دستور جلسه این هفته وادی چهارم است، تحت عنوان: در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن و تأثیر آن روی من است. همانطور که همه میدانیم مثلث درمان اعتیاد در کنگره ۶۰ عبارت است از جسم و روان و جهانبینی که باید هر سه ضلع این مثلث با هم به تعادل برسند البته ضلع جهانبینی مهمتر است که زمان مشخصی برای آن وجود ندارد و اگر این ضلع بهاندازه کافی رشد نکند درمان اعتیاد صورت نخواهد گرفت؛ زیرا نوع نگرش و تفکرات یک مصرفکننده هم افیونی است؛ بنابراین ضلع جهانبینی از اهمیت زیادی برخوردار است. وادیهای کتاب عشق مانند ستونهایی هستند که زیر بنا و فونداسیون جهانبینی را میسازند. در وادی اول آموختیم که با تفکر ساختارها آغاز میشود. یعنی روش درست فکرکردن را به ما میآموزد. وادی دوم کمک میکند تا از احساس پوچی و بیارزشی خارج شویم و همینطور عزتنفس را به ما میآموزد. وادی سوم به ما میگوید که هیچکس بهاندازه خود تو به فکر تو نیست و هر مشکلی که در زندگی برای ما پیش میآید خودمان مسئول آن هستیم و نباید مسئولیت را به گردن دیگران بیندازیم. اینجا در واقع یک گریزگاهی به وجود میآید که مسئولیت را به گردن خدا میاندازیم و توقعات غیرمعقول از خداوند داریم. اما وادی چهارم حدومرز این مسئولیتها را برای ما مشخص میکند. همانطوری که آقای مهندس در سی دی وادی اول بخش ۱ فرمودند هیچ موجودی در دنیا نیست که مسئولیتش یکطرفه باشد؛ مثلاً پدر و مادر در مقابل فرزندان مسئولیت دارند و فرزندان هم در مقابل پدر و مادر مسئولیت دارند و همیشه مسئولیتها دوطرفه تعریف شدهاند. حتی خداوند هم در مقابل ما مسئولیت دارد و ما هم در مقابل خداوند مسئولیت داریم. خداوند وقتی انسان را خلق کرد مسئولیت آن را هم کاملاً پذیرفت و گفت برایتان از آسمان آب، غذا و....فرستادم.
اکنون باید ببینیم که خط و خطوط این مسئولیتها در کجاست؟ در کتاب شریف قرآن آمده است که انسان چیزی نیست جز سعی و تلاش خودش به عبارتی هر مصیبتی هم که به ما وارد میشود خودمان در آن نقش داریم و اگر ذرهای کار خوب یا بدانجام بدهیم باید پاسخگو باشیم؛ چون هر مسئلهای که در زندگی برای ما پیش میآید خودمان مسبب آن هستیم و خودمان باید حلش کنیم. زمانی که ما کلیه مسئولیتها و تکالیف خود را در مقابل خداوند و بندگان او انجام دادیم آن وقت میتوانیم از خداوند انتظار مساعدت و یاری داشته باشیم که البته نیروهای الهی فقط القای افکار میکنند. ما برای اینکه خدا را بشناسیم باید اول خودمان را بشناسیم. چون وادی چهارم به ما میگوید که انسان شامل دو بخش است. صور آشکار که شامل قلب و کبد و کلیه و سایر اعضای بدن است که قابل رویت و لمس است و صور پنهان که شما عقل، نفس، روح و غیره است که قابل رویت و لمس نیستند. تازمانی که این مسائل را نشناسیم نمیتوانیم به ذات پاک پروردگار نزدیک شویم و اگر خداوند، یا قدرت مطلق را بهدرستی بشناسیم. آنگاه در یک صلح نسبی به سر خواهیم برد و مشکلاتمان کمتر میشود. افکار و اندیشه منفی روی جسم اثر میگذارد و دچار انواعواقسام بیماریها میشویم. تأثیری که این وادی بر روی من داشت این است که فهمیدم که اگر در زندگی من مشکلی پیشآمده نتیجه افکار و اندیشه منفی خودم بوده و احساس خودکمبینی و عدم اعتمادبهنفس و عدم عزتنفس خودم باعث ایجاد این مشکلات در زندگی من شده پس تصمیم گرفتم که مسئولیت آن را خودم بپذیرم و روی عزتنفس خودم کار کنم. چون خداوند ما را به پایینترین نقطه زمین فرستاد تا خودمان با پذیرش مسئولیت خودمان، خودمان را به بالاترین نقطه توأم با آرامش و صلح برسانیم.
منابع: کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود، سیدی وادی چهارم، مقاله دیده بان آقای خدامی
نویسنده: همسفر فریده راهنمای لژیون ششم
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج
- تعداد بازدید از این مطلب :
124