آداب معاشرت یعنی روش‌های درست همزیستی

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان اکبر هستم یک مسافر
دستور جلسه این هفته درباره آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی تعادلی است. ابتدا معنی لغوی کلمات را بگویم که آداب جمع ادب است، یعنی رسم و رسوم یا روش و قواعد است؛ معاشرت یعنی: همزیستی و معنی کلمه آداب معاشرت یعنی روش‌های درست همزیستی، مجموعه کارهایی که ما باید در ارتباط با انسان‌های دیگر لحاظ کنیم و به کار ببریم و طرز درست برخورد کردن با دیگران را آداب معاشرت می‌گویند.
در فرهنگ ما در ابتدا با مواجه شدن با فرد دیگر سلام می‌کنیم و برای طرف مقابل سلامتی می‌خواهیم و در ادامه با احوال‌پرسی و جویا شدن حال و احوال طرف مقابل ادامه می‌دهیم. در بعضی فرهنگ‌ها مثل ژاپنی‌ها در ابتدای برخورد با دیگران دستشان را به هم می‌فشارند و کمی جلوی طرف مقابل خم می‌شوند.
در کشورهای غربی کلاه از سر برمی‌دارند و دست می‌دهند، که همه این‌ها احترام گذاشتن به طرف مقابل است. طرز لباس پوشیدن ما و اعمال و کردار ما هم جزئی از آداب معاشرت است و اینکه با دیگران با احترام برخورد کنیم و به حریم شخصی دیگران احترام بگذاریم.
در مراسم شادی دیگران چگونه رفتار کنیم و بالعکس در مراسم‌های دیگر مثل مراسم تدفین و عزاداری چگونه برخورد کنیم. کسی که مجموعه روش‌ها و رسم و رسومِ درست برخورد کردن با دیگران را بلد باشد می‌شود یک فرد با ادب و فردی که چهارچوب‌ها را نشناسد و یا عمل نکند می‌شود یک انسان بی‌ادب به نظر من شخصی که دچار منیت باشد بی‌ادب هم می‌شود چون در برخورد با دیگران جایگاه خودش را خیلی بالا می‌بیند و فقط انتظار دارد که دیگران به او احترام بگذارند و منیت او باعث می‌شود که در احترام گذاشتن به دیگران پیش قدم نشود.
موضوع آخری که خیلی مهم و سخت‌تر از دو موضوع اول است، تعادل و بی‌تعادلی است. تعادل یعنی ثبات داشتن در یک امر و یا موضوع و انسان برای اینکه به این صفت دست پیدا کند باید آموزش‌های لازم و فراوان ببیند و روی خودش خیلی کار کند، نقطه مقابل تعادل می‌شود، بی تعادلی.
افراط و تفریط که معمولاً در یک موضوع دچار افراط و یا تفریط می‌شوند، که معنی این دو کلمه هم یعنی زیاده‌روی و یا کم گذاشتن، شعار ما در کنگره ۶۰ این است که درمان فوق رهایی است و تعادل فوق درمان یعنی اینکه یک مسافر باید سه ضلع مثلث درمان که جسم، روان و جهان بینی است را به طور مساوی و یکسان رشد دهد تا بتواند به تعادل برسد.
اگر این سه پارامتر را به صورت همزمان و یکنواخت تغییر ندهد و به درمان نرسد تعادل هم در شخص شکل نمی‌گیرد تعادل یعنی: هر کاری را درست انجام دادن، به موقع انجام دادن، به اندازه صحیح و درست انجام دادن کسی که تعادل دارد اعمال ناشایست انجام نمی‌دهد و کلام نادرست به کار نمی‌برد و حتی در افکارش هم در صلح و آرامش به سر می‌برد.
نگارش: مسافر اکبر ل اوتی
تایپ: مسافر جواد ل۱۹
تنظیم و ارسال: مسافر جواد ل۱۴

مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان