نباید رفتار فردی را به کلّیت جامعه نسبت داد

جلسه دهم از دوره چهاردهم کارگاه‌های آموزشی عمومی شعبه دنا، با استادی راهنما تازه‌واردین مسافر محمد جواد، با نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر مجید، با دستور جلسه: «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» روز پنجشنبه ۲۲ خرداد ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان من محمدجواد هستم یک مسافر. از ایجنت محترم سپاسگزارم که اجازه خدمت در این جایگاه را به من دادند. به‌خصوص از حسین آقا، راهنما محترم.

امروز دستور جلسه در سه قسمت است و باید با دقت به آن نگاه کنیم. من از دیروز تا الآن که حسین آقا به من گفتند استاد هستید، فکر کردم. فرصت نداشتم چیزی آماده کنم، اما از اصفهان تا اینجا که CD آداب و معاشرت آقای مهندس را گوش دادم، نکات بسیار کامل و دقیقی را متوجه شدم. اولین نکته‌ای که آقای مهندس به آن اشاره کردند و من تاکنون به آن فکر نکرده بودم، این است که می‌گویند ما یک «ترک»، یک «درمان» و یک «تعادل» داریم. زمانی که فردی به درمان می‌رسد، این مفهوم را بارها در لژیون‌های تازه‌واردین و رهجوهای جدید شنیده‌ام. آقای مهندس می‌فرمایند که درمان تنها ضلع روان و جهان‌بینی را در مثلث درمان شامل می‌شود، اما زمانی که به تعادل برسیم، ضلع جهان‌بینی نیز در برمی‌گیرد.

اگر این سه عنصر، آداب و معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل را کنار هم قرار دهیم، می‌توان گفت که روند به سمت تعادل آغاز شده است. آقای مهندس این مفاهیم را به‌طور کامل توضیح دادند. برای مثال، کنترل کردن گوشی همسر یا فرزندان، که آقای مهندس توضیح دادند، بی‌ادبی محسوب می‌شود یا خیر. من قصد دارم این دستور جلسه را از زاویه دیگری نگاه کنم و آن این است که ما یک تعریف کلی از آداب معاشرت داریم. این آداب مربوط به اصول و قوانینی است که روابط ما را در جامعه یا مجموعه‌ای مانند کنگره ۶۰ شکل می‌دهد. شاید این آداب نوشته شده باشد، مانند حرمت در کنگره، و اگر ما به آن عمل کنیم، نشان‌دهنده ادب است. اما باید در نظر داشت که ادب در محیط‌های مختلف، شکل‌های متفاوت دارد. در یک محیط دیگر، ادب ممکن است معنی متفاوتی داشته باشد. رعایت ادب، نشان‌دهنده داشتن ادب واقعی است و برعکس بی‌ادبی محسوب می‌شود.

تعادل در این میان چیست؟ به نظر من، افرادی را می‌بینیم که در بیرون، حتی با ظاهر و پرستیژ کامل، ولی تعادل ندارند. علت این است که آموزش کافی دریافت نکرده‌اند. در کنگره، بستر آموزش فراهم است و می‌توانیم این آموزش‌ها را دریافت کنیم. اگر قوانین و آداب معاشرت را بدانیم و رعایت کنیم، با ادب هستیم، اما اگر این قوانین را رعایت کنیم ولی آموزش نپذیریم، به تعادل نرسیده‌ایم. در سی‌دی‌های آقای امین و دیگر اساتید، به این موضوع اشاره شده است که در کنگره، هیچکس کامل نیست؛ بلکه درجات متفاوتی از دقیق بودن و تعادل وجود دارد: از سفید مطلق تا خاکستری و قهوه‌ای. برخی افراد در شعبه‌های مختلف، بسیار مؤدب و متشخص هستند و سخنرانی خوبی دارند، اما این به معنای داشتن تعادل کامل نیست. کسی که تعادل دارد، رفتارهایش در خارج از کنگره نیز باید متعادل باشد، یعنی رفتار و عمل او نشان‌دهنده تعادل واقعی باشد. رسیدن به این تعادل ممکن است زمان‌بر باشد؛ ممکن است ده سال طول بکشد یا کمتر، این بستگی به میزان آموزش‌هایی دارد که فرد دریافت می‌کند.

مثلاً، اخیراً در شعبه‌ دیده‌ام که در برخورد با سفر اولی‌ها، برخی راهنماها یا خدمتگزاران، رفتارهای ناخوشایندی نشان داده‌اند که برای بعضی سفر اولی‌ها ناامیدکننده است. حتی ممکن است یک راهنما با رهجوی دیگر رفتاری متفاوت داشته باشد که از دید رهجو ناپسند باشد. اما نباید در پی دیدن یک رفتار نامناسب، همه چیز را زیر سؤال ببریم. در هر جامعه، افراد مختلفی وجود دارند و نباید رفتار فردی را به کلّیت جامعه نسبت داد.

در انتظار دیدن بزرگ‌ترها، دیده‌بان‌ها و دستیاران دیده‌بان هستیم که همواره حسین آقا تأکید دارند: اگر رفتار ناپسندی دیدید، خودتان راهنما شوید و سعی کنید رفتار صحیح را نشان دهید. کسی که شروع به سفر می‌کند و پس از یک ماه کلیات کنگره را می‌فهمد، نباید به حواشی توجه کند. در سفر اول، تنها باید روی درمان خود تمرکز کند و بهترین راه برای این، گوش دادن به صحبت‌های راهنما است.

من، به عنوان راهنما تازه‌واردان، به رهجوها می‌گویم: اگر به خاطر فشار خانواده یا همسر وارد کنگره شده‌اید، نمی‌توانید به درمان برسید؛ فقط خودتان باید بخواهید، نه اینکه وقت خود را تلف کنید و نه وقت دیگران. در مورد دیگران، نباید انتظار داشت که وقت خود را صرف آنان کنیم. ممکن است به خاطر کسانی که به هر دلیلی وارد کنگره شده‌اند، حواشی به وجود بیاید؛ اما مهم این است که من چه می‌خواهم و با چه آموزش‌هایی راهنمایی خود را اجرا می‌کنم، بدون دخالت دیگران.

در سی‌دی‌های آقای مهندس در مورد آداب معاشرت، ذکر شده است که حتی چک کردن گوشی یا جیب همسرتان و کنجکاوی در مورد آن‌ها، نوعی بی‌ادبی محسوب می‌شود. در نهایت، خدا را شکر می‌کنم که راه کنگره پیدا کردم و توانستم به درمان و تعادل برسم. امیدوارم که همه سفر اولی‌ها، به درمان و سپس به تعادل برسند.

از اینکه به صحبت‌هایم گوش دادید، سپاسگزارم.

تایپ: مسافر محمود لژیون دوم، مسافر صادق لژیون پنجم، مسافر مهدی لژیون دوم 

ویرایش: مسافر صادق لژیون پنجم 

بازنگری و ارسال: مسافر طاها لژیون دوم