برای شناخت خداوند باید ابتدا خود را بشناسیم

سلام دوستان عفت هستم یک همسفر:

ما در این وادی یاد می‌گیریم که بین مسائل حیاتی خودمان و مسئولیت قدرت مطلق تا جایی که امکان دارد، مرزبندی مشخص نماییم. همچنین باید مسئولیت کارهای خودمان را قبول کنیم و به کسی واگذار نکنیم، بعضی از انسان‌ها، چون شناختی نسبت به خداوند ندارند، مسئولیت کارهایشان را بر گردن او می‌اندازند؛ ولی اگر خودمان را بشناسیم، در راه مستقیم حرکت کنیم و فرمان‌بردار او باشیم، می‌توانیم به شناخت قدرت مطلق نیز برسیم و بدانیم که او حتماً با استفاده از نیروهایش، ما را یاری خواهد رساند.

خداوند پس از آفرینش، انسان را بر سر دو راهی قرار داد که یکی صراط مستقیم، ارزش‌ها و نیکی و دیگری مسیر کارهای ضد‌ارزش، زشت، فسق و فجور بود، چنانچه انسان در مسیر صراط مستقیم حرکت کند،می‌تواند به آرامش دست پیدا کند.
باید در انجام کارها سعی و تلاش لازم را انجام دهیم تا به هدف خود برسیم؛ اما نتیجه کار را به خداوند بسپاریم و مطمئن باشیم که خداوند نیز ما را یاری خواهد کرد. باید همیشه سعی کنیم، پیش از انجام هر کاری ابتدا فکر نماییم و بعد آن کار را انجام دهیم. اگر بدون تفکر، عملی را به انجام رسانیم، هیچ‌گاه به نتیجه نخواهیم رسید.

خداوند را شکر می‌کنم که در کنگره حضور دارم و توانستم از آموزش‌های آقای مهندس استفاده نمایم. قبلاً همیشه دوست داشتم که دیگران مشکلات من را حل کنند؛ اما با آموزش‌های کنگره متوجه شدم که نباید از هیچ شخصی توقع داشته باشم و باید برای حل هر مشکلی، ابتدا به خود تکیه کنم و از قدرت‌های درونی خودم استفاده نمایم؛ چراکه خداوند به ما قدرت اختیار داده است. امیدوارم که مسافر من نیز اذن ورودش به کنگره صادر شود و بتواند به درمان و حال خوش برسد.

از راهنمایان همسفر فرزانه و همسفر فاطمه بسیار سپاسگزارم که باعث ماندن من در کنگره شدند.

سلام دوستان فرزانه هستم یک همسفر.:

خدا را به خاطر حضورم در کنگره و آموزش‌های آن شکرگزارم.
در وادی چهارم متوجه شدیم که همه مسئولیت‌ها بین ما و خداوند دو طرفه هستند و هیچ مسئولیتی یک طرفه نیست. ما نباید همه مسئولیت‌های خود را به خداوند واگذار نماییم؛ بلکه باید خط و خطوط بین خود و قدرت مطلق را بدانیم. برای مثال، شاگرد در برابر استاد مسئول است و استاد نیز در برابر شاگرد مسئولیت دارد.

بعضی از انسان‌ها به شانس اعتقاد دارند؛ اما ما فرا گرفتیم که شانسی وجود ندارد و ما باید روی اندیشه، تفکر، عقل، تلاش و آموزش خود حساب کنیم. اگر راه را درست برویم و از ضدارزش‌ها دوری نماییم، خداوند با القا‌ افکار به ما کمک می‌کند.

اگر بخواهیم، خداوند را بشناسیم، ابتدا باید به شناخت خودمان برسیم. انسان دارای دو صور پنهان و آشکار است که ما در صور آشکار خداوند را می‌شناسیم. وقتی می‌گوییم: مهم است که انسان خودش را بشناسد؛ یعنی باید بتواند، به شناخت صور آشکار خود مثل قلب، روح و مغز برسد. همچنین باید صور پنهان را بشناسد و بداند که عقل، روح و نفس چیست؟ اگر نداند، نمی‌تواند به ذات پاک خداوند پی‌ببرد.

نفس در باطن و ظاهر انسان، تعیین موجودیت می‌کند، نه در روح و جسم، همچنین دارای سه مرحله است. اولین نفس اماره است که معنی امرکننده می‌دهد و می‌خواهد، خواسته‌های نامعقول خود را برآورده کند؛ یعنی دورغ می‌گوید، ناراحت نیست یا کسی را قضاوت می‌کند، ناراحت نمی‌شود.
دومین نفس، لوامه نام دارد؛ یعنی سرزنش‌کننده که در این مرحله، اگر از نفس امرکننده که همان اماره است، عبور کند، به دانایی و آگاهی بالاتری می‌رسد و بهتر متوجه کارهای خود و خداوند می‌شود. هنگامی که نفس وارد مرحله سرزنش‌کننده می‌شود؛ به گونه‌ای است که اگر شخصی را ناراحت کند، بعداً پشیمان خواهد شد یا دروغ بگویید، دچار عذاب وجدان می‌گردد.

سومین نفس، نفس مطمئنه است، زمانی که انسان از مراحل نفس امرکننده و سرزنش‌کننده عبور کند و تزکیه و پالایش خود را پشت سر گذارد، وارد نفس مطمئنه می‌شود؛ یعنی دیگر هیچ کار غیرمعقول و غیرمنطقی انجام نمی‌دهد، برای مثال دروغ نمی‌گویید و کارهای ضدارزشی انجام نمی‌دهد، به همین دلیل به خداوند نزدیک‌تر می‌شود.

