بين انسان و خداوند باید مرزها مشخص باشد

جلسه سوم  از دوره ششم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰همسفران نمایندگی بروجرد با استادی<مرزبان همسفر زینب >  ،نگهبانی همسفر ناهید و دبیری همسفر لیلا با دستور جلسه "وادی چهارم وتاثیر آن روی من "    روز دوشنبه ۲ تیر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد 

بسیار خوشحالم که در جمع دوستان مهربانم حضور دارم و این فرصت ارزشمند برایم فراهم شده است تا از شما بیاموزم. از جناب مهندس سپاسگزارم که بستری را فراهم کردند تا ما بتوانیم با بزرگ‌ترین دشمن خود، یعنی جهل و نادانی، مبارزه کنیم. همچنین از راهنمایان گرامی صمیمانه قدردانی می‌کنم که همچون چراغی در تاریکی، مسیر را برایم روشن ساختند و مرا در مسیر شناخت خود هدایت کردند.
در خصوص دستور جلسه: «در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویش»، باید گفت که خداوند می‌فرماید: «مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را»؛ اما همه چیز در این جهان بر پایه نظم و حساب‌ و کتاب استوار است. در واقع، مسئولیت امری دوطرفه است و نمی‌توان آن را تنها به عهده خداوند گذاشت. برای مثال، اگر من دچار مشکلات اخلاقی باشم و صرفاً امیدوار باشم که نیروهای برتری آن را برایم حل کنند، ولی خود هیچ اقدامی نکنم، این یعنی فرار از مسئولیت.
بین انسان و خداوند باید مرزها مشخص باشد؛ باید دانست که کدام وظایف بر عهده‌ی ماست و کدام بر عهده‌ی پروردگار. در این وادی بیان شده که خداوند به انسان اختیار و مسئولیت‌هایی عطا کرده است؛ همان‌طور که در یک خانواده، وظیفه پدر در قبال فرزندان و وظیفه فرزندان نسبت به پدر مشخص است. انسان چیزی نیست جز آن‌چه خود رقم می‌زند. هر آسیبی که بر ما وارد می‌شود، نتیجه دست خودمان است و ما باید در برابر کوچک‌ترین اعمال خوب یا بد خود پاسخ‌گو باشیم.وادی‌های اول تا سوم، حدود و مرزهای تفکر را برای ما ترسیم می‌کنند و مسئولیت اصلی حیات را بر دوش خودمان می‌گذارند. با این حال، گاه تلاش می‌کنیم با پناه بردن به «گریزگاه‌ها»، از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنیم. شناخت ناکافی از خود سبب می‌شود مسئولیت‌هایمان را به خداوند بسپاریم و با گفتنِ عباراتی؛مانند: «خدایا، ما راضی به رضای تو هستیم»، از پذیرش نقش خود در حل مشکلات شانه خالی کنیم؛ گویی خداوند موظف است فرمان ما را اجرا کند.در مواردی نیز تمام مشکلات را به شانس نسبت می‌دهیم و از درک نقش خود در آن‌ها غافل می‌مانیم. این وادی، هسته‌ی وجود انسان را بررسی می‌کند که شامل دو بخش است: «صور آشکار» و «صور پنهان». صور آشکار، کالبد جسمانی و محسوس ماست و صور پنهان، همان نفس است که باید آن را بشناسیم. نفس، شامل مجموعه‌ای از خواسته‌های معقول و نامعقول است که موجودیت ما را شکل می‌دهد.اگر در مسیر زندگی تلاش کنیم، بی‌تردید نیروهای مافوق نیز یاری‌گر ما خواهند بود. چه نیکوست اگر این سخن ارزشمندِ الهی را سرلوحه‌ی زندگی خود قرار دهیم:
«از تو حرکت، از من برکت».

تایپ:همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)

عکس:همسفر طاهره رهجوی راهنما معصومه (لژیون اول)

ویرایش:همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)دبیرسایت 

ارسال:همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)نگهبان سایت 

همسفران نمایندگی بروجرد