مسئولیت‌پذیری لازمه رشد و تکامل است

مشارکت همسفر فاطمه:
وادی چهارم در مسائل حیاتی به خداوند سپردن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویش.
این وادی به ما یادآوری می‌کند که مسئولیت زندگی خود را به طور کامل به عهده بگیریم و از سلب مسئولیت اجتناب کنیم. مسئولیت‌پذیری، لازمه رشد و تکامل است. اولین قدم برای پذیرش مسئولیت؛ آگاهی و الگوهای رفتاری خود است، بعد از آگاهی باید بپذیریم که مسئولیت زندگی خود را به عهده داریم. این پذیرش به معنای قبول کردن این است که ما مسئول زندگی خود هستیم و می‌توانیم با انتخاب خود مسیر زندگی را تغییر دهیم. وقتی مسئولیت کارهای خود را می‌پذیریم، می‌توانیم از اشتباهات خود درس بگیریم و به سمت بهبود و پیشرفت حرکت کنیم؛ وقتی مسئولیت زندگی خود را در دست داریم، احساس قدرت بیشتری می‌کنیم و کنترل بیشتری بر سرنوشت خود داریم. این احساس به ما انگیزه می‌دهد تا برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنیم و ما می‌توانیم در حین تلاش و کوشش بر مسئولیت‌های خود به خداوند نیز توکل کنیم،  یاری بخواهیم تا بهترین‌ها برای ما رقم بخورد.

مشارکت همسفر لیلا:
قبل از اینکه با کنگره و وادی‌ها آشنا شوم، همیشه شنیده بودم که وقتی یک مشکل یا مسئله مهمی در زندگی کسی به وجود می‌آمد همه می‌گفتند: از تو حرکت از خدا برکت. برداشت من از این جمله این بود که اگر انسان تلاش و سعی کند که رزق و روزی حلال به‌دست آورد، خداوند هم به پول و ثروت او برکت می‌دهد؛ اما وقتی با وادی‌ها بیشتر آشنا شدم و وادی چهارم را خواندم، متوجه شدم که این موضوع فقط در مورد مسائل مادی نیست و مفهومی عمیق‌تر و مهم‌تر از این دارد. وقتی می‌گوییم در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن؛ یعنی سلب مسئولیت از خود، این جمله در‌واقع حجت را بر ما تمام و تکلیف ما را روشن می‌کند و جای هیچ توجیه و بهانه‌ای را باقی نمی‌گذارد. با درک کردن این جمله و کاربردی کردن آن به این باور می‌رسیم که هر شرایطی که در حال حاضر داریم، نتیجه خواست و حرکت خودمان بوده است. درواقع وقتی با مشکلی مواجه می‌شویم به‌جای این‌که دست روی دست بگذاریم و منتظر شانس یا امداد غیبی از جانب قدرت مطلق باشیم؛ باید تفکر کنیم و بهترین و درست‌ترین راه ممکن را برای حل آن مشکل پیدا کنیم و در جهت همان راه‌حل حرکت کرده، به یاد داشته باشیم که با حرکت راه نمایان می‌شود و در تمام این مدت باید آگاه باشیم که این مسئله مختص ماست و به این دلیل سر راه ما قرارگرفته که یک مطلب جدید را به ما بیاموزد، پس خودمان مسئول حل آن هستیم و اگر از روی تنبلی یا کاهلی سعی کنیم که دیگران را درگیر مسائل خودمان کنیم و مسئولیت خودمان را به دیگران واگذار کنیم، فقط زمان را از دست داده‌ایم.
در آخر وادی به ما گفته‌شده است که قدرت مطلق از رگ گردن هم به ما نزدیک‌تر است، این یعنی کافی است ما یک موضوع را با تمام وجود بخواهیم، در این صورت خداوند از طریق نیروهای الهی، تمام اقدامات لازم را در جهت برآورده شدن خواسته‌ها انجام می‌دهد.

مشارکت همسفر زهرا:
در سختی‌ها و مصائب زندگی که مسلماً در برهه‌ای از حیات هر انسان گریبان‌گیر او می‌شود، انسان متوقع، در انتظار یک ناجی برای کمک می‌باشد و همواره شاکی از این است که چرا خداوند مرا یاری نمی‌کند و در حقیقت کاری از پیش نمی‌برد. هرچه انسان دیرتر به حقیقت این موضوع دست یابد که خود مسئول ساختن و یا بازیابی فرصت‌ها و شرایط زندگی خود می‌باشد، به‌مراتب دیر‌تر از تاریکی‌ها خارج می‌شود و البته بیشتر متضرر خواهد شد. به قول معروف باید یاعلی بگوییم و انتظاراتمان از زمین و زمان را به حداقل برسانیم، گام برداریم و به نیروها و افکار منفی اجازه جولان در ذهنمان را ندهیم، ناامیدی را با تفکر سازنده جایگزین کنیم تا جایگاه و ارزش حقیقی خویش را بیاییم.

مشارکت همسفر فریبا:
در وادی اول آموختم؛ با تفکر ساختارها آغاز می شود، وادی دوم می‌گوید، جهت بیهودگی به حیات نیامدم و در وادی سوم، نیز آموختم، پیش از همه باید خودم فکر کنم و تلاش داشته باشم و اما در وادی چهارم می‌گوید: هیچ‌گاه مسئولیت‌ها یک‌طرفه نبوده و نیست. پدر نسبت به همسر و فرزندانش مسئولیت دارد و فرزندان نیز نسبت به پدر و مادر مسئولیت دارند. معلم در مقابل شاگرد، مسئولیت دارد و شاگرد در مقابل معلم، یک‌سری مسئولیت‌هایی برعهده دارند؛ حتی وقتی خداوند انسان را آفرید، مسئولیت او را بر‌عهده گرفت.
بنابراین بایستی هرگاه مشکلی برایمان پیش آمد با تلاش و تفکر خودمان درصدد حل آن باشیم و منتظر این‌که کسی برایمان آن را حل کند، نباشیم.

نویسنده: همسفران لژیون یازدهم
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا