وادی چهارم به انسان‌ها یک ضرب‌المثل را یادآوری می‌کند «از تو حرکت و از خدا برکت». این بدین معنی است که وقتی ما پا به این حیات می‌گذاریم، باید مسئولیت خودمان را بپذیریم، تلاش کنیم و با کوشش لازم، اهداف خودمان را نشانه‌گذاری کرده و به خوبی به اجرا درآوریم. این باور را داشته باشیم زمانی که ما برای هدف‌های خود سعی و تلاش می‌کنیم، خداوند و نیروهای مافوق نیز ما را در این مسیر هدایت خواهند کرد.
انسان هیچ چیزی نیست، جز سعی و تلاش خودش. اگر ذره‌ای کار خیر یا شر انجام بدهد، باید پاسخگوی آن باشد. دست‌های آسمانی و نیروهای مافوق فقط القاء افکار را انجام می‌دهند. اما مسئولیت کارهای ما بر عهده خودمان است.
این وادی دو مسیر را به ما یادآوری می‌کند: «مسیر نیکی و مسیر بدی». خداوند متعال این راه‌ها را به ما نشان داده و علامت‌گذاری کرده و پایان و عاقبت هر کدام را نیز برای ما روشن کرده است.
قدرت مطلق، انسان را به پایین‌ترین نقطه خلقت فرستاد تا انسان با قدرت اختیاری که دارد مسئولیت‌هایش را بپذیرد و با قدرت اختیار برای مشکلاتش راه حلی پیدا کند و خودش را به بالاترین نقطه تکامل یا همان فرمان عقل همراه با صلح و آرامش برساند.
انسان اگر بخواهد، خداوند را بشناسد باید در ابتدا خودش را بشناسد؛ کسی که خداوند را می‌شناسد، از یک صلح و آرامش نسبی برخوردار است، افسردگی ندارد و در هنگام رنج و عذاب به خداوند توکل می‌کند. بسیاری از بیماری‌ها که ریشه عصبی دارند در او دیده نمی‌شود. انسانی که خودش را شناخته باشد دیگر انسان‌ها را هم می‌شناسد و آن‌ها را درک می‌کند و در زندگی برای خود به دنبال دوست خوب می‌گردد. نه این که مدام برای خود دشمن پیدا کند.
در کنگره۶۰، ما خداوند را قبول داریم ولی باید مرز بین ما و خداوند، مشخص شود. دائم برای کارهای نکرده خود به دنبال دست یاری نباشیم. یعنی این که بدانیم تا زمانی که ما تلاش نکنیم و حرکت نکنیم، هیچ نیرویی به ما کمک نمی‌کند چه در جهت منفی و چه در جهت مثبت. هر انسانی برای این که به مرحله‌ای برسد که شامل لطف الهی و فر ایزدی شود، باید در ابتدا تزکیه و پالایش و پاکسازی را از خودش شروع کند. آقای مهندس می‌فرمایند آب آلوده با دعا پاک نمی‌شود، بلکه باید آن را تصفیه نمود.
در این وادی، درخصوص نفس که یکی از اجزا صورپنهان است صحبت می‌شود. در خارج از کنگره، جسم و روح و نفس را با هم مترادف و به یک معنا می‌دانند. در منابع کنگره، نفس این‌چنین تعریف شده است: «نفس چیزی است که تعیین موجودیت می‌کند هم در ظاهر و هم در باطن». نفس دارای خواسته است که بعضی خواسته‌ها معقول و بعضی غیرمعقول هستند. انسان‌ها دارای سه مرحله نفسانی هستند؛ نفس اماره، نفس لوامه و نفس مطمئنه که در کتاب و جزوه جهان‌بینی کاملاً توضیح داده شده است.
قطعاً نبض هر یک از ما داشتن آرامش در زیر سایه آگاهی است؛ خداوند در تقدیر ما مقدر کرده است که در کنگره۶۰ باشیم و آموزش بگیریم. ما در کنگره۶۰ آموخته‌ایم که هر چقدر انسان جاهل‌تر باشد مسئولیت‌هایش را کمتر به عهده می‌گیرد و مسئولیت‌پذیر نیست. انسان آگاه و فهمیده مشکلاتش را می‌پذیرد و برای حل آن تلاش می‌کند.
ما در کنگره به روش الگویی عمل می‌کنیم و بهترین الگوی ما کتاب آسمانی است. ما می‌توانیم در تمام مراحل زندگی از آن برداشتی داشته باشیم و کمک بگیریم. در این زمان است که اگر ما در راه راست و درستی حرکت کنیم، قدرت مطلق نیروهای خودش را، برای یاری ما خواهد فرستاد.
موضوع مهمی که در وادی چهارم مطرح می‌شود این است که زندگی این گونه نیست که دائماً، در حال عبادت باشیم و دلمان برای انجام یک گناه پر بکشد. در این صورت گویی خود را مسخره کرده‌ایم. باید حرف و عمل ما یکسان باشد.
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون سردار)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سردار)
ویرایش و ارسال: همسفر بهار مرزبان خبری
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
96