مسئولیت زندگی ما بر عهده چه کسی است

سلام دوستان مهسا هستم همسفر

وادی چهارم می‌گوید: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» و از این وادی این نتیجه را می‌شود گرفت که وادی خودشناسی و در نهایت خداشناسی است؛ پس ما باید صور پنهان و صور آشکارمان را بشناسیم. برای شناخت انسان، بهتر است که به تعریف نفس و مراحل تکامل آن بپردازیم؛ نفس، تعیین موجودیتی است که در هر صورت، ظاهر و باطن انسان را می‌نمایاند؛ نفس نه جسم است، نه روح و روح سمبل پاکی است. نفس اماره، نفسی که شیطانی است. نفس لوامه، نفسی که وجدان انسان، اعمال زشت و گناهانش را سرزنش می‌کند و نفس مطمئنه، نفسی که الهی است. در مجموع شناخت نفس و حالات آن برای فهم بهتر خود و راه رسیدن به کمال روحی و معنوی اهمیت زیادی دارد.

هر موجودی در مسیر زندگی، تکامل خاص خودش را دارد و خداوند هم به انسان اختیار کامل داده و مختار است که راه درست، یعنی پندار، گفتار و کردار راستین و راه نادرست یعنی ضدارزش‌ها را انتخاب کند. در این مسیر تکامل باید مسئولیت حیات خود را، خودم بپذیرم و برای رسیدن به اهداف مثبت و الهی سعی و تلاش کنم و مطمئن باشم که قدرت مطلق و نیروهای مافوق به یاری من خواهند آمد. در هستی، رب خودم را که شامل خداوند، پدر و مادر، راهنما، استاد و معلم خود را فراموش نکنم؛ به عنوان مثال وقتی راهنما یک مسئولیتی را به من سپرده به موقع در جلسه حاضر شوم، سی‌دی بنویسم، خدمت کنم، فرمانبرداری کنم تا به دانایی و حال خوش برسم. در آخر از جناب آقای مهندس حسین دژاکام، خانواده محترمشان و از راهنمای خودم که به من اجازه این خدمت را دادند تشکر می‌کنم.

سلام دوستان راضیه هستم همسفر

همان‌طور که جناب آقای مهندس حسین دژاکام فرمودند: از وادی اول تا سوم در مورد ساختارهای وجودی تفکر می‌کنیم و در وادی چهارم متوجه مسئولیت خود می‌شویم. وادی چهارم می‌گوید: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن»؛ پس ما یاد می‌گيريم که در کلیه‌ نباتات، جمادات، گیاهان، حیوانات و انسان، همیشه مسئولیت دو طرفه است و ما نباید قدرت مطلق را مسئول حیات خود بدانیم؛ یاد می‌گیریم که بیشترین مسئولیت زندگی بر عهده‌ خود ما است؛ پس نباید از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنیم و گریزگاه و جای فرار برای خود بگذاریم و به عنوان یک حرکت نمادی، الهی و عرفانی و از روی سخاوت و بزرگواری به خداوند واگذار کنیم و از روی کاهلی و تنبلی گوشه‌ای بنشینیم و از خداوند بخواهیم که مشکلات و نواقص شخصیتی ما را برطرف نماید؛ همان‌طور که در قرآن می‌فرماید: « وَنَفۡسࣲ وَ مَا سَوَّىٰهَا، فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا» یعنی القای افکار انجام می‌شود و بقیه‌ کارها در اختیار ما است.

انسان باید مرز بین مسئولیت‌های خود و قدرت مطلق را بشناسد و بداند که قدرت مطلق به بهترین نحو مسئولیت‌های خود را انجام داده است و انسان هم با قدم در راه ارزش‌ها، دوری از ضدارزش‌ها و با تزکیه و پالایش می‌تواند مسئولیت خود را انجام دهد و در آن صورت است که می‌تواند از دست‌های آسمانی و قدرت مطلق بپذیرد که اگر مشکلاتی دارد همه نتیجه بذرهایی است که خود دیروز کاشته و برخیزد، حرکت کند و مسئولیت خود را به گردن خدا و دیگران نیندازد.

سلام دوستان نجمه هستم همسفر

وادی چهارم‌ می‌فرماید: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» که برای آگاهی از یکسری مسائل، بررسی دقیق لازم است که جناب آقای مهندس حسین دژاکام این وادی را برای ما آسان و قابل فهم کرده‌اند. قبل از آشنا شدن با این وادی، یک شناخت و تصویر کلی از خداوند داشتم که الان می‌بینم یک توهم بیشتر نبوده است؛ یک روز که همه چیز بر وقف مراد من بود، عابد و زاهد بودم و روزی که علیه من بود، کافر و بی‌دین می‌شدم و امروز با نگاه به گذشته نمی‌توانم این را انکار کنم. در این وادی برای برقرار کردن یک ارتباط سالم و شناخت بهتر، خداوند به کمک من آمده است و گفته شده قبل از هر چیز مرز بین خودم و خدا را بشناسم و این در صورتی امکان‌پذیر است که اول خود و وظایفم را بشناسم؛ وظایف و مسئولیت هر شخص بر عهده خود شخص است و  قابل سپردن به خداوند نیست و با تفکری که در وادی اول گفته شد‌‌ باید مشخص و حل شود؛ بنابراین زمانی خداوند به کمک من می‌آید که مسئولیتم را به خوبی و در راه صراط مستقیم انجام داده باشم  و در طول مسیر با القاء افکار سالم و درست  مرا یاری می‌کند.

در مسئله خودشناسی و خداشناسی، مرحله‌ تسلیم مهم است. برای رهایی از هر مشکلی باید به خودم تکیه کنم و از قدرت درونم استفاده کنم؛ خداوند در وجود همه‌ انسان‌ها، اختیارات و توانایی‌های لازم را قرار داده و انسان مختار است که راه فسق و فجور یا راه تقوا و صراط مستقیم را انتخاب کند. در این وادی با شناخت مراحل نفس اماره، لوامه و مطمئنه، کاملاً مشخص می‌شود که انسان موجودی است که هم صور آشکار و هم صور پنهان در وجود او فعالیت دارند؛ پس با شناخت این دو، انسان می‌تواند بپذیرد که در هر مرحله‌ای از نفس باشد، باید مسئولیت حیات خودش را بپذیرد، به عهده بگیرد و با داشتن اختیار، خودش را به فرمان عقل برساند تا به صلح و آرامش برسد.

سلام دوستان ملیکا هستم همسفر

در زندگی بیشترین مسئولیت بر عهده‌ خود ما است؛ وادی چهارم می‌گوید:«در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» که‌ در وادی اول تفکر کردن را آموختیم، در وادی دوم آموختیم که ما جهت بیهودگی پا به جهان نگذاشته‌ایم و وادی سوم به ما می‌گوید که هیچ کس به اندازه‌‌ خودمان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند و وادی چهارم می‌گوید، ما مسئولیت کارها و زندگی خودمان را باید خودمان به عهده بگیریم و حتی به خداوند هم واگذار نکنیم.

اگر ما در زندگی بخواهیم وادی چهارم را کاربردی کنیم؛ به نظر من باید توقع داشتن را از همه‌ اطرافیان و حتی خداوند پایین بیاوریم و بدانیم همه اتفاق‌های خوب و بدی که در زندگی ما می‌افتد؛ نتیجه‌ بذرهایی است که کاشته‌ایم و اگر بخواهیم مسئولیت‌هایی که بر گردن ما است را به اطرافیان و یا خداوند واگذار کنیم؛ یعنی در واقع می‌خواهیم خود را توجیه و قانع کنیم که تقصیر ما نیست و می‌خواهیم از مسئولیت‌ها فرار کنیم.

