به نام آنکه جان میبخشد. وادی چهارم: «در مسائل حیاتی، به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویش»
این وادی، برای آگاهی بخشیدن در مورد نگاه ما به موجودیت خودمان در هستی و زندگی زمینی است؛ اینکه درک کنیم دقیقاً چرا و به چه منظور در این زندگی هستیم؟ ما به این جهان آمدیم تا درک کنیم چگونه کلید حل مشکلات را خودمان پیدا کنیم و اگر در مسیر زندگی، فراز و فرودها و مصائبی به ما وارد شد، نه نسبت به آن بیتفاوت باشیم و نه مسئولیت مواجهه و حل آن را به کسی دیگر یا به خالق واگذار کنیم؛ بلکه با شناختی درست از نفس، تزکیه و پالایش آن و شناخت بخارات هستی در حد درک خود، بتوانیم در حل مشکلات تا حدودی توفیق پیدا کنیم و به هیچ عنوان مسئولیت زندگیمان را به خالق نسپاریم.
اما باید دانست که پروردگار نیز در این مسیر، اگر ما به درستی گام برداریم، القائات هستی را به سوی ما رهسپار میدارد. پس به طور کلی، خداوند با بخشیدن مهمترین ویژگی به انسان، هم به ما کمک کرد و هم به نوعی ما را در امتحانی ویژه قرار داد و آن، بخشیدن قدرت اختیار بود. اختیار انتخاب بین مسیر خیر و روشنایی یا شر، تباهی و تاریکی.
حال این من هستم که اگر نفس خود را شناخته باشم و تزکیه بخشیده باشم، میتوانم در طول این سفر، درستترین انتخاب را انجام داده و مسائل را حل کنم و برای آن قفلهای پوسیده، کلید بیابم یا بسازم که این نیاز، با کمک گرفتن از دانایان میسّر میباشد؛ من این افراد را در کنگره۶۰ یافتم؛ مکانی که محل آموزش شناخت نفس و چگونگی حرکت در مسیر تزکیه نفس و یافتن کلیدهاست.
سپاس از پروردگار که من را به این مکان رهنمون گشت و سپاسی بیکران از بنیان کنگره۶۰.
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
109