وادی‌ها گنجینه با ارزشی هستند

مشارکت همسفر سمیرا: 

 

من در وادی اول و دوم  فهمیدم که باید اول تفکر کنم و ناامید نباشم و در وادی سوم آموختم که مسئولیت مشکلات خودم را به گردن کسی نیندازم و اما در وادی چهارم که می‌گوید: مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویش، متوجه شدم که حتی مسئولیت مشکلات خودم را گردن خداوند نباید بیندازم، مثلاً مسئولیت پدر مادر در قبال فرزندان و فرزندان در قبال پدر و مادر را شنیده بودم اما همیشه فکر می‌کردم که این مسئولیت برای فرزندان در مواقعی هست که بزرگ شدند و سن آنها بالا رفت ولی الان که به فرزندان خودم نسبت به سن آنها مسئولیت می‌دهم می‌بینم هم من آرامش بهتری دارم و خسته نمی‌شوم هم آنها با بازی کردن در خانه به من کمک می‌کنند. من در این وادی یاد گرفتم تنها با دعا کردن و راز‌ و‌ نیاز کردن نمی‌توانم به خواسته‌هایم برسم و خداوند به من بگوید چشم. فهمیدم، در واقع خودم باید برای خواسته‌هایم در زندگی تلاش کنم و حرکت کنم. 

 

در وادی چهارم متوجه شدم انسان به دو قسمت تقسیم می‌شود: صور آشکار و صور پنهان، یکی از این صور‌های پنهان نفس است که نفس  تعیین موجودیت می‌کند و نشانه‌اش هم این است که، خواسته دارد و  نفس سه مرحله دارد ۱_ نفس اماره ۲_ نفس لوامه ۳_نفس مطمئنه،  من با خواندن این وادی متوجه شدم ک از نفس اماره عبور کردم و وارد نفس لوامه شدم چون همیشه بخاطر انجام دادن ضدارزش‌ها مثل عصبانی بودنم همیشه ناراحت بودم و بعد از داد زدنم ناراحت می‌شدم و عذرخواهی می‌کردم ولی عذرخواهی فایده‌ای نداشت، تلاش کردم و نسبتاً توانستم به روش DST این نکته منفی را در خودم به پایین نقطه برسانم هر چند گاهی اوقات از دستم در می‌رود و سعی و تلاش می‌کنم تا از نفس لوامه دور شوم و وارد نفس مطمئنه شوم.

 

 می‌دانم راه سختی در پیش دارم اما تمام تلاش خودم را می‌کنم و از خدا می‌خواهم کمکم کند تا وارد نفس مطمئنه شوم تا بتوانم آن آرامش را در زندگی‌ام و بچه‌هایم هدیه کنم،  تا خودم حالم خوب شود و خودم را بهتر بشناسم، البته که با کمک کنگره‌ ۶۰ و آموزش گرفتن که بهترین مکانی هست که در۳۰  سال عمر خود رفته‌ام، خدارا شکر می‌کنم که در این مسیر قرار گرفته‌ام و  آموزش می‌بینم که راه درست را پیش ببرم.

 

مشارکت همسفر زهرا:

 

سلام بر روح که حقیقت وجود است. سفری شروع شد و به عنوان همسفر همراه هستیم در واقع خود مسافر هستیم. سفری از بیرون به درون، سفری از من به ما، سفری برای رسیدن به خود و خدا،

وادی‌ها در این سفر که گنجینه‌ی ارزشمندی  هستند بسیار لذت‌بخش می‌باشند. این وادی‌ها ما را در این سفر پشتیبانی می‌کنند و بدون فراگیری وادی‌ها و عمل به آنها این سفر غیر ممکن است.وادی چهارم  در رابطه با حد و مرز مسئولیت‌ها و پس از آن به موضوع شکافتن هسته انسان پرداخته است.هدف آقای مهندس در آموزش این  وادی‌ها  این است که می‌خواهند تعادل را در تمام عرصه‌های زندگی به ما بیاموزند.

 

ایشان با مثال‌های قشنگشان خیلی راحت و روان در این وادی توضیح دادند که حوزه مسئولیت‌ها و خط و خطوط چیست؟ مسئولیت دو‌ طرفه است و مسئولیت یک‌طرفه نداریم حتی بین انسان و خالق خود. منظر الهی، خداوند متعال مسئولیت‌‌پذیر است، اما این مسئولیت‌‌پذیری در برابر انسان و مخلوقات، نه به معنای تعهدات متقابل بین یک انسان و خداوند، بلکه به معنای عدالت و حکمت خداوند در خلقت و اداره جهان است. لَیسَ لاالنسانَ الا ما سَعی(براى انسان جز حاصل تلاش او نيست ).

 

در مورد گریزگاه هم توضیح دادند که انسان برای اینکه از بار مسئولیت فرار کند خود را توجیح می‌کند و به جبر پناه می‌برد و خودش را بی‌اختیار می‌پندارد و باعث عدم رشد و تلاش و انفعال در زندگی می‌شود. ما باید دامنه اختیارات خود را بدانیم و حتی در قبول مسئولیت افراط و تفریط نداشته باشیم. تأثیر عمیقی که این وادی در من داشته این بوده است که برای مسئولیت‌ پذیری مرز تعیین کنم، خط و خطوط بکشم و بار مسئولیتهایی که به گردن دیگر افراد است من به دوش نکشم و از آنها سلب مسئولیت نکنم؛ چرا که باعث می‌‌‌شوم رشدی در آنها صورت نگیرد و این خیانت در حق آنهاست.

 

در این وادی در مورد تعهدات اخلاقی نسبت به هم که نتیجه‌اش این است که شناختی از خود و دیگران نداریم. همه ما وظیفه داریم مقام و منزلت خود را دریابیم، مسئولیتهای خود را در قبال خود و خدای خود و دیگران بدانیم و بشناسیم. در آخر اگر انسانها از نوشتارها و گفتارهایشان جلوتر نباشند نمی‌توانند به صحت و سقم آن پی‌ببرند و گاهی اوقات باید بگوییم و بدانیم که نمی‌دانیم.