ما باید در زندگی تلاش کنیم و بعد به خداوند (قدرت مطلق) توکل کنیم؛ قدرت مطلق یا نظام دهنده‌ هستی، اینقدر بزرگ است که برای ما قابل رؤیت نیست و برای شناخت این نیرو باید اول از دروازه‌ خود عبور کنیم یا به عبارتی اول خودمان را بشناسیم؛ یعنی برای شناخت خود باید هم صور آشکار و هم صور پنهان خود را بشناسیم، از ضدارزش‌ها دوری کنیم و به سمت ارزش‌ها حرکت کنیم‌. صور آشکار عبارت است از قلب، مغز، کلیه و ... که قابل رؤیت و لمس هستند و صور پنهان شامل نفس، حس‌های خارج از جسم، عقل، روح و ذهن است؛ نفس یکی از اجزای صورپنهان می‌باشد که تعیین موجودیت می‌کند، هم در ظاهر و هم در باطن و نه جسم است و نه روح و نفس به سه قسمت تقسیم می‌شود؛ نفس اماره (امرکننده) که بالاترین مرحله نفس در حیوان و پایین‌ترین مرحله نفس در انسان که فقط امر کننده است و می‌خواهد به خواسته‌هایش برسد؛ مثلاً دروغ می‌گوید ولی ناراحت نیست. نفس لوامه (سرزنش کننده) که در این مرحله شخص از مرحله‌ امر‌کننده عبور کرده و به دانایی و آگاهی بالاتری دست پیدا کرده‌ است؛ در این مرحله اگر انسان کارهای ضدارزشی انجام دهد بلافاصله پشیمان می‌شود و خودش را سرزنش می‌کند؛ البته ناگفته نماند که مرحله‌ نفس لوامه هم رتبه‌بندی دارد و هرکس در یک مرحله و رتبه می‌باشد. نفس مطمئنه (قابل اطمینان)، وقتی که انسان از مرحله‌ نفس اماره و نفس لوامه، با تزکیه، پالایش و دانایی عبور می‌کند و وارد دروازه‌های نفس مطمئنه می‌شود؛ فردی که در این مرحله قرار دارد هیچ خواسته‌ نامعقول و غیرمنطقی ندارد. وارد شدن به نفس مطمئنه و در آن زندگی کردن، از ارزش و اهمیت فوق العاده بالایی برخوردار می‌باشد و جایگاه آن از جایگاه فرشته هم بالاتر است و کسی که به این مرحله برسد، خداوند او را به بهشت خاص خودش دعوت می‌کند.

سلام دوستان شهرزاد هستم یک همسفر

وادی چهارم می‌فرماید:«در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» که در این وادی متوجه می‌شویم مسئولیت باید دو طرفه باشد و ما در مقابل هر کس و هر چیز، همسر، فرزند، راهنما، رهجو، استاد و شاگرد باید مسئولیت داشته باشیم و این مسئولیت نباید یک طرفه باشد. ما سعی می‌کنیم در این وادی، مسئولیت خودمان را به صورت حق به جانب و از روی سخاوت به خداوند واگذار نکنیم و خودمان از روی تنبلی در گوشه‌ای ننشینیم و از خداوند بخواهیم تا مشکلات ما را حل کند.

ما باید در مقابل قدرت مطلق، تسلیم شویم و بدانیم چه انتظاری از خداوند داریم؛ اگر بدهی داریم، خداوند باید بدهی ما را بدهد؟  اگر مرتکب جرم و جنایت شدیم و در زندان افتادیم خداوند یا نیروهای مافوق باید ما را نجات دهد؟ یا من در خانه بنشینم و بگویم خداوند باید هزینه مخارج زندگی من را فراهم کند؟ بعضی مواقع فکر می‌کنیم که خداوند یا قدرت مطلق فرمان‌بردارهایی هستند که شبانه روز به آنها باید برنامه دهیم که کارهای ما را انجام دهند یا اینکه چراغ جادو هستند؛ ما باید روی خودمان حساب باز کنیم و از وجود خود، فکر خود و حتی از اندیشه و آموزش خود استفاده کنیم. اگر ما وظایف‌مان را به درستی در مقابل خداوند انجام دهیم آن موقع باید منتظر باشیم که خداوند به کمک ما بیاید. دست‌های آسمانی فقط القاء افکار را انجام می‌دهند و این کارها و مسئولیت‌ها بر عهده خود ما است.

قدرت مطلق بعد از خلق انسان، او را بر سر دو راهی قرار داد و به او اختیار کامل داد تا انتخاب کند؛ یک پندار، گفتار و کردار نیک و دوم راه فسق و فجور و زشتی و پلیدی را انتخاب کند. وقتی ما انسان‌ها وظایف‌مان را به درستی انجام دهیم، در مسیر ارزش‌ها و صراط‌ مستقیم حرکت کنیم و از تلاش و کوشش دست برنداریم، اتفاق‌های خیلی خوب سر راه ما قرار می‌گیرد.

اگر بخواهیم نیروی قدرت مطلق را بشناسیم باید از دروازه‌ خود عبور کنیم؛ باید اول خودمان را بشناسیم و تا بتوانیم خدا را بشناسیم. انسان شامل دو بخش می‌شود؛ یکی هسته‌ جسم که قابل رؤیت است و دیگری هسته‌ خارجی که همان بقایی است که از جسم خاکی و به صورت انرژی در می‌آید و به مکان‌های دیگر سفر می‌کند. انسان به دو بخش صور آشکار و صور پنهان تقسیم می‌شود؛ صورآشکار آن چیزی که قابل رؤیت است، مثل‌ جسم، عقل، قلب، کلیه، سر و دست و صور پنهان انسان، چیزی که با چشم قابل رؤیت نیست؛ مثل نفس، حس، ذهن وکالبد است.

نفس تعیین موجودیت می‌کند و یکی از نشانه‌های آن خواسته است که خواسته به دو بخش خواسته‌های معقول و خواسته‌های نامعقول تقسیم می‌شود. مراحل نفس شامل نفس‌ ا‌ماره یعنی امرکننده که تمام خواسته‌های نامعقول در این نفس نهفته است؛ نفس لوامه یعنی نفس سرزنش‌کننده که اکثر انسان‌ها در این مرحله نفس قرار دارند و دیگری نفس مطمئنه که قدرت و تشخیص ماهیت خواسته‌ها را دارد، بالاترین مرحله نفس است و تمام خواسته‌های معقول در آن هستند که با تزکیه و پالایش به این مرحله می‌رسند و جایگاه افراد این مرحله از جایگاه فرشتگان بالاتر است. در آخر از جناب آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترمشان تشکر می‌کنم که این بستر را برای ما فراهم کردند تا بتوانیم به حال خوش و آرامش برسیم.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر

در باب دستور‌جلسه «وادی چهارم (در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن) و تأثیر آن روی من»؛ این وادی به من آموخت که اگر دست روی دست نشسته‌‌ای و منتظر هستی تا خدواند بیاید و تمام نواقص شخصیتی تو را برطرف نماید؛ یا اینکه بدون تلاش خودت، مشکلات را حل کند، سخت در اشتباه هستی؛ ابتدا باید در مسیر درست حرکت کنی، از ضد‌ارزش‌ها دوری کنی و مسئولیت خود و کارهایت را بپذیری؛ اگر بیمار هستی و مشکلات زیادی دور و برت را گرفته، بدان اول مقصر خودت هستی و اینکه از همه کس و حتی خداوند یا قدرت مطلق طلبکار هستی؛ بدان که این از ناتوانی‌های تو سر‌چشمه می‌گیرد؛ پس حرکت کن، تلاش کن، در صبر، بی‌صبری نکن و توکل کن، تا به مرور و ذره‌ذره به تعادل برسی و این جسم خود را که طی سال‌ها، با انواع قرص‌ها از تعادل خارج کرده‌ای و هیچ کدام از نیروهایت در اختیار تو نیستند را فقط و فقط با فرمانبرداری و حرکت در مسیر درست می‌توانی به تعادل برسانی.

استاد امین دژاکام در سی‌دی «غیب» فرمودند: ما انسان‌ها مدام یا چشم به آسمان یا چشم به زمین داریم؛ در صورتی که انسان باید یک چشم به آسمان و به نیروی برتر (قدرت مطلق) و یک چشم به زمین یعنی روی تلاش و کوشش خودش داشته باشد تا به هدف برسد؛ انسان مأمور به تلاش است و این‌که، این جهان آفریدگاری دارد که اگر انسان تلاش کند و ایمان به خداوند داشته باشد و فرمانبرداری از راهنما را سرلوحه کارهای خود قرار دهد؛ اگر حتی آن اتفاقی هم که انتظارش  را دارد، اتفاق نمی‌می‌افتد؛ می‌داند که قطعاً به صلاحش نبوده و انسانی که عبد و بنده باشد آیه «يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡغَيۡبِ» براش اتفاق می‌می‌افتد. در آخر تشکر می‌کنم از جناب آقای مهندس دژاکام و از راهنمای خود که اجازه این خدمت را به من دادند.

رابط  خبری: همسفر مریم رهجوی  راهنما  همسفر سپیده (لژیون بیستم)
ویراستاری: همسفر هاجر رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون یازدهم)
عکس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر پگاه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی