در وادی پنجم درباره عملی کردن افکار و اندیشه صحبت می‌شود. برای خروج از اضطراب و ناامیدی و رسیدن به تعادل، چندین پله در این وادی بیان شده است ازجمله قناعت و صبر. قناعت؛ یعنی از کمترین امکانات بیشترین بهره را ببریم. من خودم را اشرف مخلوقات می‌دانم؛ ولی گاهی اوقات از یک بوته بیابانی هم کمتر هستم؛ چون به یک مصرف‌کننده بی‌مصرف تبدیل شده‌ام.
ما گاهی از یک درخت هم بدتر عمل می‌کنیم. درخت با کود و آب‌شور، خوشمزه‌ترین میوه‌ها را می‌دهد؛ پس من آدم اسراف‌کاری هستم که بااین‌همه امکانات و نعمات خداوند، بازهم از زندگی خود شکایت می‌کنم و از زمین و زمان طلبکار هستم. من باید به طبیعت نگاه کنم و آموزش بگیرم.
پله بعدی صبر است. صبر؛ عبارت است از پشت سر گذاشتن و تحمل زمان همراه با تلاش و کوشش لازم برای رسیدن به هدف تعیین‌شده. صبر یکی از ضروریات زندگی است که باید آن را یاد بگیریم؛ چون پس از صبر نوبت پیروزی است. البته گاهی اوقات صبر بسیار سخت و گاهی اوقات هم تلخ و طاقت‌فرسا است؛ اما پایان شب سیه سپید است.
خداوند گاهی اوقات انسان‌ها را به صبر دعوت می‌کند و می‌فرماید: «اللهُ مَعَ الصّابِرین»؛ یعنی خداوند با صبر کنندگان است. ممکن است در حال حاضر ما درگیر مسائلی باشیم. ازآنجاکه نمی‌دانیم در آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد؛ باید با صبر و تحمل برای حل آنها تلاش کنیم.
وقتی یک سیب را بالا می‌اندازیم هزار چرخ میزند تا به زمین برسد. در برخی مواقع که گرفتاری یا مشکلی داریم، تصور می‌کنیم دنیا به آخر رسیده است؛ ولی یک سال بعد چهره زندگی در جهت مثبت یا منفی تغییر می‌کند؛ پس اگر اوضاع بر وفق مراد ما است خیلی خوشحال نباشیم یا اگر هیچ‌چیز خوب نیست، ناامید و غمگین نشویم.
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون پانزدهم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
79