ما باید همه تلاش خودمان را برای رسیدن به اهدافمان و دوری از ضدارزش‌ها انجام دهیم و مطمئن باشیم که خداوند نیز ما را در این راه یاری و هدایت خواهد نمود.

سلام دوستان حمیده هستم یک همسفر:

وادی چهارم می‌گوید: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن». وادی‌ها همانند ستون‌هایی محکم زیر بنای جهان‌بینی ما را می‌سازند و قوانینی دارند که در زندگی بسیار تأثیرگذارند.

هر انسانی باید به فکر خودش باشد و نباید منتظر بماند تا کارهایش را خداوند یا دیگران انجام دهند. اگر انسان کمی تفکر کند و نگاهی به درون خود بیندازد، با تلاش و کوشش می‌تواند در جهان هستی و آخرت از نیروهای الهی کمک بگیرد.
وادی چهارم در زندگی و درون من نقش به‌سزایی دارد؛ زیرا از عمق وادی اول بیرون آمده است و من توانسته‌ام آن را به خوبی درک کنم.

همان طور که می‌دانیم، افراد در قبال خداوند و خداوند در مقابل انسان‌، مسئولیت دارد و در هر صورت هر شخصی مسئولیت خود را انجام می‌دهد . در این وادی، ما سعی می‌کنیم برای مسائل حیاتی، مسئولیت قدرت مطلق و خودمان را تا حد امکان مشخص و مرز بندی کنیم. همچنین باید روی تلاش و آموزش‌های خود حساب باز کنیم، هر چند برخی انسان‌ها عادت دارند، علت پیروزی را خودشان و علت شکست را دیگران بدانند؛ اما می‌توان نتیجه گرفت که وادی چهارم، وادی خود شناسی و در نهایت خدا شناسی است. پس ما باید صور آشکار و پنهان خود را بشناسیم و سعی کنیم، این دو را به یکدیگر نزدیک نماییم و در جهت صراط مستقیم قدم برداریم، آن‌گاه به اندازه تلاش و کوشش خودمان از خداوند یاری می‌خواهیم؛ در غیر این صورت اگر مسئولیت را به دوش خداوند بیندازیم، بهشت و جهنم برای ما معنا پیدا نمی‌کند.

در این وادی آموختم، تنها خواستن، راز و نیاز کردن مهم نیست، بلکه حرکت، تلاش و شکرگزاری مهم است.
از آقای مهندس، خانواده‌‌ محترم ایشان و تمامی خدمتگزاران کمال تشکر را دارم .

سلام دوستان سهیلا هستم یک همسفر:

در ابتدا خداوند را به خاطر حضورم در کنگره شاکر و سپاسگزارم.
وادی چهارم می‌گوید: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن». من در این وادی آموزش گرفتم که کارهای خود را به خداوند واگذار نکنم؛ اما به او ایمان داشته باشم و بدانم که با القائات مثبت از طرف خداوند و با کمک دو قدرت عقل و اختیار می‌توانم از ضدارزش‌هایی، همچون تهمت و غیبت دوری نمایم و با تزکیه و پالایش وارد ارزش‌ها شوم.

برای شناخت خداوند عظیم و بزرگ بایستی، ابتدا از دروازه خود عبور کنیم. انسان‌ها دارای صور آشکار و پنهان هستند که صور آشکار، مانند مغز و قلب و صور پنهان، شامل حس‌های خارج از جسم، حس‌های مجازی و ... هستند . زمانی که من درون خودم را از هرگونه نفرت، کینه، بدبینی و فکرهای منفی پاک کنم، جسم من نیز کاملاً تمیز می‌شود، برای مثال من در صور پنهان خود انسان‌ها را دوست دارم، این در صور آشکار ظاهر می‌شود.

در وادی چهارم با نفس و مراتب آن آشنا می‌شویم. نفس در ظاهر و باطن انسان تعیین موجودیت می‌کند و در سه مرتبه تقسیم‌بندی می‌شود.
اولین نفس، نفس امرکننده نام دارد که به من دستور می‌دهد، چکار کنم، مثلاً به خودم بگویم: چه انگشتر زیبایی، من نیز نیازمند هستم؛ پس بهتر است که آن را بردارم. در این نفس، اثری از دانایی وجود ندارد.
نفس لوامه، دومین نفس است. در این مرتبه، من به دانایی بالاتری نسبت به نفس اماره رسیده‌ام و اگر انگشتر لب طاقچه را برداشتم، پشیمان می‌شوم و آن را سر جای خودش می‌گذارم؛ زیرا می‌دانم برای این که بتوانم نیازم را برطرف کنم؛ باید راهی دیگر پیدا کنم، مثلاً سر کار بروم تا بتوانم، انگشتر بخرم.

در نفس مطمئنه که سومین مرتبه نفس است، معمولاً هیچ کار غیرمعقول و غیرمنطقی در ظاهر و در باطن، همچنین در خواب و در بیداری صورت نمی‌گیرد؛ زیرا خواسته من، معقول است.

از وادی چهارم نتیجه می‌گیرم که خودم تمام کتاب‌های کنگره۶۰، جزوات و سی‌دی‌های استاد امین و جناب مهندس را بخوانم و گوش کنم، سپس تلاش بسیاری انجام دهم و بدانم از آن جایی که هیچ تلاشی در کائنات نادیده گرفته نمی‌شود، منتظر کمک و مساعدت خداوند بمانم.
همچنین می‌دانم که خداوند پاداش زحمات من را خواهد داد، اگر هم که موفق نشدم به دانش من اضافه شده و این به صلاح من بوده است.

نویسندگان: اعضای لژیون بیستم راهنما همسفر فرزانه
ویراستاری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو