سلام دوستان زهره هستم یک همسفر
هرکدام از وادیها پیامی برای من دارند و من باید متوجه آنها باشم. وادی اول میگوید: با تفکر ساختارها آغاز میگردد؛ یعنی من باید تفکر کنم، وادی دوم میگوید: جهت بیهودگی بهوجود نیامدهایم، وادی سوم میگوید: خودمان باید بیشتر از دیگران فکر کنیم و وادی چهارم میگوید: مسئولیت به خداوند ندهیم. آقای مهندس حسین دژاکام فرمودند: «در هستی هر چیزی دارای مسئولیتی است، حتی گیاهان»؛ یعنی بهاینصورت نیست که در تمام مراحل زندگی بگویم دیگران در مقابل من مسئولیت دارند و من در مقابل دیگران هیچ مسئولیتی ندارم، حتی در مورد خداوند. ما در مقابل خداوند یکسری مسئولیتها داریم و همینطور خداوند در مقابل ما یکسری مسئولیتها دارد؛ بنابراین در هستی همهچیز طبق یک قانون است و مسئولیتها تعریف شده هستند. اگر ما بخواهیم از زیر بار مسئولیت زندگی خود شانه خالی کنیم و در گوشهای بشینیم و به صورت حق به جانب و بهعنوان یک حرکت نمادی، الهی و عرفانی یک گریزگاهی پیدا کنیم و مسئولیت خود را به خداوند بدهیم و از خداوند بخواهیم که مشکلات شخصی ما را حل کند؛ باید بگویم که کاملاً در اشتباه هستیم. اگر ما بتوانیم تمام وظایف خود را در مقابل خداوند و اطرافیان انجام دهیم، در آن زمان میتوانیم منتظر باشیم که خداوند به ما کمک کند؛ چون دستان آسمانی فقط القاء افکار را انجام میدهند و بقیه کارها بهعهده خود ماست. خداوند یا همان قدرت مطلق پس از خلق انسان، او را سر یک دوراهی قرار داد و به انسان اختیار کامل داد تا خودش انتخاب کند؛ راه پندار، گفتار و کردار راستین، سالم، صلح آمیز و تقوا یا راه فسق و فجور، دروغ و کژی، زشتی و پلیدی؛ درواقع خداوند راه را برای ما علامتگذاری و پایان راه را مشخص کرده است؛ پس مسئولیت اعمالی که ما انسانها انجام میدهیم برعهده خود ماست؛ پس چگونه میتوانیم بار مسئولیت زندگی و حیات خود را بهعهده خداوند بگذاریم؛ بنابراین لازم است که به طرف صراط مستقیم حرکت کنیم، از فرآمین الهی پیروی کنیم و با تلاش و کوشش بار مسئولیت زندگی خود را بپذیریم.
سلام دوستان مهدیه هستم یک همسفر
همه ما میدانیم که خداوند نیروی برتر است و هیچکاری بدون فرمان او انجام نمیپذیرد؛ البته این مسئله نباید موجب شود، هر اتفاقی که در زندگی ما رخ میدهد، آن را به خداوند نسبت دهیم و از خود سلب مسئولیت کنیم. استاد امین دژاکام در سیدی غیب میفرمایند: «خداوند خالق مهربان و رحیمی است و عشق زیادی دارد، آیا برای من برنامهای دارد؟ آیا من اصلاً به برنامه خداوند فکر میکنم؟» رابطه ما با خداوند، رابطهای دو طرفه است. عقل و اختیار دو موهبتی هستند که خالق مهربان تنها به انسان بخشیده است؛ پس با داشتن این دو ویژگی متوجه بخش عظیمی از مسئولیت خودمان میشویم. وادی چهارم به من یادآور میشود که ما فقط میتوانیم روی وجود، فکر، اندیشه، تلاش و آموزش خودمان حساب کنیم؛ همچنین معتقد هستیم که اگر وظیفه خود را بهدرستی انجام دادهایم، آنگاه بایستی از قدرت مطلق یا نیروی مافوق انتظار مساعدت داشته باشیم. ما باید در مسیر ارزشها حرکت کنیم، از فرآمین الهی پیروی کنیم، بار مسئولیت خود را بپذیریم و از هیچ تلاشی فروگذار نباشیم، در این موقع دعا، راز و نیایش در مقابل قدرت مطلق مؤثر واقع خواهد شد. پایان وادی چهارم مطلبی من را به فکر فرو برد که میگوید: بهراستی منظور قدرت مطلق که خود فرمانروای مطلق است، از فرستادن ما به پایینترین نقطه خلقت، مگر بهغیراز ایناستکه بایستی انسان خودش با داشتن اختیار و پذیرش مسئولیت حیات خود را به فرمان عقل همراه با صلح و آرامش برساند؟ پس تکلیف معلوم نیست که چه کسی باید مسئولیت را بپذیرد و به فرمان عقل برسد، آدمی یا الهی!
رابط خبری: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازهواردین همسفر حمیده نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
65