مسئولیت اعمال و تصمیمات ما بر عهده خود ماست

سلام دوستان شادی هستم یک همسفر
عنوان وادی چهارم: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» است. با عنوان همین وادی بود که فهمیدم، کجای کار هستم. کجا شانه خالی کرده‌ام و کجا‌ مسیر‌ را‌ اشتباه رفته‌ام. قبل از اینکه با کنگره۶۰‌ آشنا‌ شوم، هميشه به خداوند گله‌ می‌کردم‌ که چرا من این مشکلات را دارم؟‌ چرا من باید همسر یک مصرف‌کننده باشم؟ و هزاران‌ چرا‌ که‌ در فکر‌ من‌ می‌چرخیدند. با زیاد شدن مشکلات، از مسیر و صراط مستقیم دور و دورتر می‌شدم. زیرا فکر می‌کردم که خدا مرا از یاد برده است و هرچه به درگاهش دعا می‌کنم، پاسخی دریافت نمی‌کنم. اما با ورود به کنگره فهمیدم که تمام مشکلات برای فکرهای منفی و اشتباهی است که در سرم داشتم. در وادی چهارم به‌ من‌ آموزش داده می‌شود که مسئولیت کارهای من با خود من است. من باید این را بپذیرم که اشتباهات‌ خود من، باعث حال امروز من است. پس باید تلاش کنم که به اهداف خودم برسم. وقتی من در مسیر درست حرکت کنم، خداوند نیز مرا یاری می‌کند تا به حال خوش برسم. خدا را شاکر و سپاس‌گزارم که با کنگره۶۰ آشنا شدم و علم درست زندگی کردن را از آقای مهندس دژاکام آموختم، تا حال خود و زندگی‌ام را آرام کنم و بتوانم پله‌هایی که یکی‌یکی پایین رفته بودم به آرامی رو به صعود‌ برگردم.

سلام دوستان سعیده هستم یک همسفر
در کتاب عشق، وادی چهارم‌ می‌خوانیم‌: «در مسائل حیاتی،  به‌‌ خداوند‌ سپردن‌، یعنی‌ سلب مسئولیت از  خویشتن». در این وادی می‌آموزیم؛ که مسئولیت اعمال و تصمیماتمان را خودمان باید بر عهده بگیریم، و آن‌ها را به خداوند یا‌ نیروی‌‌‌‌ برتر، واگذار نکنیم. چرا که باید خودمان بیاموزیم، تجربه کسب کنیم و رشد کنیم. این‌که بگوییم همه‌چیز را به خدا سپردم، فکر درستی نیست؛ بلکه باید در مسیر ارزش‌ها قدم بگذاریم، تلاش کنیم و سپس با آگاهی و مسئولیت‌‌پذیری، به خداوند توکل کنیم. مسائل حیاتی مانند ازدواج، فرزندآوری، انتخاب شغل مناسب یا پیدا کردن یک دوست خوب، نیازمند تدبیر، بررسی و مسئولیت‌پذیری است. نمی‌توان یک کار غیرقانونی انجام داد و گفت‌ به خدا توکل می‌کنم تا از پیامدهای آن مصون بمانم. یا اینکه پول ندارم، کار هم ندارم، پس به خداوند توکل می‌کنم تا همه چیز را خداوند درست‌ کند. این طرز فکر به معنای سلب مسئولیت از خویشتن است. برای مثال، اگر کسی فرزند می‌خواهد، باید پس از تولد او، مسئولیت تربیت، مراقبت و حمایت از او را بپذیرد. اینکه فرزند داشته باشیم ولی هیچ نقشی در رشد و آموزش او ایفا نکنیم، خود نوعی سلب مسئولیت است. بنابراین، ما باید در هر مسیری که قدم می‌گذاریم، تمام جوانب را بسنجیم، سختی‌های آن را درک کنیم و پس از مشورت با دیگران، مسیر درست را انتخاب کنیم. هرگز نباید بدون تأمل و اراده بگوییم؛ به خدا سپردم، چرا که فقط من را از مسئولیت رها می‌کند، اما مشکلی را حل نمی‌کند.

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سردار)
ویرایش و ارسال: همسفر بهار مرزبان خبری
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم