رسیدن به این منظور باید دانش جهانبینی را بیاموزم و به کارهایی که شروع کردهام و خواستههایی که داشتهام توجه کنم که درست بوده است یا نه؟
من در زندگی باید از جایی شروع کنم و برای رسیدن به خواستههای خود با کمک دانش جهانبینی به دنبال مسیرهای درست باشم. آموزش جهانبینی به من کمک میکند که اشکالات خود را پیدا کنم و برای برطرفکردن آنها راهحل منطقی به دست بیاورم. با کمک علم جهانبینی میتوانم رؤیاها و آرزوهای خود را به حقیقت تبدیل کنم؛ زیرا بدون آموختن این دانش، رسیدن به رؤیاها و آرزوها بسیار سخت و گاه غیرممکن است. برای عبور از این سختیها و بازگشت به چرخه زندگی باید تلاش کنم و از جهانبینی نهایت استفاده را ببرم.
من قبل از اینکه آموزش جهانبینی را آغاز کنم؛ دیدگاه درستی نسبت به خود و جهان هستی نداشتم و راجع به صور پنهان انسان هیچ نمیدانستم، هیچ تصور درستی از قدرت مطلق که خالق تمام موجودات و جهانآفرینش است، نداشتم. با آموختن علم جهانبینی، متوجه شدم که من بهعنوان انسان یکی از آفریدههای این جهان هستم و باید به خالقی که مرا آفریده است؛ معتقد باشم که او مهربان است و عشق و محبت زیادی دارد و قطعاً برای من که مخلوق او هستم برنامه خاصی دارد.
من با اعتقاد به خالقی که نسبت به تمام آفریدههای خود، مهربان است و عشق و محبت زیادی دارد، متوجه میشوم اشخاصی که به صور پنهان اعتقاد دارند، «یومنون بالغیب» هستند. اگر من به نیروی مافوق اعتقاد و ایمان نداشته باشم؛ تحمل بسیاری از مشکلات، حتی مسائل سادهای مانند بیماری، تشنگی و گرسنگی برای من آزاردهنده است؛ اما اگر معنای «یومنون بالغیب» را درک کنم، متوجه میشوم که انسانها با یکدیگر متفاوت هستند. انسانهایی که به دیگران خدمت و احسان میکنند، به آرامشی عمیق میرسند، من نیز میتوانم با تلاش و ایمان کامل به قدرت مطلق به چیزهایی که میخواهم، دست پیدا کنم. در قرآن کریم آمده است که اگر چیزی یا موفقیتی را به دست آوردی؛ زیاد خوشحال مباش و اگر چیزی را هم از دست دادی؛ زیاد غمگین مباش.
من از آزمونهایی که در زندگی تجربه کردم؛ متوجه شدم که همه انسانها مهم هستند و ما زمانی میتوانیم به ایمان واقعی برسیم که تزکیه و پالایش را شروع کنیم تا در ادامه به الهامهای هستی پی ببریم؛ زیرا اگر این الهامهای آسمانی کنار بروند؛ انسانها خود را نابود میکنند. انسان باید تلاش کند؛ هرچند نتیجه تلاش دست او نیست. ما باید ارتباط بین خود با خالق را محکمتر کنیم و به قدرت مطلق ایمان راستین داشته و در تمام شرایط زندگی شکرگزار و قدردان باشیم که نشانه انسانهای شکرگزار و قدردان این است که همه نعمتهای کوچک و بزرگ را با حس و حال خوب میبینند و حقشناس هستند. انسان باید بداند که آفریدگار و نیروهای مافوقی وجود دارند و همه چیز حسابوکتاب دارد و افرادی که ایمان دارند با افراد بیایمان تفاوت بسیار دارند.
برداشت از سیدی غیب
نویسنده: همسفر همدم رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون سوم)
ارسال: راهنما همسفر افسون (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی نائین
- تعداد بازدید از این مطلب :
55