همه انسانها دارای دو ویژگی مثبت و منفی هستند. انسان علاوه بر تمام ویژگیهایی که دارد جزء سادهترین موجودات عالم است؛ بدون بررسی و تفکر نسبت به عمق شنیدههایش و بدون آنکه بداند مطالبی که شنیده درست است یا نه، تحت تأثیر کلمات آن قرار میگیرد و حالش دگرگون میشود. حس انسان با شنیدن چند کلمه بسیار سریع نسبت به دیگران تغییر میکند و بلافاصله عکسالعمل نشان میدهد.
در سیدی از مدیریت بحران صحبت میکند؛ یک زمانی ما مدیریت یا فرماندهی یک سیستم متعادل را بر عهده داریم مثل یک کارخانه که هیچ مشکلی از نظر مواد اولیه و یا از لحاظ مالی ندارد. اما زمانی ما مدیریت سیستمی را بر عهده داریم که بهمریخته است. مدیریت کنگره۶۰ دقیقاً مدیریت بحران است؛ افرادی که به کنگره میآیند از نظر جسمی و روانی کاملاً نامتعادل هستند. در یک لژیون هم همینطور است و نباید انتظار داشته باشیم همه چیز مرتب و درست باشد.
ما به عنوان یک انسان بر خودمان که کاملاً بهمریخته است فرمانروایی میکنیم پس مدیریت بر خودمان هم میشود مدیریت بحران. خود ما در خارج شدن از بحران نقش سازنده و مهمی داریم. در کنگره۶۰ با استفاده از تمامی متون آموزشی و نوشتارها سعی میکنیم که از بحران خارج شویم.
در نوشتار لنگر کشتی را بکشید از تمثیل پرنده و کشتی صحبت میکند. پرنده تمثیل روح یا نفس انسان است که بر کشتی که تمثیل جسم انسان میباشد سوار است و دنیا را از روی کشتی نگاه میکند.
وقتی انسان در یک بحرانی مانند اعتیاد قرار میگیرد به علتهای به وجود آمدن آن فکر میکند ولی در ادامه باید حرکت کند تا از بحران خارج شود. اما گاهی آنقدر در تنگنا قرار میگیرد که نمیتواند حرکت کند برای مثال فشار خماری برای یک فرد مصرفکننده.
در این شرایط شخص باید به نیروهای درون خودش فکر کند و از آنها قدرت بگیرد؛ ما با تکیه بر نیروی درون میتوانیم دو تصویر متفاوت را به وجود آوریم. یک تصویر میتواند این باشد که ما دیگر غرق شدهایم و محکوم به مرگ و نابودی هستیم و به قهقرا برویم. یک تصویر هم میتواند این باشد که ما تمام قدرت خود را به کار بگیریم و به خود اطمینان داشته باشیم که میتوانیم از بحران خارج شویم و در هر شرایطی به مسیر خود ادامه دهیم.
همه چیز درون ماست؛ دورن، یک انرژی بیپایان دارد. افکار، اندیشه و درون ماست که ما را متحول میکند. انسان از افکار و دورنش میتواتد قوت بگیرد و تنها چیزی که در طول زندگی، ما را مصمم کند و از آن قوت میگیریم، دورن است. با نگاه مثبت میتوانیم تغییر کنیم.
اگر ما دائما درگیر گذشته باشیم و بر افکار پوسیده و جهل خود پافشاری داشته باشیم نمیتوانیم از مشکلات و تاریکیهایی که درگیر آن هستیم خلاص شویم.
لنگر کشتی را بکشید تمثیل حرکت است؛ باید لنگر کشتی کشیده شود تا کشتی حرکت کند، انسان هم باید در جهت ساختن، حرکت کند. اگر ما آماده باشیم و شرایطش را داشته باشیم خداوند استاد را در مسیر ما قرار میدهد و نیازی به جستوجو نیست. زمانی که بخواهیم در جهت مثبت حرکت کنیم امدادهای الهی آغاز میشود و از ما حمایت میکنند.
در مسیر حرکت قطعاً سختی و مشکلاتی وجود خواهد داشت برای مثال در مسیر درمان، خماری وجود خواهد داشت. اما باید بیباک و جسور بود و مشکلات را به بهترین نحو حل کرد.
مشکلات را باید خودمان حل کنیم زیرا این ما هستیم که باید به فرمان عقل برسیم، خداوند که قدرت مطلق است و هر چه بگوید میشود. خداوند به ما حیات، اختیار و تفکر داده است که در هستی حرکت کنیم و مسائل را حل کنیم و باید به قدرت بالایی برسیم.
انسان در هیچ بُعدی بیکار نیست؛ تمام توصیفهایی که از بهشت شده است تمثیل هستند و اینگونه نیست که متقیان در بهشت کاملاً در حال استراحت باشند. زیرا ساختار انسان به گونهای است که اگر بیکار باشد به پوچی میرسد و انجام کار در هر بُعدی از ضروریات است
گاهی در بلاهایی که بر سر ما میآید، ما نقش کلیدی داریم؛ به خاطر دیگران از خواستههای به حق و مشروع خود میگذریم و در مسیر زندگی خود اختلال به وجود میآوریم.
ما ذرهای از وجود خداوند هستیم پس باید مانند خودش در انجام کارهایمان بینقص عمل کنیم. به وظایف خودمان و به هر چه میگوییم عمل کنیم. بسیار مهم است که ما از خودمان راضی باشیم.
منبع: سیدی لنگر کشتی را بکشید (آقای مهندس)
نگارش و ارسال: همسفر بهار مرزبان خبری
همسفران نمایندگی محمدیپور قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
66