ادب؛ روش صحیح و درست تربیت است

جلسه پنجم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دماوند به استادی اسیستانت مرزبانی همسفر آذر، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر زینب با دستور جلسه «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» روز سه‌شنبه ۲۰ خردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

همیشه در صحبت‌های خود بیان کرده‌ام که اگر در شعبه‌ای استاد هستم قبل از این‌که از صحبت‌های من استفاده‌ای ببرند، من دو چندان از مشارکت‌های شما آموزش می‌گیرم و خیلی دقیق مشارکت‌ها را گوش می‌کنم؛ زیرا در هر شعبه‌ای که وارد می‌شویم مشارکت‌های افراد است که نشان‌دهنده این است که جهان‌بینی اثر گذاشته است یا خیر؟ منظور این نیست که مطلبی را حفظ کنیم و بیان کنیم؛ بلکه آنچه آموزش گرفته‌ایم و از دل برمی‌آید مهم است. اگر در کنگره نوشتن سی‌دی فقط به این منظور باشد که نوشته شود تا راهنما امضاء کند اصلاً فایده و ارزشی ندارد. این آموزش‌ها زمانی درست است که ملکه ذهن ما شود و ما هرچه را یاد می‌گیریم، بتوانیم در جای خود آن را کاربردی کنیم و از قوه به فعل در بیاوریم.

در مورد دستور جلسه آداب و معاشرت، ادب، بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی باید بگویم مثل همیشه یک درس مهم از آموزش‌های جهان‌بینی است؛ حتی اگر کلمه جهان‌بینی مستقیم به کار نرفته باشد. همه درس‌های جهان‌بینی است؛ درست زندگی کردن، درست رفتار کردن، درست صحبت کردن و ...؛ تمام آموزش‌ها در لحظه‌لحظه زندگی ما است.

اگر بخواهیم راجع به ادب فکر کنیم روش صحیح و درست تربیتی که هر کسی می‌تواند داشته باشد و در تضاد آن بی‌ادبی است؛ یعنی نداشتن تربیت درست که همان بی‌ادبی می‌شود. زمانی که از لفظ آداب استفاده شده است مجموعه رفتارهای درستی که ما در برخورد با دیگران درمواقع مختلف می‌توانیم داشته باشیم؛ در نتیجه با رفتاری که داریم شأن و منزلت خودمان حفظ می‌شود و به دلیل این‌که به نفع خود ما است و کار بسیار صحیحی است روزبه‌روز شخصیت و فرهنگ خودمان را به دیگران نشان می‌دهیم.

ما اگر انتظار احترام و ادب از دیگران داریم؛ باید همان را هم در برخورد با دیگران به کار ببریم. زمانی که به دیگران احترام می‌گذاریم؛ یعنی به خود احترام گذاشته‌ایم؛ زیرا همان احترام را برای خود خریده‌ایم. زمانی که شال مرزبانی و ایجنتی را اهدا می‌کنیم به آن‌ها می‌گوییم باید به دیگران احترام بگذاریم تا همان به خودمان بازگردانده شود.

در برخورد با دیگران باید ادب و نزاکت را یاد بگیریم و آن مهربانی و صداقتی که در بیانمان است را به دیگران انتقال دهیم. اگر این‌طور باشد ما انسان محبوبی از نظر دیگران هستیم؛ درغیر این‌صورت واقعاً دودش در چشم خودمان می‌رود و از اجتماع، محفل‌ها، حتی از خانواده خود طرد می‌شویم؛ زیرا همه‌چیز از خانواده، از درون انسان، از من، از جاهای کوچک شروع می‌شود.

اگر ما توانستیم آداب و معاشرت را در خانه خودمان اصلاح کنیم؛ یعنی اول آن جهان‌بینی درون خود را اصلاح کنیم؛  زیرا که ما هنوز خود را نشناخته‌ایم، می‌خواهیم جهان‌بینی بیرون را اصلاح کنیم هر چیزی را باید از درون خود اصلاح کنیم. اگر با ادب و نزاکتی که به خرج می‌دهیم، وارد حریم شخصی دیگران نشویم، قضاوت نکنیم و ... آن زمان توانسته‌ایم آن ادب و نزاکت را به کار ببریم.

هر جایی رعایت کردن خاص خودش را دارد محفل خصوصی یک آداب خاص دارد، محفل عمومی هم آداب خاص خود را دارد. مطب پزشک یک‌سری شرایط دارد، غذا خوردن یک‌سری آداب دارد و ...؛ در هر جایی ما باید آداب و نکات خاص مربوط به آن را رعایت کنیم. از گذشتگان، این قوانین، ادب و نزاکت برای ما بوده است و نسل به نسل گشته است. در آموزش‌های کنگره در مورد تعادل خیلی صحبت می‌شود این‌که تعادل فوق درمان است و شخصی که به این درجه از آداب و معاشرت و نزاکت رسیده باشد به نظر من یک شخص متعادل است.

ما به نوعی داریم در کنگره زندگی می‌کنیم که آن‌قدر که ما با همدیگر وقت می‌گذرانیم شاید با خانواده خود نباشیم؛ بنابراین در کنگره باید به خیلی از نکات بیشتر از جاهای دیگر توجه داشته باشیم، به نوع صحبت و رفتاری که با دیگران داریم؛ باید خیلی توجه داشته باشیم. یک‌سری از افراد هر چه دوست دارند به دیگران می‌گویند، بعد بیان می‌کنند که من خیلی انسان رکی هستم و هیچ چیزی درون دلم نیست. زمانی که شما هر چیزی را به دیگران می‌گویید و حرف تلخ می‌زنید،‌ آن‌ها را آزار می‌دهید. زبان تلخ برگرفته از یک دل تلخ و تفکرات تلخ است این رفتار دور از ادب و نزاکت است و به نظر من چنین شخصی کاملاً بی‌تعادل است.

حرف‌ها بار دارند می‌توانند بار مثبت یا بار منفی داشته باشند. با یک حرف باعث می‌شویم یک فرد از ذوقش شب تا صبح نخوابد و با یک کلمه حرف باعث می‌شویم که یک فرد شب تا صبح گریه کند؛ پس این بار به گردن ما است. هم‌زیستی یک دانش است باید دانش هم‌زیستی در کنار همدیگر را بیاموزیم؛ ‌باید الفبای آداب و معاشرت را بیاموزیم آن زمان است که ما می‌توانیم به تعادل برسیم. امیدوارم بیشتر و بیشتر به آموزش‌ها برسیم و نکات را بیشتر رعایت کنیم.

مرزبانان کشیک: همسفر فاطمه و مسافر بزرگمهر
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
تایپ و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
همسفران نمایندگی دماوند