ما مسئول اعمال خود هستیم و خداوند مسئول نتیجه

همسفر زهره به همراه مسافر خود وارد کنگره شدند، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی مسافرشان تریاک بوده، مدت ۱۰ ماه و ۳ روز به روش DST و داروی OT با راهنمایی مسافر حسین و همسفر فاطمه سفر کردند و اکنون به شکر خدا و با دستان پرتوان آقای مهندس ۱ سال و ۴ ماه است که آزاد و رها هستند، ورزش همسفر دارت و ورزش مسافرشان شنا است.
ایشان توفیق خدمت در آبدارخانه، دبیر کارگاه آموزشی، نشریات و مسئول حضور و غیاب روزهای پنج‌شنبه را داشته‌اند، در ادامه گفتگویی با این همسفر ترتیب داده‌ایم که تقدیم نگاه پر‌مهرتان می‌شود:

سپردن مسئولیت‌های زندگی به خداوند، در چه صورت صحیح و در چه صورت اشتباه است؟

سپردن مسئولیت‌های زندگی در موردی صحیح است که هدف، بهبود کیفیت زندگی و افزایش اعتماد‌به‌نفس افراد باشد؛ اما این کار باید با دقت و رعایت حد تعادل انجام شود تا باعث آسیب نشود. فرد باید تمام تلاش و توان خود را در جهت انجام وظایفش به کار ببندد و پس از آن نتیجه را به خداوند واگذار کند؛ یعنی تو حرکت کن، خداوند برکت و نتیجه را خواهد داد. سپردن امور به خداوند به معنای توکل باشد، نه توجیه برای تنبلی، سپردن مسئولیت به خدا به معنی آرام گرفتن دل باشد؛ یعنی بدانم که نتیجه در نهایت بر‌عهده نیروی برتر است و من فقط باید در مسیر حرکت کنم
موقع اشتباه است که تمام مسئولیت‌ها را به گردن خداوند می‌اندازیم، سلب مسئولیت از خویشتن می‌کنیم و بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت است. اگر فردی بدون تلاش و کوشش، فقط بگوید "خدا درست می‌کند"، این عین بی‌مسئولیتی است، فرد هیچ حرکتی نکند، انتظار داشته باشد مشکلات خودبه‌خود حل شود و یا ناتوانی و ترس از اقدام را پشت نام خداوند پنهان کند.
در کل ما مسئول اعمال خود هستیم و خداوند مسئول نتیجه است.

نعمت اختیار چگونه برای انسان مسئولیت می‌آورد؟

اختیار، یعنی حق انتخاب و هر‌جا اختیار هست، مسئولیت نیز هست. انسان می‌تواند بین خوبی و بدی، نور و ظلمت، سازندگی و تخریب انتخاب کند که هر انتخابی تبعات و نتیجه‌ای دارد؛ بنابراین مسئول پیامد انتخاب‌های خودمان هستیم.
کسی که مصرف مواد را انتخاب می‌کند؛ باید بپذیرد که نتیجه آن تخریب جسم، روان و جهان‌بینی خواهد بود. کسی که درمان را انتخاب می‌کند، مسئول تلاش و پیمودن مسیر درمان است.
اگر انسان بداند که دارای اختیار است، دیگر نمی‌تواند تقصیر را گردن دیگران بیندازد. این شناخت باعث می‌شود انسان نسبت به رفتار، گفتار و کردار خودش پاسخگو باشد.
نعمت اختیار، یعنی ما علت بسیاری از مشکلات یا خوشبختی‌های خودمان هستیم.
اختیار نعمت است، چون انسان را از حالت بردگی و جبر خارج می‌کند و قدرت انتخاب به او می‌دهد؛ اما این اختیار بار مسئولیت دارد، چون انسان باید پاسخ‌گوی انتخاب‌ها و اعمال خودش باشد.
در کل اگر اختیار نبود، مسئولیت هم نبود و اگر مسئولیت نبود، تکامل هم نبود، چون اختیار قدرت انتخاب بین درست و غلط را به انسان می‌دهد؛ بنابراین هر انتخاب و تصمیم او مستلزم پذیرش مسئولیت و پیامدهای آن خواهد بود.

برداشت شما از جمله پایانی وادی چهارم از ما حرکت، از خدا برکت چیست؟

اگرچه خداوند روزی‌رسان است؛ اما خداوند روزی را زمانی به ما عطا می‌کند که ما نیز تلاش و کوشش داشته باشیم و حرکت کنیم، نباید به انتظار روزی از جانب خداوند باشیم؛ بلکه باید حرکت کنیم و قدمی در جهت کسب روزی برداریم.
در‌واقع این جمله بیانگر اصل همکاری انسان با نیروی مافوق (خداوند یا قدرت مطلق) در مسیر رشد و تغییر است. وادی چهارم می‌گوید که «هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند»، یعنی مسئولیت اصلی زندگی و تغییرات آن به عهده خود ماست.
انسان باید حرکت کند، یعنی تصمیم بگیرد، اقدام کند، درنهایت تلاش کند و در ادامه برکت یا نتیجه و یاری الهی، زمانی نازل می‌شود که حرکت انجام شده باشد. اگر انسانی فقط دعا کند و منتظر بماند؛ ولی حرکتی نکند، برکتی هم نخواهد دید؛ اما اگر قدم در راه بگذارد، حتی اگر ناتوان باشد، کمک و برکت الهی به او خواهد رسید.
در کل این جمله یعنی ما مسئول شروع و ادامه حرکت هستیم؛ خداوند همواره آماده کمک است؛ اما کمک او زمانی به ما می‌رسد که خودمان حرکت را آغاز کرده باشیم.
در بحث درمان اعتیاد هم که مسیر کنگره‌۶۰ است، این مفهوم مشخص است تا فرد خود نخواهد و تلاش نکند؛ حتی خدا هم کمکش نمی‌کند؛ اما اگر حرکت کند، قدرت مطلق راه‌ها و کمک‌ها را برای او مهیا می‌کند.

انسان در کدام مرتبه نفس می‌تواند به نحو مطلوب، مسئولیت‌های حیاتی زندگی خود را بدون چرا بپذیرد و انجام می‌دهد؟

انسان در مرتبه نفس مطمئنه به مرحله‌ای می‌رسد که مسئولیت‌های حیاتی زندگی خود را بدون چون و چرا می‌پذیرد و انجام می‌دهد.
در این مرتبه، انسان به تعادل نسبی رسیده و دیگر جنگی بین عقل، خواسته‌های نفس و نیروهای منفی وجود ندارد، فرد به آرامش درونی دست یافته و نیازی به بهانه‌گیری یا فرار از مسئولیت ندارد.
در این حالت، فرمان عقل اجرا می‌شود و فرد دیگر درگیر کشمکش‌های درونی نیست. او می‌داند آنچه انجام می‌دهد، برای رشد، کمال و سلامت خودش است و حتی سخت‌ترین مسئولیت‌ها را با پذیرش کامل انجام می‌دهد.
فرد در مرتبه نفس مطمئنه به طور مطلوب و بدون چرا مسئولیت‌های حیاتی زندگی خود را می‌پذیرد و انجام می‌دهد.

کلام آخر:

در ابتدا شاکر خداوند هستم که در این بعد از حیات در کنار استادانی همچون آقای مهندس و راهنماهای عزیز کنگره‌۶۰ قرار گرفتم و مسیر درست زندگی کردن و رسیدن به آرامش واقعی را پیدا کردم، در ادامه از شما خدمتگزاران صور پنهان کنگره، بسیار سپاسگزارم که این خدمت را به من واگذار کردید و باعث شدید عمیق‌تر به این مسئله نگاه کنم، در آخر از راهنمای سفر اولم خانم لیلا و اکنون خانم فاطمه بسیار سپاسگزارم.

تایپ و ویرایش: همسفران گروه مصاحبه
عکاس: همسفر ثنا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا