در وادی چهارم ما متوجه میشویم که بیشترین بار مسئولیت در زندگی بر عهده خودمان است؛ ولی همیشه دنبال گریزگاهی هستیم تا مسئولیت خود را گردن خداوند بیندازیم. گاهی از روی سخاوت و بزرگواری میگوییم: «خدایا تو قدرت مطلق هستی. من تو را خیلی قبول دارم و راضی به رضای تو هستم»؛ ولی در زمان پیشامد مشکلات هیچ کار و حرکتی نمیکنیم.
من در گذشته وقتی برایم مشکلی پیش میآمد و نمیدانستم چهکار کنم، میگفتم: «خدایا راضی هستم به رضای تو، خودت مشکل مرا حل کن». فکر میکردم که بنده خیلی خوبی هستم و سر خدا منت میگذاشتم. نمیدانستم در جهان هستی من مسئولیتهای خودم را دارم و پروردگار بزرگ هم مسئولیت خدایی خودش را دارد. متوجه نبودم که اگر در صراط مستقیم حرکت کنم، خداوند یاریدهنده من خواهد بود.
راضی بودن به رضای خدا در انجام مراحل وادی پنجم اتفاق میافتد. من در طول زندگی همیشه فقط به لفظ میگفتم راضی به رضای خدا هستم. زمانی که برادر عزیزم در ظلمت اعتیاد قرار گرفت و زندگی ما در تاریکی محض فرورفت، من از صمیم قلبم و با توسل، از قدرت مطلق کمک خواستم. خداوند نیز به کمک یک پیامآور، کنگره۶۰ را به من نشان داد.
اگر بخواهم عمیقتر نگاه کنم، درواقع خداوند مسئولیتش که کمک به من بود را خوب انجام داد. حالا نوبت من است که با حرکت درست و استقامت در این مسیر به خواسته خود برسم. من بایستی با استفاده از آموزشهای کنگره و با تفکر، تلاش و پایداری به سمت هدفم حرکت کنم. بهطورقطع خداوند نیز در این مسیر به من مساعدت خواهد رساند.
من در مسیر زندگی خیلی وقتها بر سر دوراهی قرارگرفتهام. گاهی مسیر خیر را رفتم که نتیجه خوب و مثبت داشته و گاهی هم مسیر اشتباه را برگزیدم که تلخیها و تجربههایی را نصیبم کرده است. من باید از این تجربیات برای ادامه راهم استفاده کنم.
علت ناراحتی من از رفتار دیگران این است که نسبت به آنها هیچ شناختی ندارم. آدمی با دو هسته پا به هستی گذاشته است. هسته داخلی یا جسم شامل قلب، کلیه و غیره و هسته خارجی شامل روح، نفس، جان و غیره است. لذا من برای شناخت خود باید این دو هسته را کامل بشناسم تا از شناخت خود به شناخت قدرت مطلق برسم.
نویسنده؛ همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون پانزدهم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
108