بایستی ابتدا خودمان را بشناسیم

هر کدام از وادی‌ها‌ درست زندگی کردن را به ما آموزش می‌دهند و ما یک چیز را باید متوجه شویم؛ اینکه در وادی اول گفته شده با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، در وادی دوم هیچ مخلوقی جهت بیهودگی به این حیات نیامده‌، در وادی سوم بیشتر از همه باید خودمان فکر کنیم و در وادی ‌چهارم‌ نباید مسئولیت را به خداوند واگذار کنیم‌؛ به‌عبارتی باید مسئولیت خودمان را بپذیریم و اهمیت پذیرش مسئولیت را یاد بگیریم تا مشکلات را به خداوند یا شخص دیگری واگذار نکنیم. با تفکر متوجه شدیم که بار مسئولیت زندگی بر عهده خود ماست و مسئولیت در هستی بین گیاهان، حیوانات و انسان‌ها دوطرفه است؛ یعنی همه نسبت به یک‌دیگر مسئولیت دارند.
در این وادی ما سعی می‌کنیم برای مسائل حیاتی جایگاه و مسئولیت قدرت مطلق و جایگاه و مسئولیت خودمان را تا حد امکان مشخص کنیم؛ همچنین متوجه می‌شویم که برای رسیدن به موفقیت باید تلاش و حرکت کرد. کسانی که همیشه تلاش می‌کنند تا به هدفشان برسند با استعدادترین انسان‌ها هستند و مثل چشمه‌های جوشان در حرکت‌ می‌باشند. در مسئولیت، شکل سازنده و مخرب وجود دارد که ما باید از شکل سازنده استفاده کنیم. مسئولیت به انسان قدرت و اعتمادبه‌‌نفس می‌دهد و در آن دو نیرو وجود دارد؛ یکی طمع و دیگری تکبر. اگر طمع کنیم خودمان را درگیر و اگر تکبر کنیم خودمان را با دیگران متفاوت می‌دانیم. در مسئولیت‌های خود باید خواسته داشته باشیم تا به آرامش برسیم؛ همچنین با دید مثبت به آن نگاه کنیم و با تفکر مسئولیت را بپذیریم تا در اختیار نیروهای بازدارنده قرار نگیریم.
برای این موفقیت خداوند‌ به ما اختیار کامل داده که با داشتن این اختیار و پذیرش مسئولیت، انسان خودش را به بالاترین نقطه تکامل و صلح و آرامش برساند. خداوند پس از خلقت انسان او را بر سر دو راهی قرار داد؛ یکی پندار‌ نیک، گفتار نیک و کردار نیک و دیگری فسق، فجور، دروغ و کژی؛ بنابراین به عهده خودمان است که کدام را انتخاب کنیم.
زمانی که ما در مسیر مستقیم حرکت و تلاش می‌کنیم، مورد حمایت نیروی الهی قرار می‌گیریم و راه برایمان نمایان می‌‌گردد؛ زیرا وعده خداوند دروغ نیست و اوست که از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است. ما در وادی چهارم متوجه شدیم که بدون حرکت و قبول مسئولیت نمی‌توانیم اشتباهات خود را جبران کنیم؛ همچنین آموختیم که هسته جسم ما از دو قسمت صور آشکار و صور پنهان تشکیل شده است. در صور آشکار اجزای ما قابل رؤیت می‌باشد؛ مثل مغز، قلب، دست و پا و در صور پنهان قابل رؤیت نیست؛ مثل عقل، روح، ذهن و نفس.
جستجو در صور آشکار و صور پنهان انسان‌ها؛ یعنی همان شناخت خویش. شناخت ما انسان‌ها نسبت به قدرت مطلق بسیار سطحی است؛ چراکه اگر شناخت درستی از نیروی الهی داشتیم دچار ضدارزش‌ها نمی‌شدیم و زندگی را به طرف بیماری و پریشانی سوق نمی‌دادیم. بایستی ابتدا خودمان را بشناسیم تا بتوانیم نیروی الهی را بهتر بشناسیم و در جهت مثبت قدم‌ برداریم.
برای اینکه گامی بلندتر در مورد شناخت خودمان برداریم باید نفس را بشناسیم؛ یعنی چیزی که در ظاهر و باطن تعیین موجودیت می‌کند یا ظاهر و باطن انسان را نمایان می‌کند و خواسته‌های معقول و غیرمعقول دارد. نفس بر مبنای خواسته‌ها و دانایی در سه رتبه قرار می‌گیرد؛ زیرا انسان‌ها بر مبنای عقل و دانایی متفاوت هستند.
این قانون پذیرش مسئولیت و واگذار کردن اختیار به انسان در تمام مراحل زندگی و تمام مراحل تکامل نفس مثل اماره، لوامه و مطمئنه می‌باشد. در نفس اماره خواسته‌های شخص بر مبنای احساس و منافع شخصی است و بدون تفکر انجام می‌گیرد. در نفس لوامه انسان از کار خود پشیمان می‌شود یا دچار عذاب وجدان می‌گردد. در نفس مطمئنه، انسان مطمئن است کارهایی که انجام می‌دهد درست است و وارد شدن به آن از ارزش و اهمیت فوق‌العاده بالایی برخوردار است و جایگاه او بهشت می‌باشد. برای رسیدن به تعادل و تکامل بایستی از نفس اماره عبور کرده، وارد نفس لوامه شده و به کمک نیروی عقل، تفکر، تزکیه و پالایش وارد نفس مطمئنه شد که مطمئن هستیم با حرکت و تلاش، قطعاً خداوند حامی و یاری‌رسان ما خواهد بود.
از وادی چهارم نتیجه می‌گیریم که ما باید با داشتن اختیار، مسئولیت حیات خودمان را بپذیریم و با سعی و تلاش کم‌کم به بالاترین نقطه تکامل برسیم. به دیگر سخن بایستی از فرامین خداوند پیروی کنیم و مطمئن باشیم که قدرت مطلق به ما کمک و یاری می‌رساند. از ما حرکت، از خداوند برکت

منابع: وادی چهارم از کتاب عشق، سی‌دی گره مسئولیت
نویسنده: همسفر مهنار رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون دهم)
ویراستار و ارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا