هر فردی باید مسئولیت خود را بپذیرد

همسفر زهره✍

وادی چهارم بیان‌گر عملکرد من در سه وادی قبلی است؛ این‌که من توانسته باشم با الگو گرفتن و آموزش‌ گرفتن‌هایم در کنگره مفهوم وادی چهارم را بفهمم و مسئولیت کارهایم را خود بر عهده بگیرم و جرات عمل کردن به آن‌ها را پیدا کنم و برای حل مشکلات و ادامه راه‌های پیش رویم دیگران و خداوند را مقصر ندانم؛ یعنی مفهوم وادی چهارم را درک کرده باشم و با تفکر و اندیشه بتوانم مشکلات و راه‌های پرفراز و نشیب را طی کنم و به سرانجام برسانم تا رهایی و طعم لذت بخش کمال را بچشم.

من در وادی چهارم یاد گرفتم باید بار مسئولیت‌هایی را که پذیرفته‌ام به دوش بکشم و با صبر و شکیبایی و بالا بردن نقطه تحمل و ظرفیت خود و با اختیاری که خداوند به من عطا کرده در صراط مستقیم قدم بگذارم و خداوند نیز در این راه با کمک‌هایش به من یاری خواهد رساند. وادی چهارم در مسائل حیاطی به خداوند  مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویش، سخن از درسی دارد که اگر مادر هستم باید وظایف مادری خود را که مسئولیت بزرگ در قبال فرزندان و جامعه دارم را بدانم و با صبر و آرامش با پستی بلندی‌هایش به هم نریزم و با امیدواری و کوشش و تلاش به وظایفم  جامه عمل بپوشانم.

با به وجود آمدن مشکلات که رحمت خداوند هستند آمادگی آزمایش و امتحان الهی را داشته باشم و کسی را مقصر ندانم و اگر کوتاهی کرده‌ام خودم با تمام وجود آن.را بپذیرم و حل کنم. قوی و مستحکم، برای احقاق هدف‌هایم بکوشم و تلاش کنم. حالا چگونه باید بار مسئولیت خود را به دوش دیگران نیاندازم!  این سوالی است که شاید در وادی چهارم برای ما پیش بیاید. جواب را باید در رفتار و کردار خودم پیدا کنم.

من همسفر اگر به موقع و با نظم، انضباط و عملی کردن آموزش‌هایم در کنگره و زندگی‌ام به مسئولیتی که بر من نائل شده جامه عمل بپوشانم و با یاس و ناامیدی مقابله کنم و راه ارزشی و خیر در پیش بگیرم می‌توانم همسفر خوبی برای خانواده خود و خانواده کنگره‌ای‌ام باشم بمانم و خدمت کنم و درختی را که کاشته‌ام میوه بدهد و سایه‌بانی برایم باشد و شاید کاشته‌ای باشد برای دیگران؛ ولی اگر نتوانم بذر خوبی بکارم نه برای خود حتی  برای دیگران هم ثمره‌‌ای نخواهد داشت و هیچ کس نمی‌تواند این وادی را درک کند مگر با دانایی موثری که به او کمک خواهد کرد.

همسفر زهرا✍

وادی چهارم در مسائل حیاتی، ما را به تفکر عمیق‌تری درباره مسئولیت‌های شخصی و معنوی‌ ما هدایت می‌کند. در این وادی، تاکید بر این است که ما نمی‌توانیم با صرفاً واگذار کردن مسئولیت‌های خود به خداوند، از وظایف و مسئولیت‌های خود شانه خالی کنیم. البته توکل به خداوند و اعتماد به او در زندگی امری بسیار ارزشمند است، اما باید شرایط و چالش‌های روزمره را نیز به عنوان بخشی از مسئولیت‌های خویش در نظر بگیریم.

سلب مسئولیت از خود، یعنی نادیده گرفتن توانایی‌های شخصی و در واقع، فرار از چالش‌هایی که برای رشد و پیشرفت ما ضروری هستند. در زندگی روزمره، با تبعات، انتخاب‌ها و تصمیمات‌مان روبه‌رو می‌شویم و این مواجهه، یکی از راه‌های یادگیری و پیشرفت است. تمایل به واگذاری مسئولیت‌ها به دیگران یا به خداوند، می‌تواند ما را در مسیری بی‌عمل، بی‌تجربه و ناپخته قرار دهد.به عنوان مثال، زمانی که با چالش‌های عاطفی یا اجتماعی روبرو می‌شویم، اگر تمام بار این مشکلات را به دوش خدا بگذاریم و تنها منتظر معجزه باشیم، در واقع اقدام مثبتی برای حل مشکل انجام نمی‌دهیم.

باید خود ما پا پیش بگذاریم، قدم برداریم و به دنبال راه‌حل‌ها باشیم. خداوند نیز در بسیاری از مواضع به ما کمک می‌کند، اما این کمک‌ها معمولاً از طریق الهام، انگیزه یا حتی سایر افراد در زندگی ما نمود پیدا می‌کند.هم‌چنین، پذیرش مسئولیت در طیف وسیع‌تری حتی می‌تواند به روابط ما با دیگران نیز تعمیم داده شود. در روابط عاطفی، به عنوان مثال، اگر همواره انتظار داشته باشیم که طرف مقابل همه چیز را برای ما حل کند و خود ما هیچ اقدام مثبتی نکنیم، در واقع باعث ایجاد فاصله و تنش خواهیم شد. این عدم مسئولیت‌پذیری می‌تواند به عواقب منفی منجر شود و به جای نماد شراکت، به نوعی بصیرت منفی تبدیل شود.

بنابراین، وادی چهارم ما را به این حقیقت می‌رساند که برای رسیدن به آرامش و موفقیت در زندگی، باید مسئولیت کارها، تصمیمات و احساسات‌مان را بپذیریم و در این مسیر به خداوند توکل کنیم. حتی ما در برابر فرزندان خود این مسولیت را داریم که به آنها یاد بدهیم که مسئولیت پذیر باشند در یکی از سی دی ها آموختیم که پدران باید کار کردن و زحمت کشیدن را به پسران خود و مادران هم باید خانه داری و کارهای دیگر را به دختران بیاموزند تا آنها نیز مسیولیت پذیر باشند.

همسفرشیما✍

‌وادی چهارم در کنگره۶۰ به این معنا است که هر فرد مسئولیت مسائل و مشکلات خود را بپذیرد و به خداوند واگذار نکند. وادی چهارم بیان می‌کند که « در مسائل حیاتی مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن ». این بدان معنا است که انسان باید با تفکر و تلاش، برای حل مشکلات خود اقدام کند و نباید انتظار داشته باشد که خداوند به جای او این کار را انجام دهد.

به عبارت دیگر، در وادی چهارم، فرد باید مسئولیت اعمال و انتخاب‌های خود را بپذیرد و از سرزنش دیگران یا خداوند برای مشکلاتش دست بردارد. با پذیرش مسئولیت، فرد به بلوغ فکری و روحی می‌رسد. فرد یاد می‌گیرد که برای حل مشکلات خود، به جای دیگران یا خداوند، به خودش تکیه کند.این امر باعث می‌شود که فرد در زندگی فعال‌تر و مسئولانه‌تر عمل کند. فرد با درمسئولیت‌های خود، به سمت رشد و تعالی حرکت می‌کند. در نهایت، وادی چهارم به انسان یادآوری می‌کند که او مسئول زندگی خود است و باید با تلاش و تفکر، برای ساختن آینده‌ای بهتر تلاش کند.

تایپیست: همسفر پگاه رهجو راهنما همسفر لیلا (لژیون نهم)

تنظیم ارسال: همسفر معصومه دبیر سایت 

همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک